วารสารสังคมศาสตร์และศาสตร์รวมสมัย

การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านช้าง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่

2024-02-15T08:34:00+07:00

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์หลักสามประการ 1) การวิเคราะห์ระบบการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุ 2) การเปรียบเทียบแนวทางการจัดสวัสดิการในหลากหลายมิติ และ 3) การเสนอแนวทางการบริหารจัดการสวัสดิการที่ผสานหลักพุทธธรรม งานวิจัยนี้ใช้วิธีการวิจัยแบบผสาน โดยในส่วนการวิจัยเชิงปริมาณ ได้เก็บข้อมูลจากกลุ่มผู้สูงอายุในพื้นที่จำนวน 232 คน ด้วยแบบสอบถาม และใช้สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล เช่น ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ ได้ทำการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 9 คน และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาเชิงเนื้อหา

ผลการวิจัยพบว่า 1) การบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุในองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านช้างอยู่ในระดับที่ดีมาก 2) การเปรียบเทียบสวัสดิการในด้านการศึกษา สุขภาพ รายได้ บริการสังคม และกิจกรรมนันทนาการ พบว่ามีการจัดสวัสดิการอยู่ในระดับสูง โดยตัวแปรเพศ ระดับการศึกษา และรายได้ต่อเดือนไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ แต่พบว่ามีความแตกต่างในด้านอายุ สถานภาพ และที่พักอาศัย 3) แนวทางการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุควรให้ความสำคัญกับการพัฒนาฐานข้อมูลที่ทันสมัย การติดตามและประเมินผล การส่งเสริมธรรมาภิบาล และการบริการสุขภาพที่เน้นการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุอย่างรอบด้าน

การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อพัฒนาการปฏิบัติงานของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านในเทศบาลตำบลจอมแจ้ง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่

2024-02-15T08:25:39+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับคุณภาพการปฏิบัติงานของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน 2) เพื่อเปรียบเทียบการปฏิบัติงานของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน และ 3) เพื่อนำเสนอแนวทางการปฏิบัติงานแบบบูรณาการหลักพุทธรรมเพื่อพัฒนาการปฏิบัติงานของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านในเทศบาลตำบลจอมแจ้ง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ รูปแบบวิธีการดำเนินการวิจัยเป็นแบบผสานวิธี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเชิงปริมาณ คือ อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่ในเขตเทศบาลตำบลจอมแจ้ง จำนวน 136 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติได้แก่การหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยการทดสอบค่าที และทดสอบค่าเอฟ ส่วนวิจัยเชิงคุณภาพใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 9 รูป/คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิควิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา

ผลวิจัยพบว่า 1) เพื่อศึกษาระดับคุณภาพการปฏิบัติงานของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านในเขตเทศบาลตำบลจอมแจ้ง พบว่า โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.05, S.D. = 0.723) 2) เพื่อเปรียบเทียบการปฏิบัติงานของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านในเขตเทศบาลตำบลจอมแจ้ง โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก ( = 4.05, S.D. = 0.723) 3) แนวทางการปฏิบัติงานแบบบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อพัฒนาการปฏิบัติงานของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน พบว่าควรปฏิบัติให้เป็นตัวอย่างที่ดี ทั้งในรูปแบบการเข้าร่วมกิจกรรม รณรงค์ ประชาสัมพันธ์ และความร่วมมือกับโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพประจำตำบล ชุมชน ในการส่งเสริมสุขภาพที่เป็นประโยชน์แก่ประชาชนอย่างแท้จริง

การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในการบริหารจัดการศึกษาโรงเรียนบ้านเเซรไปร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต 3

2024-04-20T17:01:46+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สภาพและปัญหาการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาในการบริหารโรงเรียนบ้านแซรไปร 2) พัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการ 3) ปัญหาและอุปสรรคในการพัฒนารูปแบบดังกล่าว การวิจัยใช้วิธีการวิจัยและพัฒนา (R&D) กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยคณะกรรมการสถานศึกษา ผู้บริหารโรงเรียน และครู รวม 120 คน เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม โดยการวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสำหรับการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 14 คน และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา

ผลการศึกษาพบว่า 1) การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาในการบริหารจัดการโรงเรียนบ้านแซรไปรโดยรวมอยู่ในระดับมาก อย่างไรก็ตาม ปัญหาที่พบคือคณะกรรมการบางคนมีภารกิจทำให้ไม่สามารถเข้าร่วมประชุมได้ อีกทั้งบางส่วนยังขาดความรู้และความเข้าใจในบทบาทหน้าที่ของตนเองในฐานะคณะกรรมการสถานศึกษา 2)พัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาโรงเรียนบ้านแซรไปร โดยแบ่งออกเป็น 4 ยุทธศาสตร์หลัก ได้แก่ การพัฒนาคุณภาพผู้เรียน, การพัฒนาผู้บริหารและบุคลากร, การสร้างแหล่งเรียนรู้ และการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองและชุมชน รูปแบบการมีส่วนร่วมที่ได้เน้นการสร้างชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (PLC), เพิ่มช่องทางการติดต่อผ่านเทคโนโลยีสารสนเทศ และการประชุมคณะกรรมการ 4 ครั้งต่อปี 3) ปัญหาและอุปสรรคของการพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการ สถานศึกษาในการบริหารจัดการโรงเรียนบ้านเเซรไปร คือ จำนวนโครงการที่มีมากเกินไปทำให้ครูและบุคลากรมีภาระงานเพิ่มมากขึ้น

การพัฒนาศักยภาพของบุคลากรธุรกิจการท่องเที่ยวในเมืองหลวงพระบาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

2024-02-21T18:31:31+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการหลัก 1) ศึกษาสภาพแวดล้อมของธุรกิจท่องเที่ยวในหลวงพระบาง, สปป.ลาว 2) วิเคราะห์ระดับการพัฒนาศักยภาพบุคลากรภาคการโรงแรม และ 3) เสนอแนวทางในการจัดการและพัฒนาบุคลากรด้านการท่องเที่ยว การวิจัยใช้ทั้งเชิงปริมาณจากแบบสอบถามผู้ประกอบการ 114 ราย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบสมมติฐาน และเชิงคุณภาพผ่านการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ 10 คน วิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนาเพื่อให้ได้ข้อมูลเชิงลึกและข้อเสนอแนะที่เหมาะสม

ผลการศึกษาพบว่า 1) ธุรกิจการท่องเที่ยวในเมืองหลวงพระบางเผชิญกับปัญหาหลัก ได้แก่ การพึ่งพาการท่องเที่ยวในภูมิภาค การขาดความยั่งยืน และการแออัดของนักท่องเที่ยวซึ่งส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและบริการ นอกจากนี้ ปัจจัยที่มีผลต่อบริบทการท่องเที่ยว เช่น การรักษาพนักงานและการฝึกอบรมไม่เพียงพอ นำไปสู่ความท้าทายในการพัฒนา จุดแข็งของหลวงพระบางคือมรดกทางวัฒนธรรมและธรรมชาติ ขณะที่จุดอ่อนคือการขาดทรัพยากรและปัญหาเงินเฟ้อที่เพิ่มต้นทุน 2) การพัฒนาศักยภาพบุคลากรท้องถิ่นธุรกิจการท่องเที่ยวในหลวงพระบางมีระดับโดยรวมอยู่ในระดับมาก ในด้านความสัมพันธ์ พบว่าการสร้างแรงบันดาลใจมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการจัดการทรัพยากรสิ่งแวดล้อม (r = .423) และด้านการคำนึงถึงความเป็นปัจเจกบุคคลมีความสัมพันธ์กับการจัดการทรัพยากรสังคม (r = .335) ขณะที่ด้านอื่น ๆ มีความสัมพันธ์น้อยหรือไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3) ผลการวิจัยพบว่าแนวทางการจัดการธุรกิจการท่องเที่ยวในเมืองหลวงพระบางเน้นที่การเป็นผู้นำที่มีวิสัยทัศน์และการปรับตัวที่รวดเร็วต่อการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจและเทคโนโลยี โดยส่งเสริมการเป็นตัวอย่างที่ดี การสร้างแรงบันดาลใจ และการพัฒนาทักษะของพนักงาน อีกทั้งยังมีการร่วมมือระหว่างองค์กรท้องถิ่นและหน่วยงานภายนอกเพื่อส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน

ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครปฐม

2024-06-07T09:21:36+07:00

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหาร 2) ระดับประสิทธิผลของสถานศึกษา และ 3) ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครปฐม กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารและครู จำนวน 328 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.931 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน

ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหาร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครปฐม โดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากที่สุด 2) ระดับประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครปฐม โดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก และ 3) ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครปฐม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ตัวแปรที่มีอิทธิพลในการทำนายตามลำดับจากมากที่สุด ได้แก่ การสื่อสารเป้าหมายของสถานศึกษา (X₂) การควบคุมเวลาในการสอน (X₆) การจัดให้มีสิ่งส่งเสริมการเรียนรู้แก่ผู้เรียน (X₁₁) การมอบหมายงานให้ครูดูแลเอาใจใส่ผู้เรียน (X₈) การตรวจสอบความก้าวหน้าของนักเรียน (X₅) และการประสานงานด้านการใช้หลักสูตร (X₄) และสามารถพยากรณ์ประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครปฐม ได้ร้อยละ 53.60 (R²=.536)

การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารท้องถิ่นในการพัฒนาชุมชนองค์การบริหารส่วนตำบลพลงตาเอี่ยม อำเภอวังจันทร์ จังหวัดระยอง

2024-06-04T14:10:34+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารท้องถิ่นในการพัฒนาชุมชน ความสัมพันธ์ระหว่างหลักพุทธธรรมกับภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ และเสนอแนวทางแนวทางการประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารท้องถิ่นในการพัฒนาชุมชนองค์การบริหารส่วนตำบลพลงตาเอี่ยม การวิจัยใช้รูปแบบการวิจัยแบบผสานวิธี โดยการวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างจากสูตรของทาโร่ ยามาเน่ ได้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 369 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ความสัมพันธ์แบบเพียร์สัน สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 12 รูปหรือคน และใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบท นำเสนอเป็นความเรียงประกอบตารางแจกแจงความถี่ของผู้ให้ข้อมูลสำคัญเพื่อสนับสนุนข้อมูลเชิงปริมาณ

ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารท้องถิ่นในการพัฒนาชุมชนองค์การบริหารส่วนตำบลพลงตาเอี่ยม อำเภอวังจันทร์ จังหวัดระยอง จำแนกเป็น 1) การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารท้องถิ่นในการพัฒนาชุมชนองค์การบริหารส่วนตำบลพลงตาเอี่ยม อำเภอวังจันทร์ จังหวัดระยอง โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และ 2) การพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารท้องถิ่นในการพัฒนาชุมชนองค์การบริหารส่วนตำบลพลงตาเอี่ยม โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2. ความสัมพันธ์ระหว่างหลักพุทธธรรมกับภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารท้องถิ่นในการพัฒนาชุมชนองค์การบริหารส่วนตำบลพลงตาเอี่ยม มีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับค่อนข้างสูง (R= .678**) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และ 3. แนวทางแนวทางการประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารท้องถิ่นในการพัฒนาชุมชนองค์การบริหารส่วนตำบลพลงตาเอี่ยม พบว่า การเข้าถึงประชาชนที่กล้าแสดงความคิดเชิงสร้างสรรค์ เนื่องจากพื้นที่ต้องมีการประกอบอาชีพในการดำเนินชีวิต ทำให้ประชาชนเหล่านั้นไม่ได้อาศัยประจำหรือไม่มีเวลามากพอในการแสดงความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาอย่างสร้างสรรค์ ข้อเสนอแนะ พบว่า ควรมีการจัดกิจกรรมหรือจัดพื้นที่สำหรับประชาชนในการแสดงความคิดเห็นต่อการพัฒนาพื้นที่สร้างสรรค์ตามโอกาสที่เหมาะสมต่าง ๆ เพื่อจะได้รวบรวมข้อคิดเห็น และนำมาเป็นฐานข้อมูลในการนำมาใช้ประโยชน์ต่อไป

การพัฒนาศักยภาพด้านการท่องเที่ยวเพื่อการขับเคลื่อนกลยุทธ์และส่งเสริมการท่องเที่ยวขององค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานีอย่างยั่งยืน

2024-07-27T12:47:23+07:00

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาศักยภาพด้านการท่องเที่ยวในจังหวัดสุราษฎร์ธานี 2) วิเคราะห์การบริหารกลยุทธ์การท่องเที่ยวขององค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี และ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างศักยภาพด้านการท่องเที่ยวกับการขับเคลื่อนกลยุทธ์การท่องเที่ยวขององค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี การวิจัยใช้วิธีการแบบผสมผสาน โดยในส่วนของการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง 400 คน ซึ่งประกอบด้วยนักท่องเที่ยว ผู้ประกอบการ และบุคลากรที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวในองค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยใช้การสุ่มแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วนและการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ร้อยละ ความถี่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้างกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 9 คน และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการศึกษาพบว่า 1) ศักยภาพด้านการท่องเที่ยว จังหวัดสุราษฎร์ธานีมีศักยภาพด้านการท่องเที่ยวอยู่ในระดับสูง โดยมีแหล่งท่องเที่ยวที่ได้มาตรฐานและหลากหลาย ทำให้สามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวจากกลุ่มต่าง ๆ เข้ามาเยี่ยมชมเป็นจำนวนมาก 2) การขับเคลื่อนกลยุทธ์ด้านการท่องเที่ยว องค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานีได้ดำเนินกลยุทธ์ด้านการท่องเที่ยวอย่างมีประสิทธิภาพในระดับสูง โดยเน้นความร่วมมือระหว่างภาครัฐและชุมชนเพื่อสร้างความหลากหลายในประสบการณ์การท่องเที่ยว ส่งผลให้จำนวนนักท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง 3) ความสัมพันธ์ระหว่างศักยภาพด้านการท่องเที่ยวและกลยุทธ์การขับเคลื่อนมีความสัมพันธ์ตามสมมติฐาน โดยเฉพาะกลยุทธ์การส่งเสริมความหลากหลายทางการท่องเที่ยวเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่ม และการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวบนบกเชื่อมโยงกับแหล่งท่องเที่ยวทางทะเล ซึ่งมีความสัมพันธ์ในระดับปานกลาง ส่วนกลยุทธ์อื่น ๆ เช่น การส่งเสริมจังหวัดให้เป็นเมืองอัจฉริยะ (Smart City) การพัฒนาโครงข่ายคมนาคม การส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชน และการพัฒนาให้เป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยวทั้งทางบก ทางน้ำ และทางอากาศ มีความสัมพันธ์ในระดับต่ำ

เครือข่ายความร่วมมือในการพัฒนากลุ่มเกษตรกรทำสวนทุ่งคาวัด อำเภอละแม จังหวัดชุมพร ภายใต้แนวคิดการเสริมสร้างพลังอำนาจ

2024-08-22T18:40:49+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สถานการณ์ของกลุ่มเกษตรกรทำสวนทุ่งคาวัด อำเภอละแม จังหวัดชุมพร ภายใต้แนวคิดการเสริมสร้างพลังอำนาจ 2) การวิเคราะห์การบริหารงานผ่านเครือข่ายของกลุ่มเกษตรกรทำสวนทุ่งคาวัด 3) การเสนอแนวทางสร้างเครือข่ายความร่วมมือของกลุ่มเกษตรกรทำสวนทุ่งคาวัดการวิจัยนี้เป็นการศึกษาแบบผสานวิธี ประกอบด้วยการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ โดยในการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 15 คน ประกอบด้วยคณะกรรมการบริหาร 7 คน และผู้นำชุมชน 8 คน เก็บข้อมูลผ่านสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ส่วนการวิจัยเชิงปริมาณเก็บข้อมูลจากกลุ่มเกษตรกรทำสวนทุ่งคาวัดจำนวน 138 คน ซึ่งรวมถึงคณะกรรมการและสมาชิกกลุ่ม สถิติที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัย 1) สถานการณ์ของกลุ่มเกษตรกรทำสวนทุ่งคาวัด ภายใต้แนวคิดการเสริมสร้างพลังอำนาจ พบว่า ผลิตภัณฑ์ของกลุ่มมีปริมาณไม่เพียงพอสำหรับการส่งออก แม้ว่าความต้องการสินค้าจะสูงขึ้น กลุ่มจึงเริ่มแสวงหาความร่วมมือขยายโอกาสในการทำงานร่วมกับภาคส่วนอื่น 2) การบริหารงานผ่านเครือข่ายของกลุ่ม พบว่าโดยรวมการบริหารงานของกลุ่มเกษตรกรทำสวนทุ่งคาวัดอยู่ในระดับสูง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านการจัดการบุคคลมีคะแนนสูงสุด รองลงมาคือ ด้านการส่งเสริมและสนับสนุน ด้านการติดตามผล ด้านงบประมาณ ด้านการบริหารงาน และด้านการวางแผน ตามลำดับ 3) แนวทางการสร้างเครือข่ายความร่วมมือ พบว่า กลุ่มเกษตรกรทำสวนทุ่งคาวัดควรสร้างความร่วมมือจากภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคประชาชน และภาควิชาการ ผ่านกระบวนการความร่วมมือ โดยเน้นการส่งเสริมและสนับสนุน เป็นอันดับแรก รองลงมาคือ การจัดการบุคคล การวางแผน งบประมาณ และการติดตามผล เพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งและพัฒนาเครือข่ายอย่างยั่งยืน ผ่านการเสริมสร้างพลังอำนาจที่สำคัญต่อการพัฒนาศักยภาพ ความรู้ความสามารถ และความเชื่อมั่นของสมาชิกในกลุ่ม นำไปสู่การบรรลุเป้าหมายและการแก้ไขปัญหาของตนเอง เกิดการยอมรับในคุณค่าและความสามารถในการดำเนินงานของกลุ่ม