The management of learning resources in accordance with the 7th Dharma in the BANI World era
Main Article Content
Abstract
This academic article aims to present an approach to learning resource management based on the Sappurisa Dhamma 7 principles in the context of the new BANI (Brittle, Anxious, Nonlinear, and Incomprehensible) World era. This approach focuses on educational administrators who oversee learning resources, encouraging teachers to value and strategically utilize these resources. The goal is to cultivate learners’ skills in independent research and self-directed learning while fostering an environment in which students can fully develop their potential and enjoy a positive learning experience.
This learner-centered management model integrates diverse knowledge areas and skills tailored to students' interests, aptitudes, and needs, creating a learning environment that directly benefits the students. The approach follows a quality management process that includes planning, implementation, assessment, and continuous improvement (PDCA cycle). It integrates Buddhist principles, specifically the Sappurisa Dhamma 7 principles: 1) Dhammanyuta (knowing the principles or causes), 2) Atthanyuta (knowing the purpose or meaning), 3) Attanyuta (self-knowledge), 4) Mattanyuta (knowing moderation), 5) Kalanyuta (knowing the right time), 6) Parisanyuta (knowing the community or society), and 7) Puggalanyuta (knowing the individual). This integration addresses the mental well-being of educational personnel who work within today's turbulent world. Redefining this approach in the BANI World framework offers a more focused and rapid response to the complexities of contemporary change.
Article Details
References
กมลพร ภูมิพลับ. (2564). ความต้องการจำเป็นของการบริหารแหล่งเรียนรู้เพื่อการศึกษาสำหรับสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา พระนครศรีอยุธยา, วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ. 3 (2), 107.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545 พร้อมกฎกระทรวงที่เกี่ยวข้องและพระราชบัญญัติการศึกษาภาคบังคับ พ.ศ. 2545, กรุงเทพมหานคร: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
เกตุชญา วงษ์เพิก. (2565). สัปปุริสธรรม 7 : การบริหารสถานศึกษาสู่ความสำเร็จ. วารสารชัยภูมิปริทรรศน์. 5 (1), 39 - 50.
จงดี เพชรสังคูณ และ จุฬาพรรณภรณ์ ธนะแพทย์. (2564). การบริหารสถานศึกษาตามหลักสัปปุริสธรรม 7, วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 6 (1), 602 - 617.
จิราภรณ์ ขยัน. (2558). การศึกษาบทบาทการนำแหล่งการเรียนรู้และภูมิปัญญาท้องถิ่นมาใช้ในการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ข้องผู้บริหารโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกช้าประถมศึกษา พระนครศรีอยุธยา เขต 1, วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 10 (3), 125 - 132.
ปริยาภรณ์ ตั้งคุณานันท์. (2557). การจัดการห้องเรียนและแหล่งเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: มีน เซอร์วิส ซัพพลาย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยตุโต). (2550). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์.พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
พระมหาพงษ์สินธ์โพธิ์คำ และคณะ. (2564). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล ตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา วัดศรีนคราราม อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี. Journal of Modern Learning Development. 6 (4), 297 - 314.
สำนักทดสอบการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นพื้นฐาน. (2559). คู่มือการประเมินคุณภาพตามมาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐานเพื่อการประกันคุณภาพภายในของสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
รุ่งรัชดาพร เวหะชาติ. 2551. การบริหารงานวิชาการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน, สงขลา: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยทักษิณ.
วรภาส ประสมสุข และนิพนธ์ กินาวงศ์. (2549 - 2550). หลักการบริหารการศึกษาตามแนวพุทธธรรม, วารสารศึกษาศาสตร์. 18 (2), 76.
ศตวรรษ นิลประพัฒน์. (2558). การนำเสนอรูปแบบการบริหารแหล่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรีเขต 1 และเขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนครศรีอยุธยา.
สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (อุฎฐายี). (2509). “สัปปุริสธรรม” หนังสืออนุสรณ์ เนื่องในโอกาสงานฌาปนกิจศพ นายชัย. กรุงเทพมหานคร: ม.ป.ท..
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). หลักสูตรแกนกลางพุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภาลาดพร้าว.
หน่วยศึกษานิเทศก์ กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). การพัฒนาและการใช้แหล่ง การเรียนรู้ในโรงเรียนและท้องถิ่นเพื่อจัดกระบวนการเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์กรมการศาสนา.
อนิรุทธิ์ ตุลสุข. (18 มกราคม 2566). BANI World นิยามโลกใบใหม่ใช้พัฒนาผู้นำองค์กรอย่างไร?, สืบค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2567, จาก https://www.coachforgoal.com/blog/topic/bani-world-