ภาวะผู้นำทางการเมืองตามแนวพุทธวิถีของผู้บริหารท้องถิ่นเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในอำเภอซำสูง จังหวัดขอนแก่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับภาวะผู้นำทางการเมืองในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในอำเภอซำสูง จังหวัดขอนแก่น 2) ความสัมพันธ์ระหว่างหลักฆราวาสธรรม 4 กับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ และ 3) เสนอแนวทางการส่งเสริมภาวะผู้นำทางการเมืองตามแนววิถีพุทธในการยกระดับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี ทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ สำหรับการวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างผู้สูงอายุจำนวน 367 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 12 รูป/คน และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในอำเภอซำสูงโดยรวมอยู่ในระดับมาก 2) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะผู้นำทางการเมืองของผู้บริหารท้องถิ่น ได้แก่ ความสามารถในการสร้างอิทธิพลทางอุดมการณ์ การเป็นแรงบันดาลใจ การกระตุ้นด้วยปัญญา และการคำนึงถึงปัจเจกบุคคล รวมถึงหลักฆราวาสธรรม 4 คือ จาคะ (การเสียสละ) สัจจะ (ความซื่อสัตย์) ทมะ (การข่มใจ) และขันติ (ความอดทน) ล้วนมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 กับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ 3) แนวทางการส่งเสริมภาวะผู้นำที่พบ ได้แก่ การบริหารงานอย่างเป็นกลาง ไม่ลำเอียง ให้ความเคารพผู้สูงอายุ มีทักษะในการสื่อสารและอธิบายด้วยข้อมูลที่น่าเชื่อถือ แสดงความใส่ใจ พร้อมช่วยเหลือและแก้ไขปัญหา ซึ่งสะท้อนถึงการเป็นผู้นำที่ผู้สูงอายุสามารถพึ่งพิงได้อย่างแท้จริง อันเป็นแนวทางสำคัญในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุอย่างยั่งยืนในระดับท้องถิ่น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
คณิตดา กรรณสูต. (2565). ภาวะผู้นำของผู้บริหารท้องถิ่นตามแนวทางพุทธวิธี. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์ , 8(1), 57–70.
นภดล เจริญทรัพยานันต์. (2567). ลักษณะของผู้นำที่ดีต้องมี 14 ประการ. สืบค้นเมื่อ 3 พฤษภาคม 2567. เข้าถึงได้จาก https://www.toward-goal.com/contents/-14/
บุญชนิต วิงวอน และรุ่งอรุณ เม้าพานิชย์. (2567). บทบาทการดูแลผู้สูงอายุตามหลักฆราวาสธรรม4 ในการเชื่อมโยงไปสู่การส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง. วารสารบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์ ราชมงคลล้านนา, 12(2), 149–166.
ประมวล คิดคินสัน. (2555). วัยท้าย วัยทอง. กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา.
พระธงชัย วชิรญาโณ (พิชัย). (2564). การพัฒนาภาวะผู้นำสู่การเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืน. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตแพร่, 7(2), 346–358.
พระมหาสมหมาย สมกิจฺโจ (เสียงดีเพ็ง). (2565). ภาวะผู้นำตามหลักพุทธธรรมของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอดอนเจดีย์ จังหวัดสุพรรณบุรี. (สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รศรินทร์ เกรย์, อุมาภรณ์ ภัทรวาณิชย์, เฉลิมพล แจ่มจันทร์ และเรวดี สุวรรณนพเก้า. (2556). มโนทัศน์ใหม่ของนิยามผู้สูงอายุ : มุมมองเชิงจิตวิทยาสังคมและสุขภาพ. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สถาบันดำรงราชานุภาพ ร่วมกับ สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย. (2540). ปัญหาการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบล. กรุงเทพฯ: ส่วนท้องถิ่น กรมการปกครอง.
สุดารัตน์ สุดสมบูรณ์. (2557). สวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 7(1), 73–82.
สุพล ศิริ. (2567). ประสิทธิผลการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดเพชรบูรณ์ (วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
Bourne, P. A., Hanna, I., Solomon, T., & Smith Sherwood, H. A. (2017). Primal Leadership: Realizing the Power of Emotional Intelligence–A Book Review. Crimson Publishers, COJ, 1(2), 46-50.
Evers, H. D., & Silcock, T. H. (1965). Elite and Section in Thailand: Social and Economic Studies in Development. Canberra: Australian National University Press, pp. 84–104.
Lee, J. (1974). Essentials of Psychological Testing (3rd ed.). New York: Harper & Row Publishers.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. New York: Harper & Row.
