อินทรีย์สังวร

Main Article Content

พระไพยนต์ รกฺขิตธมฺโม
พิสิฏฐ์ โคตรสุโพธิ์

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นการศึกษาวิเคราะห์เรื่อง อินทรีย์สังวร มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์อินทรีย์สังวร ในคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนาอินทรีย์ แปลว่า ความเป็นใหญ่หรือสภาวธรรมที่เป็นใหญ่ในกิจของตน


จากการศึกษาพบว่า อินทรีย์สังวร คือ การสำรวมระวังอินทรีย์ 6 หรือสำรวมอายตนะ ในคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา อายตนะ หมายถึง สิ่งที่เชื่อมต่อกันก่อให้เกิดความรู้สึกมี 2 ประเภทคือ อายตนะภายในและอายตนะภายนอก อายตนะภายในหมายถึงสิ่งที่เชื่อมต่อที่มีอยู่ตามธรรมชาติภายในตัวคนเรามี 6 ประเภท คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อายตนะภายนอกหรืออารมณ์ หมายถึง สิ่งที่เชื่อมต่อที่มีอยู่ตามธรรมชาติอยู่ภายนอกตัวคนมี 6 ประเภท คือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ ซึ่งสิ่งทั้ง 2 อย่างนี้มาประจวบกันทำให้เกิดกระบวนการรับรู้เรียกว่า ìผัสสะîเกิดเป็นความรู้สึก 6 ด้าน คือ ตาได้เห็นรูป หูได้ยินเสียง จมูกได้ดมกลิ่น ลิ้นได้ลิ้มรสเปรี้ยว หวาน มัน เค็ม กายได้สัมผัสจับต้อง อ่อน แข็ง ใจมีความรู้สึกนึกคิดและมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อสิ่งที่ได้รับรู้ในความเป็นไปในชีวิตประจำวันของมนุษย์


บรรดาสิ่งทั้งหลายในโลกนี้อยู่ในลักษณะของรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ อายตนะภายในมีไว้สำหรับติดต่อกับอายตนะภายนอกหรือสิ่งทั้งหลายก่อให้เกิดความรู้สึกต่อเรื่องราวต่าง ๆ ซึ่งเป็นเบื้องต้นของสิ่งที่เป็นปัญหาของมนุษย์ในชีวิตประจำวัน ก่อให้เกิดกระบวนการความรับรู้อารมณ์ทั้งหลายที่มีอยู่ประจำโลก และเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในการดำเนินชีวิต ดังนั้น มนุษย์จึงต้องอบรมจิตใจให้มีวิวัฒนาการและยกระดับขึ้นให้สูงจนเกิดสติปัญญาเพื่อการคุ้มครองอินทรีย์ทั้ง 6 ให้ทำหน้าที่อย่างถูกต้องเพื่อดำเนินชีวิตไปสู่หนทางแห่งอริยมรรคเพื่อนำชีวิตไปสู่นิพพานอันเป็นจุดหมายที่แท้จริงของชีวิต

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
รกฺขิตธมฺโม พ. . ., & โคตรสุโพธิ์ พ. . . (2020). อินทรีย์สังวร. วารสารพุทธศิลปกรรม, 3(1), 63–82. สืบค้น จาก https://so09.tci-thaijo.org/index.php/barts/article/view/4674
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพุทธโฆสเถระ รจนา. (2556). คัมภีร์วิสุทธิมรรค. สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร) แปลและเรียบเรียง พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: ประยูรวงศ์พริ้งติ้ง จำกัด.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.