การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้จากพื้นที่จริง PLACE-H เพื่อเสริมสร้างสุขภาวะ ของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา
THE DEVELOPMENT OF THE PLACE-H MODEL FOR PLACE-BASED LEARNING TO ENHANCE HOLISTIC WELL-BEING AMONG HIGHER EDUCATION STUDENTS.
คำสำคัญ:
การเรียนรู้จากพื้นที่จริง, สุขภาวะบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาสภาพปัจจุบัน ความต้องการ และปัญหาในการจัดการเรียนรู้ของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา (2) พัฒนารูปแบบการเรียนรู้จากพื้นที่จริง PLACE-H เพื่อเสริมสร้างสุขภาวะของนักศึกษา และ (3) ทดลองใช้รูปแบบการเรียนรู้จากพื้นที่จริง PLACE-H และ (4) ประเมินความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อรูปแบบที่พัฒนาขึ้น การวิจัยใช้ระเบียบวิธีวิจัยและพัฒนา (Research and Development) โดยกลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี สังกัดวิทยาลัยช่างศิลป สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 20 คน ซึ่งเป็นกลุ่มที่มีลักษณะเฉพาะทางด้านทัศนศิลป์ จึงมีความเหมาะสมเป็นพิเศษกับรูปแบบ PLACE-H ที่เน้นกิจกรรมจากพื้นที่จริงผ่านกระบวนการเรียนรู้เชิงวัฒนธรรมและศิลปะ โดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบอาสาสมัคร (Volunteer Sampling) เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถาม แบบประเมินรูปแบบ และแบบวัดสุขภาวะองค์รวมของนักศึกษา การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที (t-test) รวมทั้งการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า (1) สภาพปัจจุบันการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริมสุขภาวะโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง นักศึกษามีความต้องการการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริมสุขภาวะในระดับสูงถึงสูงมาก และประเด็นปัญหาการเรียนรู้ส่วนใหญ่สะท้อนถึงความจำเป็นในการสร้างรูปแบบที่ตอบสนองต่อมิติสุขภาวะทั้งกาย ใจ สังคม และปัญญา (2) รูปแบบการเรียนรู้จากพื้นที่จริง PLACE-H (Participatory Learning, Localized Content, Active & Authentic Learning, Community Engagement, Experiential Learning, Holistic Health Focus) ที่พัฒนาขึ้นมีองค์ประกอบสำคัญ 6 ด้าน ได้แก่ หลักการ จุดมุ่งหมาย เนื้อหา กิจกรรม สื่อ และการประเมินผล โดยผ่านการตรวจสอบความเหมาะสมจากผู้เชี่ยวชาญอยู่ในระดับ เหมาะสมมากที่สุด (3) ผลการทดลองใช้รูปแบบการเรียนรู้จากพื้นที่จริง PLACE-H พบว่านักศึกษามีคะแนนสุขภาวะหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ (4) นักศึกษามีความคิดเห็นต่อรูปแบบโดยรวมอยู่ในระดับ มากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
ฐิติวัสส์ รัตนเย็นใจ. (2566). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้พลศึกษาโดยใช้แนวคิดจิตตปัญญาร่วมกับการฝึกแบบสถานีเพื่อส่งเสริมสุขภาวะองค์รวมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. (2566). รายงานสุขภาพคนไทย 2566. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2565). รายงานประจำปี 2564 สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
American College Health Association. (2023). American College Health Association-National College Health Assessment III: Undergraduate Student Reference Group Data Report Spring 2023. Silver Spring, MD: American College Health Association.
Eyler, J., & Giles, D. E. (1999). Where's the learning in service - learning?. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Fredrickson, B. L. (2001). The role of positive emotions in positive psychology: The broaden and build theory of positive emotions. American Psychologist, 56(3), 218–226.
Gruenewald, D. A. (2003). The best of both worlds: A critical pedagogy of place. Educational Researcher, 32(4), 3–12.
Jiang, Y., Lin, L., Dai, W., & Cai, Z. (2023). The detrimental effect of academic pressure on students’ well-being: The moderating role of teacher–student relationships. Social Psychology of Education, 26, 1069–1091.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Ryff, C. D., & Singer, B. (2008). Know thyself and become what you are: A eudaimonic approach to psychological well being. Journal of Happiness Studies, 9(1), 13–39.
Ryff, C. D., & Singer, B. H. (2008). Know thyself and become what you are: A eudaimonic approach to psychological well-being. Journal of Happiness Studies, 9(1), 13–39.
Seligman, M. E. P. (2011). Flourish: A visionary new understanding of happiness and well-being. New York: Free Press.
