อิทธิพลของการแสร้งแสดงความรู้สึกขณะปฏิบัติงานที่มีต่อความตั้งใจลาออกของพนักงานบริการผู้โดยสารภาคพื้นดิน: บทบาทการเป็นตัวแปรสื่อของความเครียดในงานและบทบาทการเป็นตัวแปรปรับของการได้รับ การสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงาน

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทของความเครียดในงานในฐานะตัวแปรสื่อระหว่างความสัมพันธ์ของการแสร้งแสดงความรู้สึกขณะปฏิบัติงานกับความตั้งใจลาออกจากงาน และศึกษาอิทธิพลปรับของการได้รับการสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานที่มีต่อความสัมพันธ์ดังกล่าว กลุ่มตัวอย่างเป็นพนักงานบริการผู้โดยสารภาคพื้นดินจากสายการบิน จำนวน 212 คน ผลการวิจัยพบว่า การแสร้งแสดงความรู้สึกขณะปฏิบัติงานมีอิทธิพลต่อความตั้งใจลาออกจากงานและความเครียดในงานอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ .201 และการแสร้งแสดงความรู้สึกขณะปฏิบัติงานมีอิทธิพลต่อความเครียดในงานอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ .550 อย่างไรก็ตาม ไม่พบว่าความเครียดในงานมีอิทธิพลสื่อระหว่างความสัมพันธ์ของการแสร้งแสดงความรู้สึกขณะปฏิบัติงานกับความตั้งใจลาออกจากงาน และไม่พบว่าการได้รับการสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานมีอิทธิพลปรับในความสัมพันธ์ของการแสร้งแสดงความรู้สึกขณะปฏิบัติงานกับความตั้งใจลาออกจากงาน