อิทธิพลของการรับรู้ความสามารถของตนเองและความสอดคล้องระหว่างบุคคลกับองค์กร ที่ส่งผลต่อทักษะความสามารถในการรับมือกับความไม่แน่นอนในกลุ่มพนักงานในอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ โทรคมนาคม และยานยนต์

Abstract

"การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการรับรู้ความสามารถของตนเอง ระดับความสอดคล้องระหว่างบุคคลกับองค์กร และระดับทักษะความสามารถในการรับมือกับความไม่แน่นอน โดยเปรียบเทียบจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และศึกษาผลของการรับรู้ความสามารถของตนเองและความสอดคล้องระหว่างบุคคลกับองค์กรต่อทักษะความสามารถในการรับมือกับความไม่แน่นอน โดยใช้ระเบียบวิจัยเชิงสำรวจ ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างจากพนักงานอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ โทรคมนาคม และยานยนต์จำนวน 385 ตัวอย่าง สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ สถิติเชิงพรรณนา อันประกอบด้วยความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ การวิเคราะห์ความแปรปรวน การวิเคราะห์หาค่าสัมประสิทธิ์สหสมพันธ์เพียรสัน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 โดยผลการศึกษาพบว่า 1) พนักงานในอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ โทรคมนาคม และยานยนต์ ที่มีแผนกส่วนงานที่ต่างกัน มีระดับการการรับรู้ความสามารถของตนเองที่แตกต่างกัน
2) พนักงานในอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ โทรคมนาคม และยานยนต์ที่มี ประสบการณ์ทำงานที่ต่างกัน มีระดับความสามารถในการรับมือกับความไม่แน่นอนที่แตกต่างกัน 3) พนักงานในอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ โทรคมนาคม และยานยนต์ ที่ระดับการศึกษาที่ต่างกัน มีระดับความสอดคล้องระหว่างบุคคลกับองค์กรที่แตกต่างกัน 4) อิทธิพลของระดับการรับรู้ความสามารถของตนเอง ส่งผลต่อทักษะความสามารถในการรับมือกับความไม่แน่นอน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 5) อิทธิพลของระดับความสอดคล้องระหว่างบุคคลกับองค์กร ส่งผลต่อทักษะความสามารถในการรับมือกับความไม่แน่นอน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05"