การพัฒนาแบบทดสอบมาตรฐานวิชาชีพด้านนาฏดุริยางคศิลป์ ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์
คำสำคัญ:
แบบทดสอบ, มาตรฐานวิชาชีพ, นาฏดุริยางคศิลป์บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาแบบทดสอบมาตรฐานวิชาชีพ 2) เพื่อตรวจสอบคุณภาพของแบบทดสอบมาตรฐานวิชาชีพ 3) เพื่อสร้างเกณฑ์ในการแปลความหมายคะแนนของแบบทดสอบมาตรฐานวิชาชีพ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ได้ศึกษาแนวคิดการสร้างแบบทดสอบมาตรฐานของ Ritjaroon (2021) เป็นกรอบการวิจัย กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จำนวน 598 คน ใช้เทคนิคการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือการวิจัยเป็นแบบทดสอบชนิดเลือกตอบ 4 ตัวเลือก สถิติที่ใช้ในการหาคุณภาพด้านความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาและเชิงโครงสร้างของลักษณะเฉพาะของแบบทดสอบ ได้แก่ ค่าดัชนีความสอดคล้องของความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญ การวิเคราะห์คุณภาพของแบบทดสอบด้านความยากง่ายและค่าอำนาจจำแนก ใช้เทคนิค 25% ด้วยสูตรอย่างง่าย ค่าความเชื่อมั่นคำนวณโดยใช้สูตรของคูเดอร์ริชาร์ดสัน ด้วยการหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาตามวิธีการของครอนบาค
ผลการวิจัยพบว่า 1) แบบทดสอบมาตรฐานวิชาชีพด้านนาฏดุริยางคศิลป์ มีจำนวน 5 ฉบับๆ ละ 50 ข้อ จำแนกตามสาขาวิชาเอก ประกอบด้วย ฉบับที่ 1 นาฏศิลป์ไทย โขน ฉบับที่ 2 นาฏศิลป์ไทย ละคร ฉบับที่ 3 ปี่พาทย์ ฉบับที่ 4 เครื่องสายไทย และ ฉบับที่ 5 คีตศิลป์ไทย 2) แบบทดสอบมาตรฐานวิชาชีพด้านนาฏดุริยางคศิลป์ จำนวน 5 ฉบับ มีค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่าง 0.67 ถึง 1.00 ค่าความยากตั้งแต่ 0.20-0.80 ค่าอำนาจจำแนกตั้งแต่ 0.20-0.69 ค่าความเชื่อมั่นของแบบทดสอบ โดยใช้สูตร KR-20 ของคูเดอร์-ริชาร์ดสัน มีค่า 0.90 0.81 0.87 0.76 และ 0.84 เรียงตามลำดับ และ 3) เกณฑ์ปกติรวมในการแปลความหมายคะแนนของแบบทดสอบมาตรฐานวิชาชีพ มีค่าตั้งแต่ T17 ถึง T79 หลังขยายคะแนนทีปกติ (Tc) มีค่าตั้งแต่ T18 ถึง T80
Downloads
เอกสารอ้างอิง
Amara, N. (2018). Developing a mathematics problem-solving process test for ninth-grade students under the Chonburi Provincial Education Office. [Master’s thesis, Burapha University]. (in Thai)
On-nangyai, P. (2012). Developing a critical thinking ability test for sixth-grade students under the Bangkok Metropolitan Administration. [Master’s thesis, Srinakharinwirot University]. (in Thai)
Onprajarm, D., Sonbun, C., & Jiraro, P. (2018). Developing a mathematics reasoning ability test for ninth-grade students under the Rayong Primary Education Service Area Office 2. Journal of Education and Social Development, 14(1), 275–285. (in Thai)
Pairattakul, C. (1977). A handbook for administering standardized aptitude tests for lower secondary education. Kurusapa Press. (in Thai)
Pakdeepong, B. (2014). The effects of SSCS learning management on problem-solving ability and mathematics achievement in inequalities among ninth-grade students. Journal of Education and Social Development, 10(2), 212–222. (in Thai)
Phattiyanathani, S. (1998). Norms. Journal of Educational Measurement, Mahasarakham University, 4(1), 31–40. (in Thai)
Piskham, P., & Phusee-orn, T. (2018). Developing a diagnostic test and corrective strategies for learning mathematics on matrices for tenth-grade students. Journal of Educational Measurement, Mahasarakham University, 24(2), 153–165. (in Thai)
Ritjaroon, P. (2012). Principles of measurement and evaluation in education (7th ed.). House of Dermist. (in Thai)
Saiyos, L., & Saiyos, A. (2000). Techniques for measuring learning outcomes (2nd ed.). Children’s Association. (in Thai)
Taireuakham, S. (2008). Research methodology for humanities and social sciences. Prasan Printing. (in Thai)
Wongratana, C. (2021). Statistical techniques for research (13th ed., rev. & updated). Chulalongkorn University Press. (in Thai)
Yimsook, C. (2013). Developing an achievement test based on the 2008 National Curriculum for the Thai Language subject for fifth-grade students. [Master’s thesis, Silpakorn University]. (in Thai)
Yoddamnern, S. (2020). Developing an integrated knowledge ability test based on STEM education for ninth-grade students. [Master’s thesis, Srinakharinwirot University]. (in Thai)
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการศึกษา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
