การบริหารงานตามหลักพุทธบูรณาการขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านช้าง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านช้าง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ 2) เปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนต่อการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านช้าง โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ 3) ปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะแนวทางการบริหารงานตามหลักพุทธบูรณาการขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านช้าง การวิจัยดำเนินการโดยใช้ระเบียบวิธีแบบผสมผสานวิธี ประกอบด้วย 1) การวิจัยเชิงปริมาณ ผู้ให้ข้อมูลคือประชาชนอาศัยอยู่ในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านช้าง เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 335 คน ผ่านแบบสอบถาม และใช้สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล เช่น ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ 2) การวิจัยเชิงคุณภาพ โดยสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญแบ่งเป็น 5 กลุ่ม ได้แก่ 1) ตัวแทนผู้บริหาร 1 คน 2) ตัวแทนนักวิชาการด้านพระพุทธศาสนา 1 คน 3) ตัวแทนนักวิชาการด้านรัฐประศาสนศาสตร์ 1 คน และ 4) ตัวแทนประชาชน 6 คน รวมทั้งสิ้น 9 รูป/คน ข้อมูลที่ได้ถูกวิเคราะห์และสังเคราะห์ตามประเด็นการวิจัย และนำเสนอในรูปแบบเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า การบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านช้างตามหลักสังคหวัตถุ 4 โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก แสดงให้เห็นว่าประชาชนมีความพึงพอใจต่อการดำเนินงานโดยรวม นอกจากนี้ เมื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนตามปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อายุ การศึกษา สถานภาพ และรายได้ต่อเดือน ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ทำให้สมมติฐานของการวิจัยถูกปฏิเสธ สำหรับปัญหาและอุปสรรค ประชาชนเสนอให้มีการรณรงค์และสนับสนุนการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดในชุมชนมากขึ้น โดยเฉพาะการให้ความรู้แก่เด็กและเยาวชน รวมถึงส่งเสริมอาชีพและสวัสดิการแก่ผู้สูงอายุ ผู้ด้อยโอกาส และผู้พิการให้สามารถพึ่งพาตนเองได้ อีกทั้งเสนอให้มีการกระจายโอกาสทางเศรษฐกิจอย่างเท่าเทียมในทุกหมู่บ้าน รวมถึงการจัดบริการสาธารณะให้ครอบคลุมและทั่วถึงมากยิ่งขึ้น
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
โกเมศ ขวัญเมือง, พระครูธรรมธรสฐาพร, พระครูวินัยธรสุริยา สุริโย (คงคาไหว) และ ประเสริฐ ลิ่มประเสริฐ. (2565). รัฐธรรมนูญนิยมกับพลวัตการปกครองของไทย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(7), 287-299.
พระครูไพศาลรัตโนภาส อุทาโน (แสงคำ). (2567). การประยุกต์ใช้หลักอิทธิบาท 4 เพื่อการบริหารจัดการองค์การบริหารส่วนตำบลโพนงาม อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 13(1), 675-685.
พระครูสุตธรรมานุศาสก์ หิตจิตฺโต, พระครูวิจิตรรัตนวัตร, พระครูโฆสิตวัฒนานุกูล, พระครูสิทธิสุตากร และ พระลิขิต สุเขฐิโต (สอนมา). (2567). การประยุกต์ใช้หลักสังคหวัตถุ 4 ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมชนวัดสามัคคีธรรม อำเภอคุระบุรี จังหวัดพังงา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(10), 30-38.
พระปริญญา อนุตฺตโร (บุญแผ้ว) และ พชรเดช เสมานู. (2567). การประยุกต์ใช้หลักสังคหวัตถุ 4 ในการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองแหน อำเภอกุดชุม จังหวัดยโสธร. วารสารพุทธปรัชญาวิวัฒน์, 8(2), 485-499.
พระปัญญา โชติธมฺโม (แก้วหาวงค์). (2561). ภาวะผู้นำตามหลักปาปณิกธรรมของผู้บริหารเทศบาลเมือง ท่าเรือพระแท่น อำเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาจักรพันธ์ คุณงฺกโร, พงศ์พัฒน์ จิตตานุรักษ์ และ ประสิทธิ์ พุทธศาสน์ศรัทธา. (2566). การประยุกต์หลักสังคหวัตถุธรรม เพื่อส่งเสริมการให้บริการประชาชนของสำนักงานเขตวังทองหลาง กรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 5(3), 28-41.
ไพศาล ผกาเกตุ และ สิทธิพงษ์ สิทธิภัทรประภา. (2567). การใช้หลักสังคหวัตถุธรรมในการให้บริการสาธารณะแก่ประชาชน ของเทศบาลเมืองคลองแห อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. วารสารวิชาการการจัดการภาครัฐและเอกชน, 6(3), 237–251.
มณีนุช ไพรดี. (2553). การนำหลักสังคหวัตถุ 4 ไปประยุกต์ใช้เพื่อสร้างความผูกพันต่อองค์กรของพนักงาน บริษัทพรอพเพอร์ตี้แคร์เซอร์วิสเซส (ประเทศไทย). (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วราภรณ์ วงค์อนันต์, อภิรมย์ สีดาคำ และ ประเสริฐ ปอนถิ่น. (2567). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านช้าง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสังคมศาสตร์และศาสตร์รวมสมัย, 5(2), 1-12.
วันดี ขันแก้ว, สายัณห์ อินนันใจ และ สมจิต ขอนวงค์. (2567). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารท้องถิ่นในการพัฒนาชุมชนองค์การบริหารส่วนตำบลพลงตาเอี่ยม อำเภอวังจันทร์ จังหวัดระยอง. วารสารสังคมศาสตร์และศาสตร์รวมสมัย, 5(2), 66-80.
วินิจ ผาเจริญ และ เชษฐ์ ใจเพชร. (2565). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดเวทีประชาคมชุมชนเพื่อจัดทำแผนพัฒนาองค์การบริหารส่วนตำบลดอนแก้ว อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสันติสุขปริทรรศน์, 3(1), 1-11.
สมหมาย บัวจันทร์. (2553). การวิเคราะห์และยกระดับความพึงพอใจในการให้บริการประชาชนตามหลักสังคหวัตถุ 4 ของสำนักงานเขตบางแค กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุกิจ เจริญรัตนกุล. (2567). ราชการส่วนภูมิภาคกับการเลือกตั้งผู้ว่าราชการจังหวัดในรัฐไทย. วารสารรัฏฐาภิรักษ์, 14(2), 1-12.
Sánchez-Hernández, M. I. (2024). Strengthening Resilience: Social Responsibility and Citizen Participation in Local Governance. Administrative Sciences, 14(10), 260.
Yamane, T. (1973). Statistics an introductory analysis. New York: Harper & Row.