พฤติกรรมการเลือกซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นของนักศึกษาภาคปกติ ในมหาวิทยาลัยราชภัฏ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ จังหวัดปทุมธานี ผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์
FASHION CLOTHING PURCHASING BEHAVIOR OF REGULAR PROGRAM STUDENTS AT VALAYA ALONGKORN RAJABHAT UNIVERSITY UNDER THE ROYAL PATRONAGE, PATHUM THANI PROVINCE, THROUGH ONLINE PLATFORMS
คำสำคัญ:
พฤติกรรมการเลือกซื้อ, เสื้อผ้าแฟชั่น, นักศึกษา, แพลตฟอร์มออนไลน์บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์โดยมีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเลือกซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นของนักศึกษาในมหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ฯจังหวัดปทุมธานี ผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ (2) เพื่อศึกษาปัจจัยทางการตลาดบนแพลตฟอร์มออนไลน์ที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นของนักศึกษา ในมหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ฯ จังหวัดปทุมธานี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาภาคปกติ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ฯ จังหวัดปทุมธานี จำนวน 373 คน โดยใช้ แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
สรุปผลการวิจัยได้ว่า นักศึกษาภาคปกติมหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ฯ มีพฤติกรรมการซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นออนไลน์ที่ชัดเจน โดยเน้นที่แพลตฟอร์มยอดนิยม Instagram (คิดเป็นร้อยละ 46.91) และ TikTok (คิดเป็นร้อยละ 44.23) ในด้านผลิตภัณฑ์ ด้านราคา ด้านช่องทางการจัดจำหน่าย และด้านการส่งเสริมทางการตลาด จากการศึกษาวิจัย ผู้วิจัยได้พัฒนารูปแบบโดยแสดงเป็นแผนภาพโมเดล ชื่อว่า “Platform” เพื่อใช้ในการศึกษาพฤติกรรมการเลือกซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นของนักศึกษาภาคปกติในมหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ฯ จังหวัดปทุมธานี ผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ และมุ่งเน้นให้ผู้ประกอบการเข้าใจพฤติกรรมผู้บริโภค พร้อมทั้งสามารถปรับกลยุทธ์ทางการตลาด เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาผู้ประกอบการที่จำหน่ายเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านแพลตฟอร์มต่างๆรวมทั้งผู้ที่สนใจในธุรกิจนี้ต่อไป
เอกสารอ้างอิง
ฐิติมา ชัยเชิดชู และคณะ (2567). พฤติกรรมการซื้อสินค้าแฟชั่นและปัจจัยส่วนประสมการตลาดในการเลือกซื้อสินค้าแฟชั่นผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.วารสารวิทยาการจัดการวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชบูรณ์, ปีที่ 6 ฉบับที่ 2 , 46-57. สืบค้นจาก (https://so12.tci-thaijo.org/index.php/jams/article/view/1508)
ณัฐฐา โทริ .(2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความต้องการซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นสำเร็จรูปสำหรับวัยรุ่นนักศึกษา.สืบค้นจาก (https://is.rajapark.ac.th/assets/uploads/20180819081749บทความการวิจัย.pdf)
บริพัฒน์ โตพ่วง. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าฟาสต์แฟชั่นผ่านช่องทางออนไลน์หลังจากเกิดไวรัสโควิด-19 ของกลุ่มคนวัยทำงานในจังหวัดกรุงเทพมหานคร. สืบค้นจาก(http://ethesisarchive.library.tu.ac.th/thesis/2022/TU_2022_6402031642_16269_23497.pdf)
ปาจรีย์ ยังชู. (2561). พฤติกรรมการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นทางออนไลน์ของผู้บริโภคในกรุงเทพมหานคร วารสารลวะศรี มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี,ปีที่ 6 ฉบับที่ 1. สืบค้นจาก (https://mmm.ru.ac.th/MMM/IS/vlt15-1/6114993672.pdf)
เบญจมาภรณ์ รุ่นประพันธ์ และคณะ. (2566). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านแพลตฟอร์มสื่อสังคมออนไลน์. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, ปีที่ 7 ฉบับที่ 1, 128-141 สืบค้นจาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSSP/article/view/280765
ศรัณยนันท์ ศรีจงใจ. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านช่องทางการถ่ายทอดสดเฟซบุ๊กไลฟ์ (Facebook Live) ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการวิทยาการจัดการวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์, ปีที่ 5 ฉบับที่ 1. สืบค้นจาก (http://thesis.swu.ac.th/swuthesis/Mark/Saranyanan_S.pdf)
อัญธิญาน์ วัฒนโสภณโรจน. (2565). การเปิดรับสื่อออนไลน์กับกระบวนการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านช่องทางออนไลน์ของผู้บริโภคเจเนอเรชันวาย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต:มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สืบค้นจาก (http://ethesisarchive.library.tu.ac.th/thesis/2022/TU_2022_6407011433_17837_27092.pdf)
Armstrong, G., & Kotler, P. (2020). Principles of marketing (18th ed.). Pearson Education.
Ferrell, O. C., & Hartline, M. D. (2014). Marketing strategy: Text and cases (6th ed.). Cengage Learning.
Ferrell, O. C., & Hartline, M. D. (2021). Marketing strategy (8th ed.). Cengage Learning.
Kotler, P., Armstrong, G., Wong, V., & Saunders, J. (2018). Principles of marketing (17th ed.). Pearson Education.
Kotler, P., & Keller, K. L. (2016). Marketing management (15th ed.). Pearson Education.
