ภาวะผู้นำทางการเมืองของคณะผู้บริหารเทศบาลเมืองปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา

Main Article Content

พระคมกริช จนฺทสุทฺโธ สุขพัตร
พระครูศรีปริยัติยารักษ์
ชุติพนธ์ วงษ์อมรวิทย์

บทคัดย่อ

The objectives of this study were 1) to study the political leadership of Pak Chong municipal administrators, Nakhon Ratchasima Province. 2) To present the application of Buddhist principles to promote political leadership of the administrators of Pak Chong Municipality, Nakhon Ratchasima Province. It's a mixed research. between quantitative research and qualitative research in quantitative research The sample consisted of 396 people living in Pak Chong municipality. Data were collected by using a questionnaire. analyze data Statistics were used for percentage, mean, and standard deviation. and hypothesis testing using independent t-test and F-test (One-way ANOVA). Qualitative research. With in-depth interviews with a group of key informants, 9 figures/person, data were analyzed using descriptive analysis techniques.


The results showed that, 1) Political leadership of the municipal executives as a whole were at the highest level. The side with the highest mean is competency leadership, followed by physical leadership the side with the least average is Personality Leadership 2) Present the application of Buddhist principles to promote political leadership of the municipal administration. By applying the principles of Brahma Viharn 4 to be applied, consisting of mercy: leaders have good intentions without prejudice; kindness: knowledge of forgiveness. Encouragement for work; Mutita: sincerely rejoicing when others do well, having a clear mind; equanimity: giving justice in administration. emphasizing honesty.

Article Details

บท
บทความวิจัย

References

จรรยา ศิวานนท์. (2548). บทบาทของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในการพัฒนาท้องถิ่นองค์การบริหารส่วนตำบล อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ฤๅชุตา เทพยากุล. (2555). คุณลักษณะนายกรัฐมนตรีที่พึงประสงค์ในทัศนะของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา กรณีศึกษานักศึกษาระดับปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษา จังหวัดสงขลา. วารสารหาดใหญ่วิชาการ, 10(1), 15-23.

ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์ และฉัตยาพร เสมอใจ. (2547). การจัดการ. กรุงเทพฯ: บริษัทซีเอ็ดยูเคชั่น จํากัด.

นนท์ชนันท์กรณ์ ฝ่ายเทศ. (2562). คุณลักษณะผู้นำทางการเมืองท้องถิ่นที่พึงประสงค์ตามหลักสัปปุริสธรรมของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองแสนสุข จังหวัดชลบุรี. (สารนิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูวินัยธรอธิษฐ์ สุวฑฺโฒ (สุขพานิช). (2564). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมวัฒนธรรมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของประชาชนในจังหวัดเพชรบุรี. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พรสวรรค์ สุตะคาน. (2558). การกล่อมเกลาทางการเมืองและวัฒนธรรมทางการเมืองแบบประชาธิปไตยที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่างของประเทศไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 12(2), 69-79.

ภาวิดา รังษ์ และเชษฐ์ ใจเพชร. (2565). ปรัชญาการเมือง: ความรู้ฉบับพกพา. วารสารสันติสุขปริทรรศน์, 3 (2),46-53.

สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา ปฏิบัติหน้าที่สำนักงานเลขาธิการสภานิติบัญญัติแห่งชาติ. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.

สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ. (2564). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.

Huntington, S.P. & Nelson, M. (1995). No easy choice: political participation in developing countries. New York: Harvard University Press.