แนวทางการประชาสัมพันธ์เพื่อความมั่นคง ของพระพุทธศาสนาในประเทศไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการประชาสัมพันธ์เพื่อความมั่นคงของพระพุทธศาสนา ซึ่งพบว่า การประชาสัมพันธ์ในพระพุทธศาสนาหมายถึงการใช้หลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าในรูปแบบของเทศนาวิธี มีการแสดงธรรม การสนทนา การประทานโอวาท เป็นต้น และในรูปแบบของกิจกรรมมีการบำเพ็ญพุทธกิจ เป็นต้น เพื่อสัมพันธ์กับกลุ่มเป้าหมายภายในมีพระภิกษุเป็นต้น และกลุ่มเป้าหมายที่เป็นพุทธศาสนิกชนทั่วไป จากการศึกษาเบื้องต้น ได้พบปัญหาความมั่นคงแห่งพระพุทธศาสนา 5 อย่าง ได้แก่ 1) ปัญหาความไม่เป็นเอกภาพของคณะสงฆ์ 2) ปัญหาการไม่รักษาพระธรรมวินัยอย่างตรงไปตรงมา 3) ปัญหาการสูญเสียพื้นที่สื่อหรือสถานะความผู้นำทางสังคม 4) ปัญหาการจัดการศึกษาที่ล้าสมัยและไม่ได้รับการสนับสนุนอย่างจริงจัง และ 5) ปัญหาการถูกรุกราน ลิดรอน ทำให้สูญเสียเสรีภาพในการประกาศพระพุทธศาสนา
สำหรับแนวทางการประชาสัมพันธ์เพื่อสร้างความมั่นคงแห่งพระพุทธศาสนา แบ่งออกเป็น 4 ส่วน ได้แก่ 1) ผู้ส่งสารประกอบด้วยคณะสงฆ์ อุบาสก อุบาสิกา รวมถึงพุทธศาสนิกชนทั่วไป จะต้องเป็นผู้ดำรงอยู่ในคุณธรรม ตามหลักไตรสิกขา 2) สาร คือหลักธรรมสำหรับการประชาสัมพันธ์ 3 ระดับ ประกอบด้วยระดับการดำรงวิถีชีวิตด้วยคุณธรรมคือศีล ระดับการพัฒนาจิตใจให้มั่งคงต่อหน้าที่การงานและต่อการบำเพ็ญกุศลธรรมมีสมาธิภาวนาเป็นต้น และระดับการหยั่งรู้กฎแห่งธรรมชาติหรือสัจธรรม ด้วยวิปัสสนาภาวนาเป็นต้น 3) ผู้รับสาร คือบุคลากรทั้งภายในและภายนอกองค์กรคณะสงฆ์ เป็นผู้ที่ต้องพัฒนาให้มีองค์ความรู้ในพระพุทธศาสนาที่เหมาะสม และสามารถเผยแผ่หลักธรรมไปยังบุคลากรอื่นๆ ในสังคมอีกด้วย และ 4) ช่องทางหรือเครื่องมือในการประชาสัมพันธ์ ซึ่งคณะสงฆ์จะต้องใช้เครื่องมือที่มีอยู่ในรูปแบบเทศนาวิธีต่างๆ ให้มีประสิทธิภาพและพัฒนาเครื่องมือสื่อสารสมัยใหม่มีการสื่อสารผ่านช่องทางออนไลน์เป็นต้น ให้มีคุณภาพ เพื่อสะดวกแก่การนำเสนอข้อมูลได้อย่างรวดเร็ว กว้างขวาง และเข้าถึงกลุ่มเป้าหมายได้มากยิ่งขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ข่าวสดรายวัน. “อบรมพระอุปัชฌาย์หวังคัดสงฆ์”. สืบค้นเมื่อ. (25 กุมภาพันธ์ 2559). แหล่งที่มา: http://daily. khaosod.co.th.
ชิณญ์ ทรงอมรสิริ. (2557) “วิจารณ์บทความเรื่องแนวทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาด้วยวิธีทางการตลาด”. วารสารพุทธศาสน์ศึกษาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ปีที่ 21 ฉบับที่ 1 (มกราคม-เมษายน 2557).
ไทยรัฐออนไลน์. “เครือข่ายรณรงค์บัญญัติพุทธฯในรัฐธรรมนูญจี้กรธ.แจงเหตุผลไม่บรรจุ”. สืบค้นเมื่อ. (26 กุมภาพันธ์ 2559). แหล่งที่มา: http://www.matichon.co.th/news/2384.
ไทยรัฐออนไลน์. “นายกฯ ปัดตอบเลิกม.44 ผบ.ทบ.ยัน ทหารยังตรึงกำลังรอบวัดพระธรรม กาย”. สืบค้นเมื่อ. แหล่งที่มา: http://www.thairath.co.th/content/883910.
พระธรรมปิฎก. (2540). (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). พระพุทธศาสนาในอาเซีย. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.พระราชธรรมนิเทศ (ระแบบ ฐิตญาโณ). (2542). ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา. พิมพ์ครั้งที่4. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
มติชนออนไลน์. “ความเห็นฝ่ายหนุน-ค้านปิดล้อมธรรมกายหลังดีเอสไอแถลงยุติค้นธรรมกาย”. สืบค้นเมื่อ. (11 มีนาคม 2560). แหล่งที่มา: http://www.matichon.co.th/news/491611.
มติชนออนไลน์. “เครือข่ายรณรงค์บัญญัติพุทธฯในรัฐธรรมนูญจี้ กรธ. แจงเหตุผลไม่บรรจุ”. สืบค้นเมื่อ. (14 มกราคม 2559) แหล่งที่มา: http://www.matichon.co.th/news/2384>.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลีฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ 2500. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มูลนิธิวัดพระธรรมกาย. (2558). ธรรมบทภาคที่ 6 แปลโดยพยัญชนะ ฉบับสองภาษา (ไทย-บาลี). พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: เลี่ยงเชียง.
รังษี สุทนต์. (2549). พุทธกิจ : กิจที่พระพุทธเจ้าทรงทำ คู่มือศึกษาเนื้อหาพระไตรปิฎกเบื้องต้น.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชกิจจานุเบกษา. “พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2535”. สืบค้นเมื่อ. (19 พฤษภาคม 2552). แหล่งที่มา: http://law.longdo.com/law/177/rev304.
สำนักทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์. (2557). โครงการหมู่บ้านรักษาศีล 5. กรุงเทพมหานคร: สำนักทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์.