การสร้างเสริมสุขภาพด้วยหลักอายุสสธรรม 5 ประการ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่ออธิบายการสร้างเสริมสุขภาพด้วยหลักอายุสสธรรม 5 ประการ ผลการวิเคราะห์พบว่า การสร้างเสริมสุขภาพเป็นหลักสำคัญของการมีชีวิตหรือมีอายุยืน การปรับสภาวะสมดุลของทั้งร่างกายและจิตใจให้เหมาะสมเป็นการเกื้อกูลแก่ชีวิตเพราะเมื่อสุขภาพร่างกายดีชีวิตก็จะยืนยาว หลักอายุสสธรรม 5 ประการได้แก่ 1) ทำสิ่งที่เป็นสัปปายะ 2) รู้จักประมาณในสิ่งที่เป็นสัปปายะ
3) บริโภคสิ่งที่ย่อยง่าย 4) เที่ยวในเวลาที่สมควร และ 5) ประพฤติพรหมจรรย์ เป็นข้อปฏิบัติที่เกื้อกูลแก่อายุที่มีความสอดคล้องกับแนวทางการสร้างเสริมสุขภาพแบบองค์รวมให้กับระบบของชีวิตทั้ง 4 ด้าน คือ ทางกาย ทางสังคม ทางจิต และทางปัญญา เป็นแนวคิดหรือหลักปฏิบัติที่เชื่อมโยงวิถีการดำเนินชีวิตที่ดีงามและถูกต้องตามกฎธรรมชาติเข้ากับประโยชน์สุขอันเป็นจุดมุ่งหมายของชีวิตได้อย่างสอดคล้องกัน หลักอายุสสธรรมจึงเป็นหลักธรรมที่เกื้อกูลแก่การสร้างสุขภาพอย่างแท้จริง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชนินทร์ ลีวานันท์, (2 ธันวาคม 2549). “ตะแคงขวา ท่าสุดสบาย แถมดีต่อสุขภาพ”. ผู้จัดการ. สืบค้นเมื่อ. (10 สิงหาคม 2560). แหล่งที่มา: http://www.manager.co.th/Qol/ViewNews.aspx?News ID=9490000148545.
ประไพศรี ศิริจักรวาล และ อุมาพร สุทัศน์วรวุฒิ. (2555). ข้อแนะนำการบริโภคอาหารเพื่อสุขภาพที่ดี: การทบทวนและวิเคราะห์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก ในพระบรมราชูปถัมภ์.
ประเวศ วะสี. (2541). บนเส้นทางใหม่การส่งเสริมสุขภาพ อภิวัฒน์ชีวิตและสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี : สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). (2549). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพสหธรรมิก.
________. (2551). (2556). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.
________. (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพมหานคร: เอส. อาร์. พริ้นติ้งแมสโปรดักส์.
พระมหาทวี มหาปญฺโญ.“วิเคราะห์อายุสสธรรม 5 : หลักธรรมที่ช่วยให้อายุยืน 5 ประการ ในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท”.บทสังเคราะห์งานวิจัย. สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยบทสังเคราะห์งานวิจัยลำดับที่ 03.
พิสมัย จันทวิมล. (2541). นิยามศัพท์ส่งเสริมสุขภาพ ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2541. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ บริษัทดีไซน์ จำกัด.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2540). มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 5. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
ราชกิจจานุเบกษา. พระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ ปี 2550. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 124 ตอนที่ 16 ก หน้า 1 19 มีนาคม 2550
ราชบัณฑิตยสถาน.พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. สืบค้นเมื่อ. (7 สิงหาคม 2560). แหล่งที่มา: http://www.royin.go.th/dictionary/index.php.
รายการพบหมอรามา โรงพยาบาลรามาธิบดี.“4 ผลเสียจากการนอนน้อย” ใน สาระสุขภาพ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. สืบค้นเมื่อ. (10 สิงหาคม 2560). แหล่งที่มา:http://www.thaihealth.or.th/Content/ผลเสียจากการนอนน้อย.html
สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2559). การสาธารณสุขไทย 2554-2558. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
องค์การอนามัยโลก. “กฎบัตรออตตาวา เพื่อการสร้างเสริมสุขภาพ” (2556) ใน พัฒนาการสำคัญของการสร้างเสริมสุขภาพ. สินศักดิ์ชนม์ อุ่นพรมมี ผู้แปลและเรียบเรียง.นนทบุรี: โครงการสวัสดิการวิชาการ สถาบันพระบรมราชชนก กระทรวงสาธารณสุข.
Pender, N.J.. Health Promotion in Nursing Practice (3rd). (1996). Stanford Connecticut: Appleton& Lange”
