ประสิทธิผลการดำเนินงานตามนโยบายเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองหญ้าไทร อำเภอสากเหล็ก จังหวัดพิจิตร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาประสิทธิผลการดำเนินงานตามนโยบายเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองหญ้าไทร อำเภอสากเหล็ก จังหวัดพิจิตร (2) วิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงาน และ (3) นำเสนอปัญหาและข้อเสนอแนะเพื่อการพัฒนาอย่างมีประสิทธิภาพ การวิจัยใช้ระเบียบวิธีเชิงปริมาณ เก็บข้อมูลจากผู้สูงอายุที่ได้รับเบี้ยยังชีพในพื้นที่ จำนวน 210 คน โดยใช้ แบบสอบถามเป็นเครื่องมือ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน รวมถึงสถิติเชิงอนุมาน
ผลการวิจัยพบว่า การดำเนินงานตามนโยบาย เบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองหญ้าไทร อำเภอสากเหล็ก จังหวัดพิจิตร มีประสิทธิผลอยู่ในระดับมากในทุก มิติที่ประเมิน ได้แก่ ความถูกต้องครบถ้วนของข้อมูลผู้มีสิทธิ ความตรงต่อเวลาในการจ่ายเบี้ยยังชีพ และคุณภาพของการบริการจากเจ้าหน้าที่ ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการดำเนินงาน ได้แก่ ความชัดเจนของกระบวนการปฏิบัติงาน (p < .05) การสื่อสารภายในองค์กรและสู่ผู้รับบริการ (p < .05) รวมถึงสมรรถนะของบุคลากรที่เกี่ยวข้อง (p < .01) การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงอนุมาน ชี้ให้เห็นว่า การเสริมสร้างความเข้าใจในสิทธิของผู้สูงอายุและการ ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในกระบวนการบริหารจัดการ เป็นปัจจัยสำคัญที่สามารถยกระดับประสิทธิผลได้อย่างมี นัยสำคัญเชิงสถิติ ผลการวิจัยสะท้อนให้เห็นถึงความจำเป็นในการ พัฒนาแนวทางบริหารจัดการเชิงรุกที่เน้นความโปร่งใส การสื่อสารที่ทั่วถึง และการเสริมสร้างศักยภาพบุคลากร เพื่อยกระดับคุณภาพการดำเนินงานตามนโยบายสวัสดิการผู้สูงอายุในระดับท้องถิ่น อย่างยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น. (2548). แนวทางปฏิบัติตามระเบียบกระทรวงมหาดไทยว่าด้วยการจ่ายเงินสงเคราะห์เพื่อการยังชีพขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2548. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น.
ชญาณิศา รักษาเวียง. (2562). ประสิทธิผลการดำเนินงานตามนโยบายเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองพลับ อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม, 15(1), 44–60.
ชมพูนุท พรหมภักดิ์. (2556). การเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุของประเทศไทย (Aging society in Thailand), 3(16).
ณัฐพล ตั้งสุนทรธรรม. (2563). แนวทางการพัฒนาระบบการบริหารจัดการเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลเจดีย์หัก จังหวัดราชบุรี. (สารนิพนธ์การศึกษาตาม หลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประสิทธิ์ เจตน์ทรงธรรม. (2566). ปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของการนำนโยบายสวัสดิการผู้สูงอายุไปปฏิบัติ: กรณีศึกษาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 7(4), 30–45.
รุจิราภรณ์ นาแข็งฤทธิ์. (2558). ความเป็นธรรมของระบบเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุในเขตเมืองและเขตชนบท. (สารนิพนธ์พัฒนาแรงงานและสวัสดิการมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย:มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิศิษฏ์ เตชาวัฒนากูล. (2564). ความพึงพอใจของผู้สูงอายุที่มีต่อประสิทธิภาพการให้บริการจ่ายเบี้ยยังชีพในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลคูบัว อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 11(2).
สุรีย์พร สลับสี และพงษ์พัต วัฒนพงศ์ศิริม. (2565). การวิเคราะห์นโยบายเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุของไทย. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, 4(3), 253–262
อรวรรณ พุกลิ้ม. (2564). ประสิทธิผลการดำเนินงานตามนโยบายเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลเขาล้าน อำเภอทับสะแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารวิชาการการจัดการภาครัฐและเอกชน, 3(2), 46–58.
เอนก ศรีนันท และนิเทศ ตินณะกุล. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการนำนโยบายเบี้ยยังชีพ ผู้สูงอายุไปปฏิบัติของเทศบาลเมืองในจังหวัดปทุมธานี. 4(2). วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์.
