วิเคราะห์พุทธจิตรกรรมในจังหวัดเชียงใหม่

Main Article Content

นิตยา สิ่งของ
สุชัย สิริรวีกูล
สราวุธ รูปิน

บทคัดย่อ

พุทธจิตรกรรมในพุทธศาสนาเป็นการถ่ายทอดภาพประวัติความเป็นมาของพุทธศาสนาและวิถีชีวิตของคนในท้องถิ่น ซึ่งเกี่ยวข้องกับ คติความเชื่อ ศิลปวัฒนธรรม  บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมา คติความเชื่อในทางพระพุทธศาสนา และลักษณะจิตรกรรมในจังหวัดเชียงใหม่  2)  เพื่อวิเคราะห์รูปแบบ เทคนิค องค์ประกอบศิลปะ และคุณค่าจิตรกรรมในจังหวัดเชียงใหม่


ระเบียบวิธีวิจัย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ  โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงเอกสาร ควบคู่กับการวิจัยเชิงสำรวจ เพื่อศึกษาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประเด็นการวิจัยอย่างเป็นระบบ ผู้วิจัยได้ดำเนินการรวบรวมข้อมูลจากเอกสารทางวิชาการ งานวิจัย หนังสือ และแหล่งข้อมูลที่เกี่ยวข้อง รวมถึงการสำรวจภาคสนามในพื้นที่วิจัยที่กำหนด มีจำนวน 5 วัด ได้แก่ 1) วัดอุโมงค์ 2) วัดพระสิงห์ 3) วัดปราสาท 4) วัดบวกครกหลวง และ 5) วัดท่าข้าม โดยใช้พื้นที่ดังกล่าวเป็นแหล่งข้อมูลสำคัญในการเก็บรวบรวมข้อมูลเชิงคุณภาพ เพื่อนำมาวิเคราะห์และสังเคราะห์ผลการวิจัยตามวัตถุประสงค์ที่กำหนดไว้


ผลการวิจัยพบว่า 1) พระพุทธศาสนาเป็นสถาบันเดียวที่ส่งเสริมให้พลเมืองเกิดความรู้ วัดและพระสงฆ์เป็นศูนย์กลางของสังคม คติ ความเชื่อ จิตรกรรมฝาผนังในวัดทำหน้าที่สำคัญ 2 ประการ ได้แก่ (1) ประดับตกแต่ง  (2) สอนสั่งผู้มาสักการะบูชา ด้วยการวาดภาพระบายสีและพิมพ์ภาพลายคำ เรื่องที่นำมาสร้างผลงานจิตรกรรม ได้แก่ พระพุทธประวัติ ประวัติความเป็นมาของวัด วิถีชีวิต นิทาน ชาดก พระสุตตันตปิฎก หลักธรรม ความเชื่อ ประเพณี วัฒนธรรม การละเล่นของเด็ก  2) รูปแบบแบ่งออกเป็น 2 สาย ได้แก่ สายที่ 1 สายศิลปะ มี 8 กลุ่ม ได้แก่  สุโขทัย อยุธยา รัตนโกสินทร์ ล้านนา ล้านช้าง ไทใหญ่ พม่า จีน  สายที่ 2 สายสกุลช่าง มี 4 สกุล ได้แก่ สกุลช่างล้านนา สกุลช่างพม่า  สกุลช่างไทใหญ่ สกุลช่างจีน ด้านเทคนิค มี 3 แบบ ได้แก่ การแบ่งห้องภาพ การพิมพ์ภาพลายคำและการใช้กรอบรูป คุณค่าจิตรกรรมฝาผนัง ได้แก่ การอนุรักษ์ศิลปะทั้ง 8 กลุ่ม การนำเทคนิค และองค์ประกอบศิลปะเป็นข้อมูลศึกษา การนำเนื้อเรื่องเพื่อสอนสั่ง การอนุรักษ์และสืบทอด

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สิ่งของ น. . ., สิริรวีกูล . ส. . ., & รูปิน ส. . . (2025). วิเคราะห์พุทธจิตรกรรมในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารพุทธศิลปกรรม, 8(2), 128–142. สืบค้น จาก https://so09.tci-thaijo.org/index.php/barts/article/view/7825
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เชษฐ์ ติงสัญชลี, (2555). สัตตมหาสถาน พุทธประวัติตอนเสวยวิมุตติสุขกับศิลปกรรมอินเดียและเอเชียอาคเนย์. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เมืองโบราณ.

แทมมาริน วิลเลจ, (2560). ย้อนรอยอารยะ ประเพณี วัฒนธรรม และความเชื่อ. เชียงใหม่: นพบุรีการพิมพ์

ธนกฤต ก้องเวหา. (2568). ไข่แม่กาเผือกมารดาของพระพุทธเจ้าทั้ง 5 องค์. [ออนไลน์]. จาก : https://www.silpamag.com.

พระราชนิพนธ์โดยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ 2. (2530). เรื่องสุวรรณหงส์. ฉบับที่ 2. กรมศิลปากร. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ไพศาลศิริ ท่าพระจันทร์.

พิสิฏฐ์ โคตรสุโพธิ์, ธเนศ ศรีวิชัยลำพันธ์, วีระพงษ์ แสง-ชูโต, (2557). การถ่ายทอดศิลปะและวัฒนธรรมภูมปัญญาล้านนาสู่สังคมโดยผู้ทรงภูมิปัญญาท้องถิ่น. เชียงใหม่: นพบุรีการพิมพ์เชียงใหม่.

ภัคจิรา องค์ศิริพร, (2564). ศึกษาเรื่องจิตรกรรมฝาผนังล้านนาสู่จิตรกรรมร่วมสมัยสะท้อนวิถีชีวิตไทย. รายงานวิจัย. บัณฑิตวิทยาลัย หาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ 2500. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2561). สังข์ทอ. กรุงเทพมหานคร: แสงดาวการพิมพ์.

ศักดิ์ชัย เกียรตินาคินทร์. (2542). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณค่าศิลปกรรมกับการสร้างทัศนคติต่อตนเองและความผูกพันกับชุมชน. ดุษฎีนิพนธ์คุรุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.

สุชัย สิริรวีกูล, พระครูพิพิธสุดาทร,พูนชัย ปันธิยะ. (2562). วิเคราะห์พุทธศิลป์ล้านนากับกระบวนการสร้างความสัมพันธ์กลุ่มชาติพันธุ์อนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำ. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 6(5), 2356. Link : https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/192372/143393