การพัฒนาระเบียบวินัยด้วยกิจกรรมวิถีพุทธเชิงสร้างสรรค์ของเยาวชนตำบลหลักสอง จังหวัดสมุทรสาคร
DEVELOPING DISCIPLINE THROUGH BUDDHIST ACTIVITIES CREATIVE ACTIVITIES OF THE YOUTH OF LAK SONG SUBDISTRICT SAMUT SAKHON PROVINCE
คำสำคัญ:
การพัฒนา, ระเบียบวินัย, กิจกรรมวิถีพุทธ, เยาวชนตำบลหลักสอง, จังหวัดสมุทรสาครบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้เป็นการศึกษาแนวทาง “การพัฒนาระเบียบวินัยด้วยกิจกรรมวิถีพุทธเชิงสร้างสรรค์ของเยาวชนตำบลหลักสอง จังหวัดสมุทรสาคร” มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระเบียบวินัยในการดำเนินชีวิตของเยาวชนตำบลหลักสอง จังหวัดสมุทรสาคร 2) พัฒนาระเบียบวินัยผ่านกิจกรรมวิถีพุทธเชิงสร้างสรรค์ และ 3) ปลูกฝังการมีระเบียบวินัยด้วยกิจกรรมดังกล่าว ผลการวิจัยพบว่า
- เยาวชนมีความเข้าใจเรื่องระเบียบวินัยใน 3 ระดับ ได้แก่ ระดับพื้นฐานที่เน้นการเชื่อฟัง ระดับปานกลางที่ตระหนักรู้ในการควบคุมตนเอง และระดับลึกที่เชื่อมกับคุณธรรมภายใน อาทิ ศีล สมาธิ และปัญญา โดยพฤติกรรมวินัยสะท้อนผ่านการบริหารเวลา ความรับผิดชอบ และการเคารพกฎเกณฑ์ ทั้งนี้ ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรม ได้แก่ ครอบครัว โรงเรียน เพื่อน และสื่อออนไลน์ อุปสรรคสำคัญคือการขาดแรงบันดาลใจและการได้รับอิทธิพลจากสิ่งแวดล้อมที่ไม่เกื้อหนุน
- การพัฒนาระเบียบวินัยผ่านกิจกรรมวิถีพุทธ การฝึกสมาธิ ฟังธรรม และกิจกรรมจิตอาสา ที่ประยุกต์หลักธรรม อาทิ ศีล 5 สติ สมาธิ และพรหมวิหาร 4 พบว่า มีผลต่อการปรับเปลี่ยนทัศนคติของเยาวชน สู่การมีวินัยภายในและสามารถควบคุมตนเองได้ดีขึ้น
- กระบวนการปลูกฝังระเบียบวินัยด้วยกิจกรรมวิถีพุทธการฝึกฝนตนเองด้านกาย วาจา ใจ ผ่านการมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เชื่อมโยงกับบริบทจริงของชีวิต การใช้สติในการรับสื่อ การฝึกสมาธิ และการฝึกคุณธรรมในครอบครัวและโรงเรียน ส่งผลให้เยาวชนตระหนักรู้ในตนเอง เห็นคุณค่าของการมีวินัย และสามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม สอดคล้องกับบริบททางสังคมและพระพุทธศาสนา
เอกสารอ้างอิง
กังสดาล กนกหงส์. (2556). “ถอดบทเรียนความสำเร็จของกลุ่มเครือข่ายเยาวชนใฝ่ดีบ้านสบเติ๋น ตำบลสบป้าด อำเภอแม่เมาะ จังหวัดลำปาง”. รายงานวิจัย. สถาบันพระปกเกล้า.
จริน ศิริ. (2549). “การพัฒนาศักยภาพชุมชนด้านการท่องเที่ยวโดยใช้วัฒนธรรมชุมชนเป็นฐานในการพัฒนา : กรณีชุมชนเมืองกื้ด อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่”. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาการวางแผนพัฒนาชนบท บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ปฏิรูปการศึกษา. สำนักงาน. (2543). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร:คุรุสภาลาดพร้าว.
พรพิทักษ์ เห็มบาสัตย์ และวรรณพล พิมพะสาลี. (2563). แนวทางการปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมในสังคมไทย. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง ปีที่ 9 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม-สิงหาคม.
พระอนุสรณ์ กิตฺติวณฺโณ และคณะ. (2562). ยุทธศาสตร์การเรียนรู้เพื่อพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของนักเรียน ตามหลักไตรสิกขา. วารสารธรรมวิชญ์ .ปีที่ 2 ฉบับที 2 กรกฎาคม – ธันวาคม.
รัตนาวดี สวยบารุง. (2564). “บทบาททางสังคมของความเชื่อเรื่องผีมอญในตาบลเจ็ดริ้ว อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. คณะอักษรศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีระพงศ์ ถิ่นแสนดี. (2550). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมนักเรียนโดยกระบวนการเรียนการสอนแบบบูรณาการ โรงเรียนสิงห์สะอาด อำเภอสหัสขันธ์จังหวัดกาฬสินธุ์. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.








