พัฒนาการการสร้างสรรค์งานประติมากรรมโลหะนูนสูงในล้านนา

Main Article Content

ธีรยุทธ นิลมูล
วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์

บทคัดย่อ

บทความนี้นำเสนอองค์ความรู้เกี่ยวกับพัฒนาการการสร้างสรรค์งานประติมากรรม โลหะนูนสูง ที่มีเทคนิคเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของชาวล้านนา ตั้งแต่อดีตจนมาสู่ปัจจุบัน
ภายใต้บริบทของศิลปะร่วมสมัย โดยเก็บข้อมูลจากงานพุทธศิลป์โลหะนูนสูง  ในวัดและพิพิธภัณฑ์ รวมถึงผลงานของศิลปินสกุลช่างบ้านวัวลาย-นันทาราม อ.เมือง จ.เชียงใหม่ โดยมุ่งเน้นที่พัฒนาการด้านรูปแบบ เทคนิค มิติใหม่ของวัสดุศาสตร์ ปัจจัยของพัฒนาการในงานร่วมสมัย และคุณค่าของผลงาน


พัฒนาการและเอกลักษณ์ของงานประติมากรรมโลหะนูนสูงเกิดจากการผสมผสานทางวัฒนธรรมของคนหลายกลุ่มชาติพันธุ์ในแผ่นดินล้านนา ตั้งแต่สมัยพระเจ้า
กาวิละมาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งเป็นปัจจัยด้านบวกที่สร้างแรงกระเพื่อมให้เกิดพลังในการขับเคลื่อนงานประติมากรรมโลหะนูนสูงที่มีความอิสระในการออกแบบมากขึ้น ทั้งกลุ่มที่เป็นศาสนวัตถุ ของใช้ทั่วไป และของที่ระลึก แม้เทคนิควิธีและวัสดุจะถูกปรับเปลี่ยนไปตามเทคโนโลยีที่ทันสมัยขึ้น แต่ยังคงรักษาเอกลักษณ์ของเทคนิควิธีดั้งเดิมไว้ การมีอุปกรณ์ที่อำนวยความสะดวกในปัจจุบันทำให้ข้อจำกัดต่าง ๆ ลดลง ส่งผลดีด้าน การผลิตที่มีต้นทุนลดลงสามารถตอบโจทย์ความต้องการของผู้บริโภคได้ และด้วยปัจจัยดังกล่าวจึงทำให้เกิดศิลปินรุ่นใหม่ ๆ ที่สามารถสร้างสรรค์ผลงานอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวได้ สำหรับพัฒนาการทางด้านทักษะฝีมือช่าง จากเดิมเป็นแนวอุดมคติ ก็มีลักษณะเหมือนจริงมากขึ้นและพยายามทำให้เกิดความสมบูรณ์แบบ จนมาถึงการสร้างสรรค์ขั้นสูง แล้วย้อนคืนไปสู่ความเป็นอุดมคติอีกครั้งจนงานบางชิ้นเกือบจะเป็นงานนามธรรม  อย่างไรก็ตามการปรับเปลี่ยนวัสดุ รูปแบบ และเทคนิค ไม่ก่อให้เกิดผลกระทบต่อคุณค่าด้านรูปแบบที่สามารถสะท้อนอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ และคุณค่าทางด้าน ปรัชญาแนวคิดที่สะท้อนผ่านผลงานประติมากรรมโลหะนูนสูงดังปรากฏให้เห็นแล้วตั้งแต่อดีต

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
นิลมูล ธ., & บุณยสุรัตน์ ว. . (2025). พัฒนาการการสร้างสรรค์งานประติมากรรมโลหะนูนสูงในล้านนา. วารสารพุทธศิลปกรรม, 8(1), 178–204. สืบค้น จาก https://so09.tci-thaijo.org/index.php/barts/article/view/6399
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรมศิลปากร. (2530). ตำนานมูลศาสนา. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มิตรสยาม.

กรมศิลปากร. (2550). ศัพทานุกรมโบราณคดี. กรุงเทพมหานคร: รุ่งศิลป์การพิมพ์ (1977) จำกัด.

ชัชฎาพร มีศรี. (ม.ป.ป.). ต้นกำเนิด OTOP : จาก Japan สู่การพัฒนาฐานรากใน Thailand. สืบค้นเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2568, จาก http://clinictech.ops.go.th/online/cmo/site_blog_show.asp?id=440

ชาตรี ประกิตนนทการ. (10-16 มีนาคม 2566). โลหะปราสาทกับความรู้สึกที่เพิ่งสร้าง : จากคัมภีร์มหาวงษ์ วัดต้องสาปและความหมายใหม่หลังรื้อเฉลิมไทย (2). มติชนสุดสัปดาห์. สืบค้นเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2568, จาก https://www.matichonweekly.com/column/article_654558

เชษฐ์ ติงสัญชลี. (2555). เจดีย์ในศิลปะพม่า-มอญ : พัฒนาการทางด้านรูปแบบตั้งแต่ศิลปะศรีเกษตรถึงศิลปะ มัณฑเล. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ.

เทศบาลนครเชียงใหม่. (ม.ป.ป.). ถนนคนเดินเชียงใหม่ ประวัติถนนคนเดินท่าแพ. สืบค้นเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2568, จาก https://www.cmcity.go.th

เธียรชาย อักษรดิษฐ์. (2548). หอคำ คุ้มแก้ว มณีแสงแห่งนคราศิลป์สถาน ขัตติยา ธานี. เชียงใหม่ : หอศิลปวัฒนธรรมเมืองเชียงใหม่ และ บริษัท ดาราเทวี จำกัด.

บุญยเกียรติ การะเวกพันธุ์ และคณะ. (ม.ป.ป.). หัวเมืองฝ่ายเหนือ. สถาบันพระปกเกล้า สืบค้นเมื่อ 30 มกราคม 2568, จาก https://www.kpi.ac.th

ประเสริฐ ณ นคร และปวงคำ ตุ้ยเขียว. (2537). ตำนานมูลศาสนา เชียงใหม่ เชียงตุง. กรุงเทพมหานคร : ศักดิ์โสภาการพิมพ์.

มติชนสุดสัปดาห์. (14 มีนาคม พ.ศ. 2564). ปริศนาโบราณคดี : ไฉนบริเวณด้านหน้า ‘เวียงแก้วเชียงใหม่’ จึงมี ‘ศาลเจ้าข้อมือเหล็ก’. สืบค้นเมื่อ 30 มกราคม 2568,

จาก https://today.line.me/th/v2/article/GjMg1L

โรเบิร์ต ฮัลลิเดย์ และชาร์ลส์ อ๊อตโต บล็ากเด็น. (2473). (14 กรกฎาคม 2564). จำปา เยื้องเจริญ (2522), (2533). จารึกพระเจ้าสววาธิสิทธิ 2 (วัดกู่กุด). สืบค้นเมื่อ 30 มกราคม 2568, จาก https://db.sac.or.th/inscriptions/inscribe/ image_detail/25758

วสันต์ ปัญญาแก้ว. (2555). ตัวตนคนเมือง 100 ปี ชาตกาล ไกรศรี นิมมานเหมินทร์. เชียงใหม่ : วนิดาการพิมพ์.

วันชัย พลเมืองดี. (2564). พจนานุกรมล้านนา-ไทย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยวิทยาเขตพะเยา. เชียงใหม่: ซี เอ็ม กราฟิกกรุ๊ฟ.

วิทยา พลวิฑูรย์. (2558). ลวดลายจีนในแผ่นทองจังโกล้านนาความเหมือนหรือความต่าง. วารสารร่มพะยอม. 17(2), 18.

วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์. (2565). ศาสตร์ ศิลป์ จิตวิญญาณ วิหารล้านนา. กรุงเทพมหานคร: เมืองโบราณ.

สุรพล ดำริห์กุล. (2560). พระมหาธาตุกลางเมือง : คติภูมิจักรวาล จากลุ่มน้ำเจ้าพระยาสู่ดินแดนล้านนา. สืบค้นเมื่อ 20 ตุลาคม 2567, จาก https://web.facebook.com/suraphondk

โสภณคณาภรณ์ (ระแบบ ฐิตญาโณ). (2529). ธรรมปริทรรศน์ 2. สืบค้นเมื่อ 28 กรกฎาคม 2562, จาก แหล่งที่มา: https://www.facebook.com/Rabaeb.Thitanyano/?locale=th_TH