พุทธจักรวาลวิทยาในจูฬนิกาสูตร

Main Article Content

พระครูสุภัทรวชิรานุกูล

บทคัดย่อ

พุทธจักรวาลวิทยาที่ปรากฏในจูฬนิกาสูตรนั้น พบว่า พระสูตรนี้กล่าวถึงการแบ่งประเภทโลกธาตุหรือจักรวาล เป็น 3 ประเภทตามขนาดปริมาณของจักรวาล คือ โลกธาตุขนาดเล็ก มีจำนวนหนึ่งพันจักรวาล โลกธาตุขนาดกลาง มีจำนวนหนึ่งล้านจักรวาล และโลกธาตุขนาดใหญ่มีจำนวนแสนโกฏิจักรวาลหรือล้านล้านจักรวาล โดยโลกมนุษย์เป็นโลกธาตุขนาดเล็ก มีจำนวนหนึ่งพันจักรวาล สาระสำคัญของจูฬนิกาสูตร นอกจากจะกล่าวถึงการแบ่งประเภทตามขนาดปริมาณของจักรวาลแล้ว ยังได้แสดงถึงเรื่องอานิสงส์ของการเลื่อมใสในพระพุทธเจ้าเรียกว่า ìตถาคตโพธิสัทธาî ว่า สามารถส่งผลให้บุคคลที่เลื่อมใสศรัทธาและเชื่อมั่น เมื่อยังไม่สำเร็จพระอรหันต์ในปัจจุบัน ครั้นตายไปแล้วก็ย่อมไปเกิดในสุขคติโลกสวรรค์และเสวยวิมุติสุขได้ในที่สุด

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พระครูสุภัทรวชิรานุกูล. (2023). พุทธจักรวาลวิทยาในจูฬนิกาสูตร. วารสารพุทธศิลปกรรม, 6(2). สืบค้น จาก https://so09.tci-thaijo.org/index.php/barts/article/view/3528
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ชัยวัฒน์ คุประตกุล. (2545). เปิดโลกวิทยาการ-ไขปริศนาวิทยาศาสตร์ มนุษย์กับจักรวาล. พิมพ์ครั้งที่ 7.กรุงเทพมหานคร: สารคดี.

ณรงค์ สินสวัสดิ์. (2544). วิญญาณกับจักรวาล. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: วัชรินทร์การพิมพ์.

ปรุตม์ บุญศรีตัน. (2553). พุทธอภิปรัชญา. พิมพ์ครั้งที่ 2. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2556). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 24. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาของธรรมสภา.

พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส (นิธิบุณยากร). (2550). พุทธจักรวาลวิทยา. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส (นิธิบุณยากร). (2555). พระพุทธศาสนากับวิทยาการสมัยใหม่. กรุงเทพมหานคร:มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระสารีบุตรมหาเถระ. (2542). สารัตถทีปนี ฎีกาพระวินัย ภาค 1. แปลโดย สิริ เพ็ชรไชย. ฉบับพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม 2542.

พระสิริมังคลาจารย์. (2548). จกฺกวาฬทีปนี. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สำนักหอสมุดแห่งชาติกรมศิลปากร.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2532). อรรถกถาภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาอฏฺฐกถา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). ปกรณวิเสสภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาปกรณวิเสโส. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มาลา คำจันทร์. (2548). มองโลกแบบล้านนาผ่านอรุณวดีสูตร. เชียงใหม่: พิงคะนที.

มิชิโอะกากุ. (2552). จักรวาลคู่ขนาน. แปลโดย สว่าง พงศ์ศิริพัฒน์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มติชน.

ระวี ภาวิไล. (2543). โลกทัศน์ ชีวทัศน์ เปรียบเทียบวิทยาศาสตร์กับพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธzพุทธธรรม.

ริกเกอร์. (2549). ดาวเคราะห์ระหว่างไฟกับน้ำแข็ง ใน สุริยจักรวาล บ้านของเราในอวกาศ. แปลโดยคุณากรวาณิชย์วิรุฬห์ ผู้แปล. กรุงเทพมหานคร: เนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก.

สดุภณ จังกาจิตต์. (2520). จักกวาฬทีปนี กัณฑ์ที่ 1,2,3. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิตแผนกวิชาภาษาตะวันออก. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สตีเฟน ฮอว์กิ้ง. (2549). ประวัติย่นย่อของกาลเวลา. แปลโดย รอฮิม ปรามาส. พิมพ์ครั้งที่1.กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มติชน.

สรกานต์ ศรีตองอ่อน. (2555). จักรวาลวิทยาในพระพุทธศาสนา: มิติวิทยาศาสตร์สมัยใหม่. ศาสนศาตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสน์ศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

สามารถ สุขุประการ. (2556). ศึกษาวิเคราะห์ความสมนัยระหว่างพุทธจักรวาลกับจักรวาลวิทยาสมัยใหม่. สารนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาพระพุทธศาสนา บัณฑิตวิทยาลัย: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อดิศักดิ์ ทองบุญ. (2562). ศึกษาวิเคราะห์โลกธาตุตามทรรศนะทางอภิปรัชญา. สารนิพนธ์พุทธศาสตรบัณฑิต 2562. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Silk Joseph. (2006). The Infinite Cosmos. Oxford: Oxford University Press.