แนวคิดเรื่องข้าวในพระพุทธศาสนา
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะศึกษาประวัติความเป็นมาของข้าวในพระพุทธศาสนา ข้าวเป็นพืชชนิดหนึ่งที่เป็นอาหารหลักประเภทหนึ่งที่เลี้ยงชีวิตให้ดำรงอยู่ ข้าวและพิธีกรรมเกี่ยวกับข้าวมีมาตั้งแต่ก่อนพุทธกาลแล้ว จะเห็นได้จากพระนามของกษัตริย์ศากยะที่มักมีคำต่อท้ายว่า ìโอทนะî แปลว่าข้าว ข้าวมีความสำคัญมากโดยเฉพาะการบรรลุธรรมขณะที่พระพุทธองค์ทรงบำเพ็ญทุกรกิริยา พระองค์ทรงทรมานตนเองด้วยการอดอาหาร ทรงพิจารณาว่าไม่ใช่หนทางที่จะบรรลุธรรมได้จึงกลับมาเสวยพระกระยาหารและได้ตรัสรู้ในที่สุด ข้าวเกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของเกษตรกรที่เป็นชาวนาในคัมภีร์พระพุทธศาสนา ซึ่งกล่าวกล่าวถึงเกษตรกรที่เป็นชาวนา ในสมัยพุทธกาล โดยกล่าวถึงการทำนาเป็นอาชีพหนึ่งของศากยวงศ์ การทำนาจึงมีความหมายต่อราชตระกูลของเจ้าชายสิทธัตถะอย่างมาก ถึงขนาดว่าราชวงศ์ฝ่ายบิดาและมารดาเตรียมยกพลเข้าทำสงครามแย่งน้ำกันมาทำนา พระพุทธองค์ต้องเสด็จไปห้ามปรามบรรดาพระญาติให้ยุติการแย่งชิงน้ำกันเพื่อทำนา
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมการศาสนา กลุ่มวิชาการพระพุทธศาสนาและจริยศึกษา. (2538). คู่มือนักธรรมและธรรมศึกษาชั้นโท. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.
กัณฐชา วิญญูวิริยวงศ์. “พระพุทธศาสนาเพื่อสังคมแนวเกษตรกรรม”. วารสารศิลปะการจัดการ. 1(3), 141.
จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์. (2545). สังคมวิทยาตามแนวพุทธศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาอานนท์ ชวนาภิภู (แสนแป้). (2549). “การศึกษาเรื่องทานในพระไตรปิฎกที่มีอิทธิพลต่อสังคมไทย”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2555). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ 32. กรุงเทพมหานคร: ผลิธัมม์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุเมธ เมธาวิทยากูล. (2532). สังกัปพิธีกรรม. กรุงเทพมหานคร: โอ. เอส. พริ้นติ้งเฮ้าส์.
ส.พรายน้อย (นามแฝง). (2539). เกร็ดโบราณคดี ประเพณีไทย. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: อักษรพิทยา.
อดิศักดิ์ ทองบุญ. (2552). วิเคราะห์อภิปรัชญาในพระพุทธศาสนา. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร:มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.