Political Leadership of Pakchong Municipality Administrator, Nakhonratchasima Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาภาวะผู้นำทางการเมืองของคณะผู้บริหารเทศบาลเมืองปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา 2) เพื่อนำเสนอการประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมภาวะผู้นำทางการเมืองของคณะผู้บริหารเทศบาลเมืองปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา เป็นงานวิจัยแบบผสมผสาน ระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ ในการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนที่อาศัยอยู่ในเขตเทศบาลปากช่อง จำนวน 396 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้สถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบสมมติฐานใช้ Independent t-test และ F-test (One-way ANOVA) การวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 9 รูป/คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิควิเคราะห์เชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ภาวะผู้นำทางการเมืองของคณะผู้บริหารเทศบาลเมือง โดยภาพรวม อยู่ในระดับมากที่สุด ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ ภาวะผู้นำทางด้านความสามารถ รองลงมาคือ ภาวะผู้นำทางด้านกายภาพ ด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุดคือ ภาวะผู้นำทางด้านบุคลิกภาพ 2) นำเสนอการประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมภาวะผู้นำทางการเมืองของคณะผู้บริหารเทศบาล โดยการประยุกต์หลักพรหมวิหาร 4 มาประยุกต์ใช้ประกอบด้วย ด้านเมตตา ได้แก่ ผู้นำมีความปรารถนาดี ไม่มีอคติ ด้านกรุณา ได้แก่ รู้จักการให้อภัย ให้กำลังใจการทำงาน ด้านมุทิตา ได้แก่ ยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดีอย่างจริงใจ มีจิตผ่องใส ด้านอุเบกขา ได้แก่ ให้ความยุติธรรมในการบริหารงาน เน้นย้ำความซื่อสัตย์สุจริต
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
จรรยา ศิวานนท์. (2548). บทบาทของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในการพัฒนาท้องถิ่นองค์การบริหารส่วนตำบล อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฤๅชุตา เทพยากุล. (2555). คุณลักษณะนายกรัฐมนตรีที่พึงประสงค์ในทัศนะของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา กรณีศึกษานักศึกษาระดับปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษา จังหวัดสงขลา. วารสารหาดใหญ่วิชาการ, 10(1), 15-23.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์ และฉัตยาพร เสมอใจ. (2547). การจัดการ. กรุงเทพฯ: บริษัทซีเอ็ดยูเคชั่น จํากัด.
นนท์ชนันท์กรณ์ ฝ่ายเทศ. (2562). คุณลักษณะผู้นำทางการเมืองท้องถิ่นที่พึงประสงค์ตามหลักสัปปุริสธรรมของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองแสนสุข จังหวัดชลบุรี. (สารนิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูวินัยธรอธิษฐ์ สุวฑฺโฒ (สุขพานิช). (2564). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมวัฒนธรรมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของประชาชนในจังหวัดเพชรบุรี. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พรสวรรค์ สุตะคาน. (2558). การกล่อมเกลาทางการเมืองและวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่างของประเทศไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 12(2), 69-79.
ภาวิดา รังษ์ และเชษฐ์ ใจเพชร. (2565). ปรัชญาการเมือง: ความรู้ฉบับพกพา. วารสารสันติสุขปริทรรศน์, 3 (2),46-53.
สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา ปฏิบัติหน้าที่สำนักงานเลขาธิการสภานิติบัญญัติแห่งชาติ. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ. (2564). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.
Huntington, S.P. & Nelson, M. (1995). No easy choice: political participation in developing countries. New York: Harvard University Press.
