การพัฒนาห้องเรียนพระพุทธศาสนาภาคภาษาอังกฤษอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต
DEVELOPMENT OF ENGLISH BUDDHIST VIRTUAL SMART CLASSROOM IN LIFELONG LEARNING
คำสำคัญ:
การพัฒนาห้องเรียน, ห้องเรียนพระพุทธศาสนา, ภาษาอังกฤษอัจฉริยะบทคัดย่อ
การวิจัยเรื่อง “การพัฒนาห้องเรียนพระพุทธศาสนาภาคภาษาอังกฤษอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต” เป็นรูปแบบการวิจัยและพัฒนา (Research and Development) โดยใช้กระบวนวิจัยเชิงเอกสาร (Documentary Research) การศึกษาเอกสาร ใช้วิธีการวิเคราะห์เอกสารที่เกี่ยวข้อง การวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) จำนวน 15 คน ร่วมกับการประชุมกลุ่มเฉพาะ (Focus Group) จำนวน 9 คน และเก็บข้อมูลจากผู้เรียนที่เข้าร่วมกิจกรรม 30 คน สำหรับอธิบายข้อมูลในกิจกรรมก่อนและหลังจากการจัดกิจกรรม
ผลการวิจัยพบว่า
1) การศึกษาสภาพการจัดการเรียนการสอนด้วยระบบห้องเรียนพระพุทธศาสนาภาคภาษาอังกฤษอัจฉริยะ พบว่าระบบช่วยให้ผู้เรียนเข้าถึงเนื้อหาได้ง่าย จัดการเรียนรู้ที่เน้นการคิด วิเคราะห์ และเชื่อมโยงกับหลักธรรมะเป็นภาษาอังกฤษ เพื่อนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน โดยผสมผสานพระพุทธศาสนาแบบดั้งเดิมกับเทคโนโลยีสมัยใหม่
2) การสร้างระบบห้องเรียนพระพุทธศาสนาภาคภาษาอังกฤษอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในห้องเรียนแบบออนไลน์ พบว่า หลักสูตรเปิดโอกาสให้ผู้เรียนเลือกหัวข้อเรียนตามความสนใจ มีทั้งด้านสมาธิ ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา และศิลปวัฒนธรรม เน้นการสอนธรรมะภาคภาษาอังกฤษมีประสิทธิภาพขึ้น ด้วยการจำลองสถานการณ์จริง เน้นการพัฒนาทักษะการสื่อสาร และฝึกใช้ภาษาธรรมะในสถานการณ์จริง มีระบบประเมินตนเองรายสัปดาห์ที่ให้ผู้เรียนสะท้อนสิ่งที่เข้าใจและข้อสงสัย
3) การศึกษาผลการใช้ระบบห้องเรียนพระพุทธศาสนาภาคภาษาอังกฤษอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในห้องเรียนแบบออนไลน์ ผลการใช้ระบบ พบว่าคะแนนเฉลี่ยผลการเรียนรู้หลังการจัดกิจกรรมสูงกว่าก่อนการจัดกิจกรรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แสดงถึงประสิทธิภาพของระบบห้องเรียนในการยกระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของผู้เรียน
4) การนำเสนอระบบห้องเรียนพระพุทธศาสนาภาคภาษาอังกฤษอัจฉริยะเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในห้องเรียนแบบออนไลน์ พบว่า ระบบไม่ได้เน้นเพียงภาษาหรือหลักธรรมแยกกัน แต่จัดการเรียนรู้แบบบูรณาการ มีวิดีโอ เสียง ภาพประกอบ และแบบฝึกในที่เดียวกัน กิจกรรมการเรียนรู้เน้นฝึกสนทนา เข้าใจคำศัพท์เชิงพุทธ และมีการติดตามพัฒนาการของผู้เรียนอย่างใกล้ชิด
ข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ควรส่งเสริมให้มีการนำระบบห้องเรียนพระพุทธศาสนาภาคภาษาอังกฤษอัจฉริยะไปประยุกต์ใช้ในสถานศึกษาต่าง ๆ เพื่อสนับสนุนการเรียนรู้ตลอดชีวิตด้านพระพุทธศาสนาที่ใช้กับทักษะภาษาอังกฤษและทักษะดิจิทัล เพื่อเป็นแนวทางสำคัญในการพัฒนาผู้เรียนให้มีทั้งคุณธรรม ความรู้ และสมรรถนะในการสื่อสารระดับนานาชาติ
เอกสารอ้างอิง
ณัฎฐ์ รัตนศิริณิชกุลช และคณะ (2566). “การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการเพื่อการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของผู้เรียนสังกัดสำนักงานการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยจังหวัดลำปาง”. วารสารการบริหารจัดการและนวัตกรรมท้องถิ่น. 5 (1).
ธีรศักดิ์ สะกล และศิริรัตน์ เพ็ชร์แสงศรี (2561). “การศึกษาสภาพปัจจุบันและปัญหาในการจัดการเรียนการสอนวิชาคอมพิวเตอร์เพื่อการออกแบบโดยใช้ห้องเรียนอัจฉริยะของนักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาออกแบบหัตถอุตสาหกรรมคณะศิลปกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (ศูนย์ลําปาง)”. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 17(1).
นฤมล ศิระวงษ์ (2548). “การพัฒนาบทเรียนออนไลน์ วิชาการเขียนหนังสือเพื่อการพิมพ์ในระดับอุมดมศึกษา”. ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยี. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นารียะ เจะโนะ และวิชัย นภาพงศ์ (2566). “การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนแบบผสมผสานเพื่อส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน วิชาทักษะการเรียนรู้ สำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ”. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. 18(1).
นิรมิษ เพียรประเสริฐ. “Smart Classroom: หองเรียนในยุค 4.0”. นิตยสาร สสวท. 45(208).
พงศ์วัชร ฟองกันทา และคณะ (2567). “การจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นผลิตภัณฑ์ข้าวแคบเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของตําบลหัวเสือ จังหวัดลําปาง: บทเรียนจากชุมชน”. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต. 12(1).
พระมหาไกรสร โชติปญฺโ (2552). “การศึกษาอบรมและพัฒนาเยาวชนกลุ่มเสี่ยงในโรงเรียนให้ดำเนินชีวิตอย่างเหมาะสมตามหลักพุทธธรรม”. รายงานการวิจัย. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาลัยสงฆ์ลำพูน.
ภัทรา วยาจุต (2566). “การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการจัดและส่งเสริมการเรียนรู้สำหรับครูศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย”. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 6(3).
เรือนทอง ไวทยะพานิช (2563). “กระบวนการพัฒนาแผนกลยุทธ์ชุมชนเพื่อการรู้ดิจิทัลและการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตด้านการรู้ดิจิทัลสําหรับผู้ใหญ่”. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิรน์. 17(1).
เลิศ เกสรคำ (2541). ไวยากรณ์และเทคนิคภาษาอังกฤษ. กรุงเทพมหานคร: บริษัทซีเอ็ดยูเคชั่นจำกัด.
วลีรัตน์ พุทธาศรี และคณะ (2566). “การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในสภาพแวดล้อมห้องเรียนอัจฉริยะโดยใช้กระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมร่วมกับการเรียนรู้ตามสถานการณ์เพื่อส่งเสริมสมรรถนะด้านการออกแบบผลิตภัณฑ์ต้นแบบทางอุตสาหกรรมสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี”. Journal of Roi Kaensarn Academi. 8(8).
สํานักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ (2555). การพัฒนาคุณลักษณะผู้เรียนยุคใหม่เพื่อรองรับการปฎิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สองด้วยการบูรณาการไอซีทีในการจัดเรียนรู้ด้วยโครงการ. กรุงเทพมหานคร: บริษัทพริกหวานกราฟฟิคจำกัด.
_________ (2554). หนังสือแนะนำสื่อการเรียนการสอนศีลธรรม. กรุงเทพมหานคร: บริษัทพริกหวานกราฟฟิคจำกัด.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา (2544). การจัดสาระการเรียนรู้พระพุทธศาสนา: กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรมตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภาลาดพร้าว.
สุภาวรรณ ฤๅกําลัง (2564). “นวัตกรรมห้องเรียน : การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21”. วารสารครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. 15(2).
