พุทธศิลปะในการสร้างครอบครัว
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการสร้างครอบครัวเชิงพุทธ ครอบครัวเป็นพื้นฐานสำคัญของการพัฒนามนุษย์ เป็นสถาบันหลักในการเสริมสร้างพลังแห่งความรักและความเข้าใจพ่อแม่มีบทบาทสำคัญต่อชีวิตของลูก เป็นต้นแบบและแม่พิมพ์สำคัญของลูก แต่เนื่องจากสังคม มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว สภาพทางเศรษฐกิจที่ต้องดิ้นรนและแสวงหาวัตถุกันมากขึ้น ทำให้ครอบครัวในปัจจุบัน เผชิญปัญหามากมาย เนื่องจากความเจริญทางวัตถุมากขึ้น โครงสร้างของครอบครัวมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว และการพัฒนาทางด้านจิตใจของมนุษย์ตกต่ำลง ดังนั้นหนทางที่จะสามารถแก้ไขปัญหาทางสังคม ด้านครอบครัวได้ จึงต้องอาศัยหลักธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนาเป็นหลัก โดยความมุ่งหมายเพื่อการสร้างครอบครัวเชิงพุทธ เป็นไปในทางที่ส่งเสริมคุณค่าแห่งชีวิตของกันและกัน สิ่งเหล่านี้จะเป็นปัจจัยให้ครอบครัวมีความรัก ความอบอุ่น และความมั่นคงที่ยั่งยืน เป็นครอบครัวเชิงพุทธที่ประสบความสำเร็จ ทำสิ่งไหนก็มีความเจริญรุ่งเรือง เพราะอำนาจแห่งศีล แห่งธรรม พาครอบครัวร่มเย็นเป็นสุขมั่นคงยั่งยืนอย่างแท้จริง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต. (2542). คูมือการฝกอบรมหลักสูตรพื้นฐานการใหการปรึกษาครอบครัว. กรุงเทพมหานคร: จันทร์เพ็ญ แสงเทียนฉาย จิราพร เกศพิชญวัฒนา และยุพิน อังสุโรจน์.
ความสัมพันธ์ระหว่างการช่วยเหลือเกื้อหนุนในครอบครัวกับความสุขทางใจของผู้สูงอายุไทย. วารสารประชากรศาสตร์. 17 (2), 1-18. 2544.
เฉิน ซู่ เจฺวียน. (2019). คู่มือข้างหมอน จิตวิทยา ความรัก. กรุงเทพมหานคร: วาราพับลิชชิ่ง.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2018). อำนาจไร้พรมแดน : ภาษา วาทกรรม ชีวิตประจำวันและโลกที่เปลี่ยนแปลง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ วิภาษา.
ดร. สดใส คุ้มทรัพย์อนันต์. (2011). คู่มือครอบครัวบำบัดสำหรับผู้ปฏิบัติงานด้านครอบครัวและเด็ก. กรุงเทพมหานคร: ธรรมศาสตร์.
ทวีศักดิ์ เผือกสม. (2018). ปัญญาชน ศีลธรรม และสภาวะสมัยใหม่ : เสียงของมนุษยศาสตร์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ ศยาม.
ธรรมลิขิต ป้ายกำกับ. มงคลชีวิต 38 ประการ. สืบค้นเมื่อ. (5 กรกฎาคม 2560). แหล่งที่มา: http://dhammaforlife1. blogspot.com.
นารีรัตน์ เชื้อสูงเนิน. (2550) “ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ภาวะสุขภาพ การปฏิบัติกิจกรรม การสนับสนุนจากครอบครัวกับความผาสุกทางใจของผู้สูงอายุในชมรมผู้สูงอายุ”. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระธรรมปฎก, (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). พุทธธรรม (ฉบับปรับปรุงและขยายความ). พิมพครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสมชาย านวุฑโฒ. (2558). “Secret of Love “รักลูกอย่างไรไม่ให้เสียน้ำตา”. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: รุ่งศิลป์การพิมพ์ (1977).
พล.ต. หลวงวิจิตรวาทการ. (2006). วิชาการครองเรือนครองรัก. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ สร้างสรรค์บุ๊คส์.
พุทธทาสภิกขุ (พระธรรมโกศาจารย์). (2010). คู่มือมนุษย์ ฉบับย่อ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ สุขภาพใจ, สนพ. และตถาตา พับลิเคชั่น.
พิศิษฐ์ ชวาลาธวัช. (2018). กฎหมายกับวงจรชีวิตครอบครัว. กรุงเทพมหานคร: นิติธรรม.
ว.วชิรเมธี. (2552). รักแท้ คือ การุณ. กรุงเทพมหานคร: สุภา.
วศิน อินทสระ. (2017). พระไตรปิฎก ฉบับที่ทำให้ง่ายแล้ว (ทีฆนิกายทั้งหมด มัชฌิมนิกายบางส่วน). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมดา.
วสันต์ ภารณี. (2017). ความลับชีวิตคู่. กรุงเทพมหานคร: Book Maker.
สุพัตรา สุภาพ. จุฬาลงกรณ์มหวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อ. (13 กรกฎาคม 2560). แหล่งที่มา: http://www.pr.chula.ac.th.
อัจฉราฉวี หาสุณหะ เยาวลักษณ์ มากดี ศุภลักษณ์ เก่งบัญชา และ รัตนาภรณ์ จารุวัสตร์. (2548). รายงานสถานการณ์ครอบครัว มิติแห่งการเปลี่ยนแปลง. สำนักส่งเสริมสถาบันครอบครัว สำนักงานกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
เอ็ดเวิร์ด เอ็ม ฮัลโลเวลล์. (2546). นาทีชีวิต. พิมพ์ครั้งแรก. กรุงเทพมหานคร : แพรวสำนักพิมพ์.
Dr. James C. Dobson. (2003). บ้านอุ่นรัก Home with a heart. กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดยูเคชั่น.