Effectiveness of Elderly Welfare Management of Pa Daet Subdistrict Municipality Mueang Chiang Mai District, Chiang Mai Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research article are 1) to study the effectiveness of elderly welfare management in Pa Daet Subdistrict Municipality. Mueang Chiang Mai District 2) to study the relationship between Buddhist principles and the effectiveness of elderly welfare management; 3) to study problems, obstacles, and recommendations for the effectiveness of elderly welfare management. An integrated research method was employed, combining quantitative and qualitative research approaches. The sample group consisted of elderly individuals who were recipients of the subsistence allowance in Pa Daet Subdistrict Municipality. A random sampling method, based on Taro Yamane's formula, was utilized to collect data from 339 individuals through questionnaires. The collected data were analyzed using statistical measures such as frequency, percentage, mean, and standard deviation. Additionally, statistical tests including Pearson's correlation coefficient, t-test, and F-test were employed. To complement the quantitative findings, qualitative research was conducted through in-depth interviews with key informants, involving 10 individuals per figure. The qualitative data were analyzed using descriptive content analysis techniques.
The study revealed that the elderly welfare management in Padad Subdistrict Municipality, Mueang Chiang Mai District, Chiang Mai province, adhering to the Sangahavatthu 4 principle, demonstrated the highest level of effectiveness. Additionally, the overall effectiveness of elderly welfare management in all 5 areas was also found to be at the highest level, with a statistically significant positive correlation at the 0.05 level. The study recommends the implementation of a health system to support the aging society, such as increasing access to services, developing a model of care for the elderly during the rehabilitation period, and modifying work styles to cater to the needs of the elderly.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมการปกครอง. (2543). การจัดทำแผนพัฒนาองค์การบริหารส่วนตำบล. กรุงเทพฯ: สำนักบริหารราชการส่วนท้องถิ่น กรมการปกครองกระทรวงมหาดไทย.
เกษม แก่นบุญ. (2552). แนวทางในการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลหนองบอน อำเภอบ่อไร่ จังหวัดตราด. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
คะนอง พิลุนภ. (2561). รูปแบบการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลหนองกุงศรี อำเภอหนองกุงศรี จังหวัดกาฬสินธุ์. (วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เทศบาลตำบลป่าแดด. (2564). ข้อมูลทั่วไป. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2566. เข้าถึงได้จาก http://www.padad.go.th.
พระธนพร คุณสมฺปนฺโน และคณะ. (2560). การประยุกต์ใช้หลักสังคหวัตถุ 4 ในการดำเนินชีวิตของประชาชนบ้านศิลา ตำบลศิลา อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น. (วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามงกุฏราชวิทยาลัย.
พระสมุห์สมประสงค์ ปริชาโน. (2561). สัมฤทธิ์ผลการจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุของ องค์การบริหารส่วนตำบลหลุมข้าว อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา. (วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มณฑิตา ศรีพล. (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการจัดสวัสดิการสังคมสำหรับผู้สูงอายุ กรณีศึกษาชมรมผู้สูงอายุ ในพื้นที่เทศบาลตำบลท่าช้าง อำเภอบางกล่ำ จังหวัดสงขลา. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยทักษิณ.
สุรินทร์ นิยมางกูร. (2561). การบริหารจัดการงานสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ปิญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Yamane, T. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: Harper & Row.
