The Preservation of the Tradition of Tang Tham Luang through Phra Bot Paintings
Main Article Content
Abstract
The Tung Tham Luang tradition is a significant ritual in Lanna culture, reflecting profound faith in Buddhism and the preservation of long-standing customs. Central to this tradition is the preaching of the Maha Chat (Great Birth Story), particularly the Vessantara Jataka, which aims to instill virtues such as generosity, patience, and compassion. Moreover, the ritual incorporates phra bot-painted cloth banners-as an artistic medium to convey Buddhist narratives, including the life of the Buddha, the Ten Jataka Tales, and core teachings. These visual aids enhance comprehension and accessibility while enriching the sacred atmosphere of the ceremonies, leaving a lasting impression on participants.
The connection between the Tung Tham Luang tradition and the community is evident through collective participation in activities such as venue preparation, displaying phra bot, and listening to sermons. These practices foster unity within the community and facilitate the intergenerational transmission of cultural heritage. The ritual also serves as a platform for communal expression of reverence and support for Buddhism.
In contemporary times, the integration of digital technology has played a vital role in disseminating phra bot imagery and the essence of the Tung Tham Luang tradition, ensuring its continued vibrancy and relevance to modern lifestyles. This adaptation not only aids in preserving this ancient tradition but also inspires younger generations to appreciate the values of art, religion, and communal harmony.
Article Details
References
กรมศิลปากร. (2516). มหาชาติคำหลวง. (พิมพ์ครั้งที่ 66). กรุงเทพมหานคร: คลังวิทยา.
กรมศิลปากร. (2527). พระบฏและสมุดภาพไทย. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์การพิมพ์.
กรมศิลปากร. (2539). เมืองเชียงแสน. กรุงเทพมหานคร: กราฟิคฟอร์แมท (ไทยแลนด์) จำกัด.
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2468). พระราชหัตถเลขาเรื่องเสด็จประพาสแหลม
มลายู เมื่อรัตนโกสินทรศก 108, 109, 117, ฉบับที่ 2. พระนคร: โรงพิมพ์ไท.
ฉัตรชัย ศุภระกาญจน์. (2539). "ผ้าพระบฏเมืองนคร". สารนครศรีธรรมราช, 26(4), 39-40.
ธนิต อยู่โพธิ์. (2524). ตำนานเทศน์มหาชาติ. สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรีพิมพ์แจกในงานทอดผ้า
พระกฐินพระราชทาน ณ วัดมหรรณพาราม กรุงเทพมหานคร.
น. ณ ปากน้ำ. (2528). ถาม-ตอบเรื่องศิลปะไทย. กรุงเทพมหานคร: เจริญวิทย์การพิมพ์.
ปิยะแสง จันทรวงศ์ไพศาล. (2558). "ประวัติศาสตร์ทังกา". วารสารวิจิตรศิลป์, 6(2), 74-75.
พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หอศิลป์. (2542). นำชม พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หอศิลป์.
กรุงเทพมหานคร: ศักดิ์โสภาการพิมพ์. หน้า 97.
มณี พยอมยงค์. (2543). ประเพณีสิบสองเดือนลานนาไทย.
มหาเวสสันตรชาดก. (2523). ขุททกนิกายสฺส ชาตกํ ปญฺญาส-มหานิปาตชาตกํ. กรุงเทพฯ: มหา
มกุฏราชวิทยาลัย.
พระไตรปิฎกบาลี เล่มที่ 33. (2523). ขุททกนิกายสฺส อปทานสฺส ทุติโย ภาโค บทพุทฺธวํโส-จริยา
ปิฎกํ. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2539). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พุทธศักราช 2525. (พิมพ์ครั้งที่
. กรุงเทพมหานคร: บริษัทอักษรเจริญทัศน์ อจท. จํากัด.
วรรณิภา ณ สงขลา. (2534). จิตรกรรมไทยประเพณี ชุดที่ 001 เล่มที่ 2 วรรณกรรม.
กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊พ.
สมชาติ มณีโชติ. (2529). จิตรกรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: O.S. Printing House.
สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. (2552). รายชื่อหนังสือโบราณล้านนา: เอกสารไมโคร
ฟีล์ม (ฉบับปรับปรุง). เชียงใหม่: สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สันติ เล็กสุขุม. (2534). ศิลปะเชียงแสน (ศิลปะล้านนา) และศิลปะสุโขทัย. กรุงเทพมหานคร:
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สันติ เล็กสุขุม. (2549). ศิลปะภาคเหนือ: หริภูญชัย – ล้านนา. กรุงเทพมหานคร: ฟิสิกส์ เซ็นเตอร์.
ศิลป พีระศรี. (2515). สมบัติศิลปะจากเขื่อนภูมิพล. กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.
อุดม รุ่งเรืองศรี. (2542). สารานุกรมวัฒนธรรมไทยภาคเหนือ.
อู่ทอง ประศาสน์วินิจฉัย. (2548). ท่องทศชาติผ่านจิตรกรรม: เตชสุเนม. กรุงเทพมหานคร:
โรงพิมพ์กรุงเทพ.