ฉบับปัจจุบัน
ปีที่ 8 ฉบับที่ 2 (2025): วารสารพุทธศิลปกรรม | ปีที่ 8 ฉบับที่ 2 | กรกฎาคม - ธันวาคม 2568|
วารสารพุทธศิลปกรรม | ปีที่ 8 ฉบับที่ 2 | กรกฎาคม - ธันวาคม 2568|
- การสร้างสรรค์ผลงานประติมากรรมนางสีเวย จากภาพจิตรกรรมฝาผนัง วัดต้าม่อน อำเภอลอง จังหวัดแพร่
- การวิเคราะห์รูปแบบเจดีย์ทรงปรางค์ในจังหวัดกาญจนบุรี
- รูปแบบการอนุรักษ์และส่งเสริมหีบธรรมล้านนาในฐานะเป็นมรดกทางวัฒนธรรม
- รูปแบบการสร้างสรรค์และสืบทอดศิลปะงานปูนปั้นของวัดในจังหวัดลำปาง
- ต้นไม้อันเป็นที่ตรัสรู้และพื้นที่ใช้งาน
เผยแพร่แล้ว: 12/23/2025
บทความวิจัย
บทความวิชาการ
วารสารพุทธศิลปกรรม (Journal of Buddhist Arts) เป็นวารสารวิชาการราย 6 เดือน (ปีละ 2 ฉบับ ฉบับที่ 1 มกราคม - มิถุนายน, ฉบับที่ 2 กรกฎาคม - ธันวาคม) มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมการศึกษาค้นคว้า และเพื่อเผยแพร่บทความวิจัยและบทความวิชาการ ในมิติทางด้านพระพุทธศาสนา พุทธศิลปกรรม พุทธปรัชญา ปรัชญาศิลปะ สุนทรียศาสตร์ สถาปัตยกรรม จิตรกรรม ประติมากรรม ประวัติศาสตร์ศิลปะ โบราณคดี การออกแบบสื่อศิลปะ ศิลปวัฒนธรรม บทกวีล้านนา วรรณกรรมท้องถิ่น บทความตีพิมพ์ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ
บทความที่ส่งมาขอรับการตีพิมพ์ในวารสารพุทธศิลป์ จะต้องไม่เคยตีพิมพ์ หรืออยู่ระหว่างการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อการตีพิมพ์ในวารสารอื่น ผู้เขียนบทความจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์การเสนอบทความวิชาการหรือบทความวิจัยเพื่อตีพิมพ์ในวารสารพุทธศิลป์ (Journal of Buddhist Arts) อย่างเคร่งครัดรวมทั้งระบบการอ้างอิงต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ที่วารสารพุทธศิลป์กำหนด
วารสารมีกระบวนการประเมินคุณภาพจากผู้ทรงคุณวุฒิก่อนตีพิมพ์ โดยบทความที่ตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารได้ผ่านการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิในสาขาที่เกี่ยวข้องจำนวน 3 ท่าน ในลักษณะปกปิดรายชื่อ (Double blind peer-review) ทั้งนี้บทความจากผู้นิพนธ์ภายในจะได้รับการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิภายนอกหน่วยงานที่จัดทำวารสาร ส่วนบทความจากผู้นิพนธ์ภายนอกจะได้รับการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิภายใน หรือนอกหน่วยงานที่จัดทำวารสารที่มีความเชี่ยวชาญในสาขา และไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับผู้นิพนธ์
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความวารสารพุทธศิลปกรรม ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารพุทธศิลปกรรม
ตั้งแต่ ปีที่ 8 ฉบับที่ 1 มกราคม -มิถุนายน 2568 เป็นต้นไป วารสารพุทธศิลปกรรม ใช้ผู้ทรงคุณวุฒิพิจารณาบทความ จำนวน 3 ท่าน ในลักษณะปกปิดรายชื่อ