การบริหารแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์เพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาของโรงเรียน

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อสร้างแนวทางการบริหารแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์เพื่อพัฒ นาคุณภาพการศึกษาของโรงเรียน : กรณีศึกษาโรงเรียนน้ำร้อนวิทยาคมการดำเนินการวิจัยแบ่งออกเป็น 4 ขั้นตอน คือ 1)การศึกษาสภาพปัจจุบันของการบริหารการศึกษาโดยการศึก ษาเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง 2)การสร้างแนวทางการบริหารแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์เพื่อพั ฒนาคุณภาพการศึกษาโรงเรียน กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านการศึกษา 8 คน  3) การทดลองใช้แนวทางการบริหารแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์ของโรงเรียนกลุ่มตัวอย่างเป็นครู และบุคลากรทางการศึกษาโรงเรียนน้ำร้อนวิทยาคม  จำนวน 20 คน  4) การประเมินใช้แนวทางการบริหารแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์ กลุ่มตัวอย่างเป็นบุคลากรในโรงเรียนน้ำร้อนวิทยาคมที่เป็นผู้ปฏิบัติรวมทั้งสิ้น 8 คน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ข้อมูล เชิงคุณภาพ โดยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า 

          1. การบริหารจัดการของโรงเรียน มีการประชุมผู้มีส่วนได้เสียน้อยครั้งและไม่ได้ชี้แจ งถึงบทบาทหน้าที่ของผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง ซึ่งโรงเรียนไม่มีแผนการพัฒนาการจัดการศึกษาที่ชัดเจน เช่น  แผนที่  เน้นการพัฒนาคน  ครู  สถานศึกษา แหล่งการเรียนรู้ยุคใหม่   และการบริหารจัดการยุคใหม่ ในส่วนการประกันคุณภาพภายในโรงเรียนไม่มีการประสานขอความร่ วมมือกับหน่วยงานต้นสังกัดเพื่อขอรับคำแนะนำ เพื่อหาจุดอ่อน จุดที่ควรพัฒนาที่เหมาะสมกับบริบทของโรงเรียน

          2. ได้แนวทางที่เรียกว่า การบริหารแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์เพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนน้ำร้อนวิทยาคม ด้วยรูปแบบ “Check-in @ น.ร.ว.”    ได้นำเอาหลักการของทฤษฎีระบบ (System Theory) มาใช้ โดยมีรายละเอียด ดังนี้ 1)ปัจจัยนำเข้าเรียกว่า“โดย น.ร.ว.” น.น้อมนำ,ร.ร่วมมือ, ว.วิธีการ 2) ปัจจัยกระบวนการ เรียกว่า  “Check–in” มี 6 ขั้นตอนและ 3) ปัจจัยผลผลิต เรียกว่า “เพื่อ น.ร.ว.” น.นักเรียนคุณภาพ, ร.โรงเรียนคุณภาพ, ว. วิถีชุมชนพัฒนา 

          3. ครูและบุคลากรทางการศึกษาในโรงเรียน มีความเข้าใจและสามารถนำแนวทางสู่การปฏิบัติสร้างเป็นแผนพัฒนาการศึกษา, แผนปฏิบัติการประจำปี,โครงการ/กิจกรรม, แผน การจัดการเรียนรู้ และคู่มือปฏิบัติราชการ คิดเป็นร้อยละ 100 

          4. ความเหมาะสมและความเป็นไปได้ในการนำแนวทางดังกล่าวไปใช้อยู่ในระดับมา กที่สุด ดังนี้ ด้านความเหมาะสม ( = 4.78, S.D. = 0.29) และด้านความเป็นไปได้ ( = 4. 64,S.D. = 0.38)