ปัจจัยที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมของผู้สูงอายุในการดำเนินการโรงเรียนผู้สูงอายุ ตำบลบ้านกร่าง อำเภอเมืองพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับการมีส่วนร่วมของผู้สูงอายุในการดำเนินการโรงเรียนผู้สูงอายุ 2) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วมดังกล่าว และ 3) ปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะเพื่อพัฒนาการมีส่วนร่วมของผู้สูงอายุให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น งานวิจัยนี้ใช้ระเบียบวิธีเชิงปริมาณ โดยเก็บข้อมูลจากกลุ่มผู้สูงอายุที่เป็นสมาชิกโรงเรียนผู้สูงอายุในตำบลบ้านกร่าง อำเภอเมืองพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก จำนวน 140 คน ผ่านแบบสอบถาม พร้อมวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้สูงอายุมีระดับการมีส่วนร่วมในการดำเนินงานของโรงเรียนผู้สูงอายุในระดับสูง ซึ่งสะท้อนถึงความตระหนักรู้และความกระตือรือร้นในการเข้าร่วมกิจกรรมทางสังคม 2) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วมของผู้สูงอายุ ได้แก่ การสนับสนุนจากครอบครัว ชุมชน และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมการมีส่วนร่วม 3) อุปสรรคสำคัญที่ขัดขวางการมีส่วนร่วมของผู้สูงอายุ คือ ปัญหาในการใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ ซึ่งส่งผลต่อการเข้าถึงข้อมูลและการมีส่วนร่วมในกิจกรรมออนไลน์ จากผลการวิจัยดังกล่าว ข้อเสนอแนะสำคัญคือการพัฒนากลไกสนับสนุนให้ผู้สูงอายุสามารถเข้าถึงและใช้งานเทคโนโลยีได้อย่างมีประสิทธิภาพ ตลอดจนการสร้างเครือข่ายความร่วมมือระหว่างโรงเรียนผู้สูงอายุ ชุมชน และภาครัฐ เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมอย่างยั่งยืน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
รัชนิกร อินทเชื้อ และวีระวัฒน์ ปันนิตามัย. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการสร้างเครือข่ายการจัดการศึกษา ของโรงเรียนผู้สูงอายุ. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 10(1), 195-209.
วิลาสินี โยธิการ. (2563). กิจกรรมเสริมคุณค่าและความสุขให้ผู้สูงอายุในโรงเรียนผู้สูงอายุ. วารสารสังคมภิวัฒน์คณะสังคมสงเคราะห์และบริหารสวัสดิการสังคม มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ, 11(2), 37-53.
สมศักดิ์ สันติสุข, สุกัญญา เอมอิ่มธรรม, อนงค์นาถ โยคุณ, อภิรดี ดอนอ่อนเบ้า และพงษ์มนัส ดีอด. (2566). องค์ประกอบเครือข่ายความร่วมมือของโรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์์, 23(1), 31-46.
สิริวงษ์ เอียสกุล และนุชจรินทร์ โลหะปาน. (2563). แนวทางการพัฒนาการจัดการการเรียนรู้สำหรับผู้สูงอายุ: กรณีศึกษา โรงเรียนชราบาลเทศบาลเมืองหนองคาย จังหวัดหนองคาย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 40(2), 31-48.
สุทิน อ้อนอุบล. (2564). รูปแบบการมีส่วนร่วมในการเสริมสร้างคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาโรงเรียนผู้สูงอายุตำบลหนองโรง อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(2), 68-87.
สุวิมล ทาริวงศ์, จิตศิริน ก้อนคง และอรรถพล รอดแก้ว. (2565). ระบบและอาคารโครงการศูนย์ส่งเสริมคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ (โรงเรียนผู้สูงอายุ) เทศบาลตำบลพลายชุมพล อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 18(2), 61-76.
เสาวลักษณ์ วิบูรณ์กาล และปิยากร หวังมหาพร. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมของผู้สูงอายุในการดำเนินงานโรงเรียนผู้สูงอายุ จังหวัดเพชรบุรี. วารสารมนุษยสังคมปริทัศน์, 23(2), 171-185.
อุไรรัชต์ บุญแท้, ธีรนันท์ วรรณศิริ และจุฑารัตน์ ผู้พิทักษ์กุล. (2567). ผลของการเข้าโรงเรียนผู้สูงอายุต่อกิจกรรมทางสังคมของผู้สูงอายุเขตสุขภาพที่ 5. วารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยคริสเตียน, 11(1), 17-33.
อุไรวรรณ รุ่งไหรัญ. (2567). โรงเรียนผู้สูงอายุ : คุณภาพชีวิตและสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุ (กรณีศึกษาโรงเรียนผู้สูงอายุตำบลอุทัยสวรรค์ จังหวัดหนองบัวลำภู, โรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลตำบลนาเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด และโรงเรียนผู้สูงอายุตำบลตาเบา จังหวัดสุรินทร์. วารสารธรรมศาสตร์, 43(1), 81-98.