การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและคุณลักษณะอันพึงประสงค์ด้านอยู่อย่างพอเพียง โดยใช้การจัดการเรียนรู้ชุมชนเป็นฐาน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1
ENHANCING LEARNING ACHIEVEMENT AND DESIRABLE CHARACTERISTICS IN LIVING WITH SUFFICIENCY THROUGH COMMUNITY-BASED LEARNING AMONG GRADE 7 STUDENTS.
คำสำคัญ:
การจัดการเรียนรู้ชุมชนเป็นฐาน, สำรวจชุมชน, คุณลักษณะอันพึงประสงค์ด้านอยู่อย่างพอเพียงบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ก่อนและหลังเรียน โดยใช้การจัดการเรียนรู้ชุมชนเป็นฐาน 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โดยใช้การจัดการเรียนรู้ชุมชนเป็นฐานหลังเรียนกับเกณฑ์ร้อยละ 70 3) เพื่อศึกษาคุณลักษณะอันพึงประสงค์ด้านอยู่อย่างพอเพียงของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โดยใช้การจัดการเรียนรู้ชุมชนเป็นฐาน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1/1 โรงเรียนบ้านจอหอ ตำบลจอหอ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา ปีการศึกษา 2567 จำนวน 28 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนจำนวน 30 ข้อ และแบบประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ด้านอยู่อย่างพอเพียง ผลการวิจัยพบว่า ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน โดยใช้การจัดการเรียนรู้ชุมชนเป็นฐาน หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยยะสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 70 และ คุณลักษณะอันพึงประสงค์ด้านอยู่อย่างพอเพียง อยู่ในระดับดีเยี่ยม
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). แนวทางปฏิรูปการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพ: ที.เอส.บี โปรดัก
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 .กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กิตติภา อันพิมพา. (2564). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐาน เรื่องปัญหาในชุมชนและสังคม ที่ส่งเสริมความสามรถในการคิดแก้ไขปัญหา สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. สาขาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ทรงศักดิ์ สุริโยธิน, และคณะ. (2562). การจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐานเพื่อพัฒนาทักษะพลเมือง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์การศึกษาแห่งชาติ.
ธนาธิป รัตนพันธ์. (2567). ผลของการจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐาน (Community-Based Learning : CBL) บูรณาการกับหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียน และทักษะการคิดสร้างสรรค์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียน พ่วงพรมครวิทยา. สืบค้นเมื่อวันที่ 20 กันยายน 2567 จาก https://so16.tci-thaijo.org/index.php/EJ-NSTRU/article/view/752
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้อต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร : สุวียาสาสน์.
ไพศาล หวังพานิช. (2563). เอกสารประกอบการสอนวิชาการวัดและประเมินผลการศึกษา. นครราชสีมา.มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล.
รัตนาภรณ์ อินทร์ฉลาด และ สิรินาถ จงกลกลาง. (2567). ผลการจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะโดยใช้แนวคิดชุมชนเป็นฐาน เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และสมรรถนะการจัดการตนเองของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. วารสารราชพฤกษ์. นครราชสีมา.
โรงเรียนบ้านจอหอ. (2567). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนปีการศึกษา 2566 ในรายวิชาสังคมศึกษา ศาสนา และ
วัฒนธรรม (ส21103) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. สืบค้นเมื่อวันที่ 19 กันยายน 2567 จาก http://banjoho.ac.th
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษาศาสนาและวัฒนธรรม ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560. สืบค้นเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2567 จากhttp://academic.obec.go.th/images/document/1559878925_d_1.pdf
สำนักงานวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). แนวทางการพัฒนา การวัดและประเมินผลคุณลักษณะอันพึงประสงค์ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560). (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานครฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักเลขาธิการแห่งชาติ. (2557). รายงานการวิจัย แนวทางการพัฒนาศึกษาไทยกับการเตรียมความพร้อมสู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพ: สำนักงานฯ.
สุมาลี ชัยเจริญ. (2557). การออกแบบการสอน หลักการ ทฤษฎี สู่การปฏิบัติ. ขอนแก่น. คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยขอนแก่น
Bedri et al. (2017). Community-based learning: A primer. Irish Journal of Academic Practice, 6(1). Article 5. Retrieved fromdoi:10.21427/D7F143.
Owens, & Wang. (1996). Community-Based Learning: A Foundation for Meaningful Educational Reform.
