การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านช้าง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์หลักสามประการ 1) การวิเคราะห์ระบบการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุ 2) การเปรียบเทียบแนวทางการจัดสวัสดิการในหลากหลายมิติ และ 3) การเสนอแนวทางการบริหารจัดการสวัสดิการที่ผสานหลักพุทธธรรม งานวิจัยนี้ใช้วิธีการวิจัยแบบผสาน โดยในส่วนการวิจัยเชิงปริมาณ ได้เก็บข้อมูลจากกลุ่มผู้สูงอายุในพื้นที่จำนวน 232 คน ด้วยแบบสอบถาม และใช้สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล เช่น ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ ได้ทำการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 9 คน และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาเชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) การบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุในองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านช้างอยู่ในระดับที่ดีมาก 2) การเปรียบเทียบสวัสดิการในด้านการศึกษา สุขภาพ รายได้ บริการสังคม และกิจกรรมนันทนาการ พบว่ามีการจัดสวัสดิการอยู่ในระดับสูง โดยตัวแปรเพศ ระดับการศึกษา และรายได้ต่อเดือนไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ แต่พบว่ามีความแตกต่างในด้านอายุ สถานภาพ และที่พักอาศัย 3) แนวทางการบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุควรให้ความสำคัญกับการพัฒนาฐานข้อมูลที่ทันสมัย การติดตามและประเมินผล การส่งเสริมธรรมาภิบาล และการบริการสุขภาพที่เน้นการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุอย่างรอบด้าน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กนกอร เลิศลาภ. (2561). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครสกลนคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2560). ยุทธศาสตร์กรมกิจการผู้สูงอายุ 20 ปี ประจำปี พ.ศ. 2561–2580. กรุงเทพฯ: สามลดา.
จิราภรณ์ เกสร. (2560). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในจังหวัดหนองคาย. (วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
ณฐนนท ทวีสิน, ธีรพล กาญจนากาศ และวิลาวรรณ นาถาบำรุง. (2566). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ กรณีศึกษาเขตเทศบาลเมืองมาบตาพุด อำเภอเมือง จังหวัดระยอง. Procedia of Multidisciplinary Research, 1(10), 34-53.
ดนุลดา เกตุวัฒน์ถา, กาญจนา บุญยัง และนพพล อัคฮาด. (2566). การศึกษาศักยภาพของผู้สูงอายุกับความพึงพอใจต่อการจัดสวัสดิการสังคมสำหรับผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลเกาะลอยบางหัก อำเภอพานทอง จังหวัดชลบุรี. วารสารการบริหารปกครอง (Governance Journal), 12(1), 33-50.
ประมวล คิดคินสัน. (2555). วัยท้าย วัยทอง. กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา
พระครูสังฆรักษ์เกียรติศักดิ์ กิตฺติปญฺโญ. (2558). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: ประชากรธุรกิจ จำกัด.
พระปลัดธนวัฒน์ อธิปญฺโญ, ไพรัตน์ เอิบสำโรง และไพวรรณ ปุริมาตร. (2566). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนต่อการปกครองคณะสงฆ์อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารสันติสุขปริทรรศน์, 4(2), 18-31.
พัชราณี กิจชมพู. (2557). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลสงเปลือย อำเภอนามนจังหวัดกาฬสินธุ์. (วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม
รศรินทร์ เกรย์, อุมาภรณ์ ภัทรวาณิชย์, เฉลิมพล แจ่มจันทร์ และเรวดี สุวรรณนพเก้า. (2556). มโนทัศน์ใหม่ของนิยามผู้สูงอายุ : มุมมองเชิงจิตวิทยาสังคมและสุขภาพ. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
วรัทยา กุลเกลี้ยง. (2556). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครขอนแก่น อำเภอเมืองจังหวัดขอนแก่น. (วิทยานิพนธ์ปริญญาเศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น
สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง. (2562). ความรู้เกี่ยวกับการปกครองส่วนท้องถิ่นและวัฒนธรรมทางการเมือง. สืบค้นเมื่อ 22 ตุลาคม 2566. เข้าถึงได้จาก https://www.bankaosao.go.th/fileupload/7842.pdf
สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข และสำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ กระทรวงสาธารณสุข. (2560). คู่มือการบูรณาการความร่วมมือ 4 กระทรวง (กระทรวงมหาดไทย กระทรวงการพัฒนาสังคมและ ความมั่นคงของมนุษย์ กระทรวงศึกษาธิการ และกระทรวงสาธารณสุข) การพัฒนาคนตลอดช่วงชีวิตในช่วงวัยผู้สูงอายุ. นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข.
สุดารัตน์ สุดสมบูรณ์. (2557). สวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 7(1), 73–82.
Yamane, T. (1973). Statistics an introductory analysis. New York: Harper & Row