Development of APPEA Learning Management to Promote Creative Writing Ability in Grade 4 Students
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to (1) develop APPEA learning management in order to promote creative writing ability in grade 4 students, and 2) compare the creative writing ability before and after the experiment using APPEA learning management in grade 4 students. The research samples were selected using the cluster random sampling technique. There were 16 students from grade 4 in the second semester of the academic year 2023. The research tools were: (1) learning plans using APPEA learning management, (2) a creative writing test with the item difficulty from 0.40 - 0.46, the discrimination from 0.20 - 0.23, and the reliability of 0.92. The one-group pretest-posttest design employed dependent t-test statistics. The result were revealed as follows: (1) the results developed of APPEA learning management to promote creative writing ability in grade 4 students can be synthesized in 5 steps consisting of 1) Activate 2) Present 3) Practice 4) Expand, and 5) Apply, (2) the results of the comparison of creative writing ability in the periods before and after the experiment using learning management to promote creative writing ability in grade 4 students showed that the scores of students after the instruction were higher compared to the score before the lesson which was at .05 level of statistical significance.
Downloads
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กระทรวงศึกษาธิการ.
กชกร เสมาทอง. (2560). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทยและความสามารถในการ เขียนเชิงสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่4 ที่เรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะการเขียน เชิงสร้างสรรค์ร่วมกับเทคนิค KWDL. วารสารวิชาการวิทยาลัยเเสงธรรม. 9(2), 80-96.
เกศินี จุฑาวิจิตร. (2552). การเขียนสร้างสรรค์ ทางสื่อสิ่งพิมพ์: Idea ดี ๆ ไม่มีวันหมด. มหาวิทยาลัย ราชภัฏนครปฐม.
ณัฐณิชา จิตตะคาม. (2561). การจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบการสอนแบบซินเนคติกส์ เพื่อพัฒนา ทักษะการเขียนเชิงสร้างสรรค์ ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 [วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี]. www.repository.rmutt.ac.th/
ถวัลย์ มาศจรัล. (2552). การเขียนเชิงสร้างสรรค์เพื่อการศึกษาและอาชีพ. ธารอักษร
ทิศนา แขมมณี. (2564). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 25). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิชกานต์ สฤษดิ์ไพศาล. (2560). ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ร่วมกับเทคนิคการใช้คำถามระดับสูงเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ขั้นบูรณาการ และความสามารถในการคิดวิเคราะห์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 [วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสอนวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา]. www.so02.tci/thaijo.org/index.php/banditvijai/Article/view/249716/170869
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). สุริยาสาสน์
ปาริชาติ รัตนบรรณสกุล. (2548). การเขียนสร้างสรรค์เชิงวารสารศาสตร์. ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัย ราชภัฏสวนสุนันทา.
ฟองจันทร์ สุขยิ่งและคณะ. (2550). ศิลปะการเขียนอย่างมืออาชีพ. อักษรเจริญทัศน์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน พ.ศ. 2542. ศิริวัฒนา อินเตอร์พริ้นท์.
ศิวกานต์ ปทุมสูติ. (2548). การเขียนสร้างสรรค์ไม่ยากอะไรเลย. นวสาส์นการพิมพ์.
สมพร ตอยยีบี.(2554). การพัฒนาแบบฝึกทักษะการเขียนเชิงสร้างสรรค์สำหรับนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปี ที่ 1 โรงเรียนเซนต์เทเรซา หนองจอก. กรุงเทพฯ [ปริญญานิพนธ์การศึกษา มหาบัณฑิต, สาขาวิชาการมัธยมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ] https://ir.swu.ac.th/jspui/bitstream/123456789/758/1/Somporn_To.pdf
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.(2550). รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความสามารถของ เด็กในการอ่าน คิด วิเคราะห์ เขียน และสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง โดยเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุวิไล เปรมศรีรัตน์, สาเหะอับดุลเลาะ อัลยุฟรี, แวมายิ ปารามัล, มิรินด้า บูรรุ่งโรจน์, ยูเนียนสา สมีต้า สาเมา, รุสดี มาซอ และ สรัญญา กฤษณานุวัตร. (2552). การพัฒนานโยบายการเรียนการสอนภาษาไทยในจังหวัดชายแดนภาคใต้. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
เสาวณีย์ สิกขาบัณฑิต. (2534). การเขียนสำหรับสื่อการสื่อสาร. ศูนย์การพิมพ์ดวงกมล.
อัญชลี ด้วงต้อย และ อัมรินทร์ อินทร์อยู่. (30 – 31, พฤษภาคม, 2557). การสอนวิทยาศาสตร์ตามแนวคิดคอนสตรัคติวิสต์ เพื่อพัฒนาความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ. ในมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม(ประธาน). การประชุมวิชาการระดับชาติมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐมครั้งที่ 6 [Symposium], มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
อิชยา กองไชย. (2565). การจัดการเรียนรู้โดยใช้บริบทเป็นฐาน Context Based Learning. วารสาร การบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น. 8(6), 443- 449.
Guilford, J.P. (1967). The Nature of Human Intelligence. Hill Book.
Joyce, B. & Weil, M. (2009). Models of teaching (8th ed.). Pearson Education, Inc.
Khasanah, N. (2015). IMPROVING STUDENTS’ WRITING ABILITY OF DESCRIPTIVE TEXT THROUGH WRITE PAIR SHARE TECHNIQUE. Submitted to the English Education Department as a Partial Fulfillment of the Requirements [Bachelor thesis]. https://repository.ump.ac.id/5266/
Krulik, S. & Rudnick, J. A. (1993). Reasoning and Problem –Solving: A Handbook for Elementary School Teachers. Allyn and Bacon.
Piaget, Jean. (1969). The Psychology of the Child. Evanston and London.
Torrance, E.P. (1962). Guiding of Ceative Taient. Prentice Hall.