สิทธิสตรีและภาวะผู้นำสตรี: มิติทางกฎหมาย สังคม และการบริหาร

WOMEN’S RIGHTS AND WOMEN’S LEADERSHIP: LEGAL, SOCIAL, AND ADMINISTRATIVE DIMENSIONS

ผู้แต่ง

  • อุทัย อินทรักษ์ วิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรี ศรีไพบูลย์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระมหาอกนิษฐ์ สิริปญฺโญ (อาจวิชัย) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • อาคม มากมีทรัพย์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • จตุรงค์ อินทรรุ่ง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • ไพสันติ์ ศรีแปง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

สิทธิสตรี, ภาวะผู้นำสตรี, กฎหมาย, สังคม, การบริหาร

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์และสังเคราะห์ระหว่างสิทธิสตรีและภาวะผู้นำสตรีในมิติทางกฎหมาย สังคม และการบริหาร โดยชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของสิทธิสตรีในฐานะสิทธิมนุษยชนที่ยืนยันศักดิ์ศรีและความเสมอภาคของผู้หญิง ในประเทศไทยได้ตรากฎหมายและรัฐธรรมนูญเพื่อรับรองความเสมอภาคระหว่างเพศ ในเรื่องการห้ามเลือกปฏิบัติทางเพศ การคุ้มครองจากความรุนแรงในครอบครัว และการแก้ไขคำนำหน้านาม แต่ในทางปฏิบัติผู้หญิงคงเผชิญการละเมิดสิทธิและความเหลื่อมล้ำในครอบครัว แรงงาน และการเข้าถึงความยุติธรรม ในมิติทางสังคมและการบริหาร ผู้หญิงได้รับโอกาสเข้าสู่ตลาดแรงงานและดำรงตำแหน่งผู้นำมากขึ้น อันเป็นผลจากขบวนการปลดปล่อยสตรีและการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่ช่วยยกระดับการยอมรับบทบาทสตรี แต่ก็ยังพบความท้าทายสำคัญคือ “เพดานแก้ว” และทัศนคติชายเป็นใหญ่ที่ยังคงเป็นอุปสรรคในการก้าวสู่ตำแหน่งสูงสุด ทั้งที่ผลการศึกษาหลายชิ้นยืนยันว่าความสำเร็จของภาวะผู้นำขึ้นอยู่กับความสามารถส่วนบุคคล มิได้ขึ้นอยู่กับเพศ ผู้บริหารสตรีมักพบว่ามีจุดแข็งด้านมนุษยสัมพันธ์และการทำงานแบบมีส่วนร่วม ช่วยเสริมสมดุลต่อสไตล์ผู้นำชายที่เน้นความเด็ดขาดและการแข่งขัน โดยสรุป สิทธิสตรีและภาวะผู้นำสตรีเป็นดัชนีสำคัญของพัฒนาการทางสังคมและการเมือง การส่งเสริมบทบาทสตรีทั้งในมิติทางกฎหมายและทางวัฒนธรรมสังคมจะช่วยสร้างความเสมอภาค และเป็นแรงผลักดันต่อการพัฒนาประเทศ

เอกสารอ้างอิง

บุษยา วีรกุล. (2558). ภาวะผู้นำ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

Bass, Bernard M. (1981). Stogdill’s Handbook of Leadership: A Survey of Theory and Research. New York: The Free Press.

มัทนา วังถนอมศักดิ์. (2558). สตรีกับการเป็นผู้นำ. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร, 5(2), 203.

Hosken, Fran P. (1981). Towards a Definition of Women’s Rights. Human Rights Quarterly, 3(2), 1–10.

Lockwood, Bert B. (Ed.). (2006). Women’s Rights: A “Human Rights Quarterly” Reader. Baltimore: Johns Hopkins University Press.

กุลิสรา ปาณียะ. (2559). ปัญหาสิทธิมนุษยชนของสตรี. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา, 10(1).

อุดมศักดิ์ สินธิพงษ์. (2553). สิทธิมนุษยชน. กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.

กรมคุ้มครองสิทธิและสตรี. (2551). แผนสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ ฉบับที่ 2. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงยุติธรรม.

กรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ กระทรวงยุติธรรม. (2555). แนวทางการขับเคลื่อนแผนสิทธิมนุษยชนแห่งชาติฉบับที่ 2 ไปสู่การปฏิบัติในระดับจังหวัด. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เดือนตุลา.

Eagly, A. H., Jonhannesen-Schmidt, M. C., & van Engen, M. (2003). Transformational, Transactional, and Laissez-Faire Leadership Styles: A Meta-Analysis Comparing Women and Men. Psychological Bulletin, 129(4), 569–591.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-10-30

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ