ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการทำบุญตามหลักบุญกิริยาวัตถุกับความสุขของผู้สูงอายุในเขตอำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมการทำบุญตามหลักบุญกิริยาวัตถุ ได้แก่ ทาน ศีล และภาวนา และความสุขของผู้สูงอายุในเขตอำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี 2) เปรียบเทียบความสุขของผู้สูงอายุ จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการทำบุญตามหลักบุญกิริยาวัตถุ กับความสุขของผู้สูงอายุในเขตอำเภอท่ายาง 4) ศึกษาแนวทางการส่งเสริมการทำบุญตามหลักบุญกิริยาวัตถุเพื่อสร้างความสุข โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่างเชิงปริมาณคือผู้สูงอายุจำนวน 370 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา การเปรียบเทียบ และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ส่วนกลุ่มตัวอย่างเชิงคุณภาพผู้ให้ข้อมูลสำคัญคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจงจำนวน 10 รูป/คน ผลการวิจัยพบว่า ผู้สูงอายุในพื้นที่ศึกษามีพฤติกรรมการทำบุญตามหลักบุญกิริยาวัตถุในระดับมาก โดยเฉพาะด้านศีล รองลงมาคือ ทานและภาวนา ตามลำดับ ระดับความสุขของผู้สูงอายุในพื้นที่ศึกษาอยู่ในระดับมาก โดยมีความสุขกายมีค่าเฉลี่ยสูงสุด ปัจจัยส่วนบุคคลที่ส่งผลต่อความสุขแตกต่างกัน ได้แก่ เพศ รายได้ การศึกษา และสุขภาพ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ความสัมพันธ์ระหว่างการทำบุญตามหลักบุญกิริยาวัตถุกับความสุขมีความสัมพันธ์เชิงบวกอยู่ในระดับสูง มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) = 0.624 โดยการทำบุญตามหลักบุญกิริยาวัตถุด้านภาวนามีความสัมพันธ์เชิงบวกสูงที่สุด ข้อเสนอแนะจากการวิจัย ได้แก่ การส่งเสริมการทำบุญตามหลักบุญกิริยาวัตถุโดยบูรณาการร่วมระหว่างภาครัฐ ชุมชนท้องถิ่น และวัด โดยเน้นในด้านการพัฒนาทางจิตใจซึ่งเป็นการทำบุญด้านภาวนาที่มีความสัมพันธ์กับความสุขสูงที่สุด โดยปรับให้สอดคล้องกับวิถีชีวิตใหม่หรือการเปลี่ยนแปลงของโลก เพื่อเป็นการส่งเสริมความสุขของผู้สูงอายุในองค์รวม