การประยุกต์ใช้สัมมาวาจาทางพระพุทธศาสนาสำหรับประชาชนในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในสังคมยุคปัจจุบัน
APPLYING RIGHT SPEECH IN BUDDHISM FOR THE PUBLIC IN RESOLVING CONFLICTS IN CONTEMPORARY SOCIETY
คำสำคัญ:
การประยุกต์ใช้สัมมาวาจา, พระพุทธศาสนากับสัมมาวาจา, ความขัดแย้งกับสัมมาวาจาบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มุ่งวิเคราะห์และเสนอแนวทางการประยุกต์ใช้หลัก “สัมมาวาจา” ตามพระพุทธศาสนา เพื่อเป็นกลไกในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของประชาชนในสังคมปัจจุบัน ซึ่งมีแนวโน้มทวีความรุนแรงมากขึ้นทั้งในระดับบุคคล ครอบครัว และสังคม โดยเฉพาะจากการสื่อสารที่ขาดความระมัดระวัง ทั้งวาจาอันเป็นพิษ การดูหมิ่น โพสต์โจมตีผ่านสื่อสังคมออนไลน์ ตลอดจนการขาดความเข้าใจซึ่งกันและกันในสภาพสังคมที่หลากหลาย หลักสัมมาวาจาในพระพุทธศาสนา ซึ่งประกอบด้วยการละเว้นจากการพูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ และพูดเพ้อเจ้อ เป็นหลักธรรมที่ส่งเสริมการสื่อสารอย่างมีคุณธรรม โดยสามารถประยุกต์ใช้ได้ผ่านแนวทาง 3 ประการ ได้แก่ 1) การฝึกเจตคติเมตตาต่อผู้ฟัง 2) การใช้วาจาที่สร้างความเข้าใจแทนการโต้เถียง และ 3) การหลีกเลี่ยงคำพูดที่บั่นทอนศักดิ์ศรีของผู้อื่น ตัวอย่างรูปธรรมของการประยุกต์ใช้ ได้แก่ การจัดเวทีสนทนาธรรมสำหรับเยาวชนและผู้นำชุมชน เพื่อฝึกการฟังอย่างตั้งใจและการพูดโดยไม่กล่าวโทษ, การอบรมเจ้าหน้าที่รัฐให้ใช้ถ้อยคำสร้างสรรค์ในการสื่อสารกับประชาชน และการใช้หลักสัมมาวาจาในการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในครอบครัวและชุมชน ผลจากการนำหลักสัมมาวาจามาใช้ในสถานการณ์ความขัดแย้งสะท้อนให้เห็นว่า ไม่เพียงช่วยลดความตึงเครียด แต่ยังส่งเสริมความไว้วางใจ ความร่วมมือ และนำไปสู่การอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขมากขึ้น ดังนั้นการส่งเสริมให้ประชาชนตระหนักและนำสัมมาวาจามาใช้ในการสื่อสารในชีวิตประจำวัน ถือเป็นการเสริมภูมิคุ้มกันทางวาจาเพื่อสันติภาพในระดับปัจเจกและสังคมโดยรวม
เอกสารอ้างอิง
กองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์. (2568). ภูมิทัศน์สื่อ กับ การกำหนดวาระข่าวสาร ของสังคมไทย. สืบค้นจาก https://www.thaimediafund.or.th/article-08112566/
ฐิตินาถ ณ พัทลุง. (2552). เข็มทิศชีวิต 5 : มั่งคั่ง. ฉะเชิงเทรา: เข็มทิศชีวิต.
เทียม โชควัฒนา. (2547). ปรัชญาการทำงาน และการดำเนินชีวิต ดร.เทียม โชควัฒนา. กรุงเทพมหานคร: สุขภาพใจ, ตถาตา พับลิเคชั่น.
ธนภณ สมหวัง. (2568). สติของสังคมไทย. สืบค้นจาก https://www.matichon.co.th/news-monitor/news_1541036
ธร สุนทรายุทธ. (2553). การบริหารจัดการเชิงจิตวิทยา: หลักการ การประยุกต์ และกรณีศึกษา. กรุงเทพมหานคร: เนติกุลการพิมพ์.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). จิตวิทยาการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพมหานคร.
พระพรหมคุณาภรณ์. (2554). การเสริมสร้างคุณลักษณะเด็กไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาของธรรมสภา.
วศิน อินทสระ. (2527). หลักคำสอนสำคัญในพระพุทธศาสนาเถรวาท. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
วิชัย รูปขำดี. (2554). บทบาทของท้องถิ่นกับการแก้ไขความรุนแรงทางสังคม. วารสารสถาบันพระปกเกล้า. 9(1).
องค์การพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แห่งชาติ (อพวช.), สำนักงานคณะกรรมการการรักษาความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์แห่งชาติ (สกมช.), & ศูนย์ชัวร์ก่อนแชร์ สำนักข่าวไทย อสมท. (2568). ข่าวลวง–ภัยออนไลน์: เทคโนโลยีทำให้ซับซ้อนขึ้น แต่ ‘อารมณ์–อคติ’ ยังเป็นตัวแปรสำคัญของการตกเป็นเหยื่อ. สืบค้นจาก https://blog.cofact.org/670816-2/








