การพัฒนาความสามารถในการจัดวางภาพในงานทัศนศิลป์ โดยใช้รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6
THE DEVELOPMENT OF PICTORIAL COMPOSITION ABILITY IN VISUAL ARTS USING DAVIES' PRACTICAL SKILLS TEACHING MODEL FOR 6TH GRADE STUDENTS.
คำสำคัญ:
การจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์, การจัดวางภาพในงานทัศนศิลป์, ความพึงพอใจบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบผลการพัฒนาความสามารถในการจัดวางภาพในงานทัศนศิลป์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสุขานารี นครราชสีมา ก่อนและหลังเรียนโดยใช้รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ 2) เพื่อเปรียบเทียบผลการพัฒนาความสามารถในการจัดวางภาพในงานทัศนศิลป์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสุขานารี นครราชสีมา โดยใช้รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ กับเกณฑ์กำหนดร้อยละ 80 3) เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสุขานารี นครราชสีมา ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6/5 โรงเรียนสุขานารี อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา ปีการศึกษา 2567 จำนวน 40 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ แบบประเมินทักษะความสามารถในการจัดวางภาพในงานทัศนศิลป์ และแบบสอบถามความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าเฉลี่ย () และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ได้ทดสอบการแจกแจงแบบโค้งปกติ โดยใช้ Kolmogorov-Smirnov และทดสอบสมมติฐานโดยใช้ T-test for Dependent Sample และ T-test One Sample
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุม
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพ : คุรุสภาลาดพร้าว. (2552). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ตามหลักสูตร แกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2552. กรุงเทพฯ : คุรุสภาลาดพร้าว.
กรวรรณ ทับทิมดี. (2558). การพัฒนากิจกรรมการสอนการจัดองค์ประกอบศิลป์โดยใช้มิติทางวัฒนธรรม สำหรับหลักสูตรศิลปศึกษาระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต, สาขาวิชาศิลปะ ดนตรี และนาฏศิลป์ศึกษา, คณะครุศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กัญจนา ลินทรัตนศิริกุล. (2554). การวัดความรู้ความคิด. ในประมวลสาระชุดวิชาการประเมิน และวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนการสอน. หน่วยที่ 2 นนทบุรี: สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กัญจนา ลินทรัตนศิริกุล. (2557). เครื่องมือวิจัยและการตรวจสอบคุณภาพ. ในประมวลสาระชุดวิชาการวิจัยหลักสูตรและการเรียนการสอน (หน่วยที่ 9, หน้า 1-81). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กัลยา ทองอ้วน. (2552). การพัฒนากิจกรรมการเรียนแบบโครงงาน เรื่อง ภูมิปัญญาท้องถิ่น กลุ่มสาระ การเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, สาขาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัมหาสารคาม.
เกริก ท่วมกลาง และ จินตนา ท่วมกลาง. (2555). การพัฒนาสื่อ/นวัตกรรมทางการศึกษาเพื่อ เลื่อนวิทยฐานะ. กรุงเทพฯ: สภาพรบุ๊คส์.
จีรพันธ์ สมประสงค์. (2552). หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐาน กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แม็ค.
ชลูด นิ่มเสมอ. (2559). องค์ประกอบของศิลปะ (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์อัมรินทร์.
ชลูด นิ่มเสมอ. (2561). นิทรรศการ “สัญลักษณ์ชนบท” (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์อัมรินทร์.
ทิศนา แขมมณี. (2559). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดการกระบวนการเรียนรู้ ที่มี ประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 20). กรุงเทพฯ : สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนรัชฏ์ ศิริสวัสดิ์. (2560) การพัฒนาทักษะปฏิบัติในงานช่างฝีมือพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิชาการศึกษา
นวลจิตต์ เชาวกีรติพงศ์. (2552). การสอนเพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัติ. ในประมวลสาระชุดวิชา วิทยาการการจัดการเรียนรู้. (หน่วยที่ 12) นนทบุรี: สาขาวิชาศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นิลวรรณ วงศ์ละ. (2553). การจัดกิจกรรมสาระนาฏศิลป์ กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ โดยใช้ รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ เรื่อง “สาวอีสานเซิ้ง”. (ม.ป.พ.).
รุ่งนภา พันธุมนาวิน. (2559). การออกแบบเพื่อยืดอายุการใช้งานให้กับสื่อสิ่งพิมพ์อายุสั้นประเภท นิตยสาร(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ลักขณา โพธิสุทธิ์ และคณะ. (2555). การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนรู้เรื่องการวาดภาพระบายสีกลุ่ม สาระการเรียนรู้ศิลปะสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย,3 (1), 49-62 มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
วรีวรรณ โขนงนุช. (2551). การพัฒนาชุดกิจกรรมการจัดการเรียนรู้เรื่องการเขียนลายสังคโลกโดยใช้ รูปแบบการเรียนการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเมืองเชลียง จังหวัดสุโขทัย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
วีระ ไทยพาณิช. (2551). 57 วิธีสอน. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์,
ศาสตราจารย์พีระศรี. (2543). ประติมากรรมไทยในสมัยใหม่. กรุงเทพฯ : สํานักพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศาสตราจารย์พีระศรี. (2561). ศิลปะกับชีวิต : ศิลป์ พีระศรี ศิลปินผู้สร้างฐานรากศิลปะไทยสมัยใหม่ กรุงเทพฯ : สํานักพิมพ์ศิลปากร.
สถิตย์ นิยมญาติ. (2555). การบริหารจัดการในการเก็บข้อมูลของการวิจัยเชิงสำรวจ. ความพึงพอใจใน บริบทการศึกษา. วารสารวิจัยและพัฒนาการศึกษา. (เอกสารต้นฉบับยังไม่ตีพิมพ์).
สมศักดิ์ คงเที่ยง และ อัญชลี โพธิ์ทอง. (2542). การบริหารบุคลากรและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคําแหง, ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาหลักสูตรการเรียนการสอน, มหาวิทยาลัยราชภัฏ มหาสารคาม.
Bunker, E. (1981). Little Boy Blue. New York, NY: Viking Press.
Chuenjit, P., Suzuki, M., & Shinkai, K. (2021). Effect of various surface treatmentson the bond strength of resin luting agent and the surface roughness and surface energy of CAD/CAM materials. Dental Materials Journal, 40(1), 16–25.
Davies, I.K. (1971). The management of learning. London : McGraw-Hill
Davies, I. K. (1987). Art and design in the GCSE: Objectives, criteria and assessment. Journal of Art & Design Education, 6(1), 51–65. Wiley.
Griffin, D. (2014). Education Reform: The Unwinding of Intelligence and Creativity. Cham, Switzerland: Springer International Publishing.
Harrow, A. (1972). A Taxonomy of the Psychomotor Domain : A Guide for Developing Behavioral Objective. New York : Longman.
Itten, J. (1961). The Art of Color: The Subjective Experience and Objective Rationale of Color. New York: Von Nostrand Reinhold.
Berger, J. (1972). Ways of seeing. London: British Broadcasting Corporation and Penguin Books.
