7 อุปนิสัยของผู้มีประสิทธิผลสูงในมุมมองพระพุทธศาสนา

Main Article Content

สุดปฐพี เวียงสี
ปรุตม์ บุญศรีตัน

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 7 อุปนิสัยของผู้มีประสิทธิผลสูงในมุมมองพระพุทธศาสนา โดยการนำแนวคิด 7 อุปนิสัยพัฒนาสู่ผู้มีประสิทธิผลสูงของสตีเฟน อาร์ โควี (Stephen R. Covey) มาเป็นหลักในการวิเคราะห์ร่วมกับหลักสัปปุริสธรรม 7 ของพระพุทธเจ้าที่มีความคล้ายคลึงกัน  โดยคำว่า สัปปุริสธรรม หมายถึง ธรรมของสัตบุรุษหรือธรรมที่ทำให้เป็นสัตตบุรุษ ซึ่งคำว่า สัตบุรุษ หมายความว่า คนดี นักปราชญ์หรือบัณฑิต ความคล้ายคลึงกันของแนวคิด 7 อุปนิสัยพัฒนาสู่ผู้มีประสิทธิผลสูงของสตีเฟน อาร์ โควี (Stephen R. Covey) กับหลักสัปปุริสธรรม 7 คือ การรู้จักตนเอง รู้จักผู้อื่นและรู้จักพัฒนา ผู้สนใจศึกษาพัฒนาตนเองสามารถนำหลักการดังกล่าวมาเป็นแนวทางปฏิบัติสู่การเป็นผู้มีประสิทธิผลสูงให้สามารถอยู่รอดได้ภายใต้กระแสโลกาภิวัฒน์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วได้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เวียงสี ส. . ., & บุญศรีตัน ป. . . (2023). 7 อุปนิสัยของผู้มีประสิทธิผลสูงในมุมมองพระพุทธศาสนา. วารสารพุทธศิลปกรรม, 1(2). สืบค้น จาก https://so09.tci-thaijo.org/index.php/barts/article/view/1618
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

จิราภรณ์ พรมทอง. (2559). “การพัฒนาตนเองให้เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้เพื่อเข้าสู่ศตวรรษที่ 21”. วารสารมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, ปีที่ 10 ฉบับที่ 2 (เมษายน 2559-มิถุนายน 2559): 63.

ทองทิพย์ วิริยะพันธุ์. (2546). มนุษยสัมพันธ์กับการบริหาร. กรุงเทพมหานคร: อินฟอร์มีเดีย บุ๊คส์.

ธโสธร ตู้ทองคำ. (2547). ประมวลสาระชุดวิชาแนวคิดทางการเมืองและสังคม หน่วยที่ 1-7. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2548). ภาษาธรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เลี่ยงเชียง.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2540). ภาวะผู้นำความสำคัญต่อการพัฒนาคน พัฒนาประเทศ. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.

________. (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 34. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิการศึกษาเพื่อสันติภาพ.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สงกรานต์ จิตสุทธิภากร. (2546). 7 อุปนิสัยพัฒนาสู่ผู้มีประสิทธิผลสูง. กรุงเทพมหานคร: บริษัทซีเอ็ด ยูเคชั่น จำกัด (มหาชน).

Alvin Toffler. (2016). The Third Wave: Entrepreneur’s Vision of the Future. New York : Simon and Schuster Press.

Anthony Giddens. (2008). Sociology. USA: Polity Press.

Denis O Hearn. (2009. Anthropology of Globalization or the Globalization of Anthropology. USA: Identities Press.

Denis O Hearn. (1999). Critical Development Theory: Contributions to a New Paradigm. London: Zed Press.

Joann Chirico. (2014). Globalization: Prospects and Problems. California: Sage Publication Press.

John MacMillan. (2006).Classical Theory in International Relations. Cambridge: Cambridge University Press.

John Schirato and Jen Webb. (2003). Understanding Globalization. Sage Publications Press.

Kenichi Ohmae. (1990). The Borderless World: Power and Strategy in the interlinked Economy, New York: Free Press.

Lawler, E. E. & Worley, C. G. (2006). Built to Change. New York: John Wiley & Sons.

Oliver Daddow. (2013). International Relations Theory: The Essentials (2nd ed.). California: SAGE Publication Press.

Ronald Robertson and Joann Chirico. (1985). Sociological Analysis. USA: Oxford University Press.

Susan Strange. (1996). The Retreat of the State: The Diffusion of World Economy. Cambridge: Cambridge University Press.

Yale H. Ferguson and Richard W. Mansbach. (2012). Globalization: The Return of borders to a borderless world?. New York: Routledge Press.