The Development of the Personnel Potential Model of the Knowledge Management Team of State Enterprises in Thailand
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to study the composition of the personnel potential of the team responsible for knowledge management of state enterprises in Thailand, 2) to develop a model of the potential of the team responsible for knowledge management of state enterprises in Thailand, and 3) Prepare a manual for personnel development of the team responsible for knowledge management of state enterprises in Thailand. It is a qualitative and quantitative mixed research. The group of informants in the research consisted of informants from in-depth interviews. Group of respondents Group of experts in focus group meetings and a group of experts to assess the manual. The data was analyzed by content analysis, frequency, percentage, mean, standard deviation. and elemental analysis. The research findings were as follows: 1) The personnel potential model of the knowledge management team of state enterprises in Thailand consisted of 5 components: Component 1: Efficiency in knowledge management process; Component 2 Skills and Knowledge of Knowledge Management Team Component 3: Knowledge Management Team Characteristics Component 4: Potential for Planning and Evaluation of Knowledge Management and component 5, the management of digital tools and technologies in knowledge management. 2) Guidelines for developing the potential of the knowledge management team of state enterprises in Thailand Which consists of 2 parts: Part 1 Introduction of the manual and Part 2 Guidelines for developing the potential of the knowledge management team of state enterprises in Thailand. Which has been approved by experts and the Guidelines were evaluated by Experts in the appropriateness of application at a good level to develop the potential of the knowledge management team of state enterprises in Thailand.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมสุขภาพจิต. (2566). สังคมผู้สูงอายุ. [ออนไลน์]. สืบค้นวันที่ 7 เมษายน 2566, จาก https://www.dmh.go.th/news/
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York: Harper and Row.
วิจารณ์ พานิช. (2555). การบริหารงานภาครัฐและกฎหมายมหาชน. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
บุญดี บุญญากิจ. (2547). การจัดการความรู้จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: จีระวัฒน์เอ็กเพรส.
ปุณยวีร์ พวงโต. (2563). การพัฒนารูปแบบตามกระบวนการจัดการความรู้สำหรับข้าราชการธุรการสำนักอัยการสูงสุด. [ออนไลน์]. สืบค้นวันที่ 7 มีนาคม 2566, จาก https://publication.npru.ac.th/
Marquardt, M. J. (1996). Building the Learning Organization: A Systems Approach to Quantum Improvement and Global Success. New York: McGraw-Hill.
Nonaka, I., & Takeuchi, H. (1995). Knowledge Creating Company. New York: Oxford University Press.
Spencer, M., & Spencer, M. S. (1993). Competence at Work: Models for Superior Performance. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 11 ธันวาคม 2011, จาก http://www.joe.org/
กุลทรัพย์ ทองประสิทธิ์. (2563). การพัฒนารูปแบบศักยภาพของผู้รับผิดชอบด้านการจัดการพลังงานในโรงงานอุตสาหกรรมสิ่งทอภายใต้การควบคุมของกระทรวงพลังงาน. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 33(1), 315-326.
ปัญญา พิมพขันธ์, สุภัททา ปิณฑะแพทย์ และสักรินทร์ อยู่ผ่อง. (2563). รูปแบบการพัฒนาศักยภาพนักพัฒนาผลิตภัณฑ์ในอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 30(3), 537-546.
วินัย ไข่ขาว. (2553). สมรรถนะหลักของพนักงาน บริษัท ครัวแม่ศรีเรือน จำกัดและบริษัทในเครือ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, มหาวิทยาลัยรามคำแหง
McClelland, C. D. (1973). Testing for Competence rather than for Intelligence. New Jersey: American Psychologist.
พชร วงษ์แก้ว. (2558). ปัจจัยด้านภาวะผู้นำที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการทำงานเป็นทีมภายในองค์กรของพนักงานระดับปฏิบัติการบริษัทเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร. หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สำนักงาน กพร. และสถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ. (2548). กระบวนการจัดการความรู้. [ออนไลน์]. สืบค้นวันที่ 29 เมษายน 2566, จาก http://www.ftpi.or.th
เทอดพงษ์ หงษ์หิรัญเรือง. (2561). การพัฒนารูปแบบสมรรถนะระดับผู้จัดการธนาคารพาณิชย์ไทยในยุคเศรษฐกิจดิจิทัล. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 7(2), 122-135.