การบูรณาการศิลปะบำบัดแบบองค์รวม เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตอย่างยั่งยืน ของชุมชน นวัตวิถีบ้านป่าตาล ต.บวกค้าง อ.สันกำแพง จ.เชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ ใช้แนวคิดศิลปะบำบัด คือ ศาสตร์แห่งการเยียวยาที่ใช้กิจกรรมทางศิลปะเป็นสื่อกลาง ช่วยให้ผู้คนได้จัดการกับอารมณ์ความรู้สึก ความคิด และประสบการณ์ต่างๆ อย่างสร้างสรรค์ เหมาะสำหรับทุกเพศทุกวัยหรือผู้ที่มีความบกพร่องทางร่างกายและจิตใจ เพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิตและฟื้นฟูสุขภาพจิต นำไปสู่ชีวิตที่มีความสุขและสมดุล การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ ได้แก่ 1) เพื่อศึกษารูปแบบการพัฒนาผลิตชุมชนโดยประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาพื้นบ้านป่าตาล จังหวัดเชียงใหม่ บูรณาการกับแนวคิดศิลปะบำบัดแบบองค์รวม 2) เพื่อศึกษาความต้องการของผู้ผลิตสินค้าชุมชนบ้านป่าตาล จังหวัดเชียงใหม่ ในการยกระดับทักษะด้านศิลปะเพื่อสร้างสรรค์ผลิตสินค้าชุมชน และ 3) เพื่อศึกษารูปแบบการเผยแพร่องค์ความรู้ของปราชญ์ชาวบ้านผู้ผลิตสินค้าชุมชนบ้านป่าตาล จังหวัดเชียงใหม่ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ครูภูมิปัญญา ปราชญ์ชุมชน และผู้สูงอายุของชุมชนนวัตวิถีบ้านป่าตาล ต.บวกค้าง อ.สันกำแพง จ.เชียงใหม่
ผลการวิจัยพบว่า 1. รูปแบบการพัฒนาผลิตชุมชนโดยประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาพื้นบ้านป่าตาล จังหวัดเชียงใหม่ บูรณาการกับแนวคิดศิลปะบำบัดแบบองค์รวม พบว่า ได้มีการออกแบบผลิตภัณฑ์ในรูปแบบใหม่ คือ โคมล้านนาเทคนิคสีน้ำมันลอยน้ำ โคมล้านนาเทคนิคเพนท์ ตุงใยศิลปะการตัดกระดาษล้านนา และตุงแม่พิมพ์ฉลุลายล้านนา 2. ความต้องการของผู้ผลิตสินค้าชุมชนบ้านป่าตาล จังหวัดเชียงใหม่ ในการยกระดับทักษะด้านศิลปะเพื่อสร้างสรรค์ผลิตสินค้าชุมชน พบว่า 1) ความต้องการเรียนรู้เทคนิคการออกแบบใหม่ๆ ผู้ผลิตสินค้าชุมชนบ้านป่าตาลต้องการเรียนรู้เทคนิคการออกแบบใหม่ๆ เพื่อนำมาพัฒนาผลิตภัณฑ์ให้มีความสวยงาม ทันสมัย 2) ความต้องการเรียนรู้การใช้สีและวัสดุที่หลากหลาย ผู้ผลิตสินค้าชุมชนบ้านป่าตาลต้องการเรียนรู้การใช้สีและวัสดุที่หลากหลาย เพื่อเพิ่มลูกเล่นให้กับผลิตภัณฑ์ และ 3) ความต้องการเรียนรู้การผสมผสานศิลปะล้านนากับศิลปะสมัยใหม่ ผู้ผลิตสินค้าชุมชนบ้านป่าตาลต้องการเรียนรู้การผสมผสานศิลปะล้านนากับศิลปะสมัยใหม่ เพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับผลิตภัณฑ์ 3. รูปแบบการเผยแพร่องค์ความรู้ของปราชญ์ชาวบ้านผู้ผลิตสินค้าชุมชนบ้านป่าตาล จังหวัดเชียงใหม่ ได้แก่ การถ่ายทอดองค์ความรู้ การสาธิตการผลิต การถ่ายทอดองค์ความรู้ผ่านสื่อ และการจัดตั้งแหล่งเรียนรู้ รวมไปถึงการสร้างแบรนด์ ìโคมและตุงใยบ้านป่าตาลî เพื่อเป็นการสร้างเอกลักษณ์ให้กับผลิตภัณฑ์ การส่งเสริมการตลาดของโคมและตุงใยผ่านช่องทางต่างๆ ให้เข้ากับยุคสมัยปัจจุบัน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชลิดา รัชตะพงศ์ธร. (2554). สีและปัจจัยเกี่ยวเนื่องในศิลปะบำบัดที่มีอิทธิพลต่อการลดภาวะซึมเศร้าของ ผู้สูงอายุ. รายงานวิจัย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชาญณรงค์ พรรุ่งโรจน์. (2544). ศิลป์: ยิน ยล สัมผัส. กรุงเทพมหานคร: ฟอร์แมท แอสโซซิเอทส์.
ดรุฑ สิทธิรัตน์. (2565). ทักษิณาวรรต: ศิลปะบำบัดในมิติทางพระพุทธศาสนา. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 5(4), 1571 - 1582.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. (2550). ศิลปะบำบัด ศาสตร์และศิลป์แห่งการบำบัด. กรุงเทพมหนาคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ธันยวนันฐ์ ปุญญาธนรัตนะ และคณะ. (2566). ศิลปะบําบัดสําหรับเด็กและเยาวชนที่ถูกทารุณกรรม. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม. 7(7), 120-132.
พงศกร เล็งดี. (2555). การใช้ศิลปะบำบัดกับผู้ป่วยทางจิตเวช. วารสารสถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา. 6(1): 36 – 46.
พรนภา สุขมูลศิริ. (2564). การออกแบบสื่อศิลปะบำบัดความเครียดเพื่อส่งเสริมสุขภาวะจิตในวัยทำงาน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
พิเศษ โพพิศ. (2561). ศิลปบำบัดสำหรับผู้ต้องขังชาย. วารสารพัฒนศิลป์วิชาการ. 2(ฉบับพิเศษ), 249-256.
วศมนตร์ ทรัพย์สินชัย, มัทธนี ปราโมทย์เมือง. (2548). กิจกรรมทางศิลปะเพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์. เอกสารประกอบการสัมมนาเชิงปฏิบัติการ เรื่อง การใช้ศิลปะเพื่อการบำบัด. กรุงเทพมหานคร: สถาบันราชานุกูล.
สายอักษร รักคง. (2563). เยียวยาสภาวะสุขภาพจิตด้วยศิลปะบำบัด. วารสารศิลป์ พีระศรี. 7 (2), 65–84.