An analysis on organizing education according to Buddhist philosophy
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article aims to (1) examine the development of Thai educational management from the past to the present, and (2) analyze the principles of Buddhist philosophy that can be integrated into Thai education to cultivate holistic human development in terms of wisdom, morality, and spiritual awareness.
Findings reveal that temples historically served as centers of learning where monks taught language, ethics, and spiritual values. Today, Thai education has evolved into a standardized, inclusive system embracing diverse learners and global perspectives. Despite structural and technological advances, core moral values rooted in Buddhism remain integral. Buddhist principles applicable to education are categorized into four domains:
1) Cognitive Education : Paratoghosa, Yoniso Manasikāra, the Threefold Training, and the Noble Eightfold Path.
2) Moral Education : The Five Precepts, Ten Wholesome Actions, Khanti (patience), and Soracca (gentleness).
3) Practical Education : Kamma, mindfulness, and the Four Bases of Success (Iddhipāda).
4) Physical and Behavioral Education : The Six Temperaments, Three Characteristics, Seven Noble Friends, and the Middle Way.
This integration aligns with Western philosophies such as humanism, existentialism, and holistic education, emphasizing the development of human potential, critical awareness, and the pursuit of meaningful life.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พริกหวานกราฟิก.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2566). การแถลงข่าวผลการประเมิน PISA 2022. ณ ห้องประชุมจันทรเกษม ชั้น 1 อาคารราชวัลลภ กระทรวงศึกษาธิการ, กรุงเทพมหานคร. วันที่ 6 ธันวาคม 2566.
ชาญวิทย์ ศรีสุทธิยากร. (2556). ปรัชญาและอุดมการณ์ทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐวรรธน์ กิจรื่นภิรมย์สุข. (2562). การจัดการเรียนรู้เชิงพุทธ: แนวคิด หลักการ และการประยุกต์ใช้. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
นิตยา กาญจนะวรรณ. (2559). การศึกษาเชิงพุทธ: จากพุทธธรรมสู่ห้องเรียน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โอเพ่นเวิลด์.
ปัญญา ไพศาลอนันต์. (2559). หลักพุทธธรรมกับการพัฒนาทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2545). พุทธธรรม: ฉบับปรับขยาย. นนทบุรี: โรงพิมพ์มูลนิธิพุทธธรรม.
สุรัตน์ เพชรนิล. (2540). ปรัชญาการศึกษาของพุทธทาสภิกขุ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
ไทยพีบีเอส. (2565, 18 พฤษภาคม). คนไทยไร้ศีลธรรมมากขึ้น? : บทเรียนจากภัยออนไลน์ยุคดิจิทัล. https://www.thaipbs.or.th/news/content/316810
Freire, P. (1970). Pedagogy of the Oppressed. New York, NY: Herder and Herder.
Noddings, N. (2005). The Challenge to Care in Schools: An Alternative Approach to Education (2nd ed.). New York, NY: Teachers College Press.
