การพัฒนากิจกรรมเสริมสร้างสุขภาวะทางจิตของผู้สูงอายุ ในชมรมคนสวดมนต์เย็นวัดป้อมวิเชียรโชติการาม จังหวัดสมุทรสาคร

DEVELOPING A SET OF INNOVATIVE KNOWLEDGE TO PROMOTE THE PRACTICE OF BEING A GOOD PERSON FROM BUDDHIST TEACHINGS APPEARING IN THE PALM-LEAF SCRIPTURES OF WAT KONGKARAM RATCHABURI PROVINCE

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้เป็นการศึกษาแนวทาง “การพัฒนากิจกรรมเสริมสร้างสุขภาวะทางจิตของผู้สูงอายุในชมรมคนสวดมนต์เย็นวัดป้อมวิเชียรโชติการาม จังหวัดสมุทรสาคร” ผลวิจัยพบว่า

1.สุขภาวะทางจิตของผู้สูงอายุในชมรม อยู่ในระดับดี ประกอบด้วยองค์ประกอบสำคัญ ได้แก่ ความสงบภายในจิตใจ ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง และความมั่นคงทางอารมณ์และจิตวิญญาณ การเข้าร่วมกิจกรรมสวดมนต์อย่างสม่ำเสมอช่วยให้ผู้สูงอายุสามารถเผชิญกับปัญหาชีวิตด้วยสติและปัญญา

2.การพัฒนากิจกรรมเสริมสร้างสุขภาวะทางจิต ดำเนินการผ่านการออกแบบกิจกรรมตามหลักพุทธธรรม ได้แก่ สติ สมาธิ และศีล ควบคู่กับกระบวนการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม ส่งผลให้ผู้สูงอายุเกิดความภาคภูมิใจในตนเอง มีความรู้สึกว่าตนยังมีคุณค่าและบทบาทในสังคม

3.รูปแบบการเสริมสร้างสุขภาวะทางจิต ก่อให้เกิดผลเชิงบวกทั้งในระดับบุคคลและกลุ่ม ช่วยเสริมสร้างความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นในชมรม ลดความรู้สึกโดดเดี่ยว และสร้างพลังใจอย่างยั่งยืน อีกทั้งยังมีข้อเสนอให้มีการประสานความร่วมมือกับครอบครัว ชุมชน และสนับสนุนการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ เพื่อขยายโอกาสการเข้าถึงกิจกรรมแก่ผู้สูงอายุในวงกว้าง เป็นแนวทางสำคัญต่อการพัฒนาสุขภาวะทางจิตให้มั่นคง

องค์ความรู้ที่ได้จากการวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่า การส่งเสริมสุขภาวะทางจิตของผู้สูงอายุสามารถดำเนินการได้อย่างมีประสิทธิภาพผ่านกิจกรรมทางพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะการสวดมนต์เย็นร่วมกันในชมรม ซึ่งส่งผลต่อความสงบทางใจ ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง และความมั่นคงทางอารมณ์ การใช้หลักพุทธธรรมควบคู่กับกระบวนการมีส่วนร่วมช่วยให้ผู้สูงอายุมีความภาคภูมิใจในตนเองและตระหนักถึงบทบาทของตนในสังคม ก่อให้เกิดพลังใจและความผูกพันในชุมชน