Study of Learning Activities in Astronomy and Space of Primary School by Using Collaborative Learning
Main Article Content
Abstract
This research used collaborative learning management model in organizing astronomy learning activities to develop learning outcomes and teamwork for primary school. There were two objectives of the study as. 1) To study the results of cooperative learning activities in astronomy, in knowledge and self-evaluation on the astronomy activity., 2) To compare the learning achievement before and after organizing collaborative learning activities. The samples in this study were grade 4–6 students of the Demonstration School. The Instrument in dependent study was learning activities in astronomy at the elementary level that used collaborative learning.
The collected data were. 1) The characteristic of working as teamwork. The result yielded that the students who were receiving collaborative learning by the self-assessment survey they had teamwork skills. The overall score was 91.93/125. The average score was 3.57. The standard deviation was 1.08 which was very high level. Most of the students 32.64% reported they moderately work as team meanwhile 27.73% of them regularly work as team. For the remaining, 24% of them. Sometimes work as team 11.64% and 4% of them rarely and never work as team respectively. 2) Fourty multiple choices learning achievement test were administrated measured before and after the experiment or a single group, measured 2 times. The data were analyzed by T-tests dependent. The research results found that students who received collaborative learning get higher academic achievement, which significantly higher than the pre-test at .05 level, statistical of (t = 14.36).
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลางกลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
นันทวัน เรืองอร่าม. (2563). เสริมทักษะการแก้ปัญหาของผู้เรียนด้วยเกม. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา. 32 (115). 3–11.
ทิศนา แขมมณี. (2558). ศาสตร์การสอน.(พิมพ์ครั้งที่ 19). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2544). การเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ : แนวคิด วิธีและเทคนิค
การสอน1. กรุงเทพมหานคร: เดอะมาสเตอร์กรุ๊ป แมเนจเม้นท์.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2560). สอนเขียนแผนบูรณาการบนฐานเด็กเป็นสำคัญ.(พิมพ์ครั้งที่ 5).กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2550). หลักการสอน. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์
ลักขณา สริวัฒน์. (2557). จิตวิทยาสำหรับครู. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
วันเพ็ญ จันทรเจริญ. (2542). การเรียนการสอนปัจจุบัน. สกลนคร: สถาบันราชภัฏสกลนคร.
Filiz Demirci, Cengiz Özyürek. (2017). The Effects of Using Concept Cartoons in Astronomy Subjects on Critical Thinking Skills among Seventh Grade Student. International electronicjournal of elementary education. 10(2).1307-9298.
Çiğdem Şahin, Ümmü Gülsüm Durukan. (2017). Effect of 5E teaching model on primary school pre-service teachers’ learning on some astronomy concepts. Journal of Baltic Science Education. 16(2),148-162.
Gadbaw Berkeley , Holveck Susan. (2017). Moving students toward a more accurate view of the solar system. Science Scope. 40(7). 65-76.
Robinson Cheska. (2017). Four stellar modeling resources for those who teach about the Sun and solar system. Science Scope. 40(7).20-23.
Ka Chun Yu, Sahami Kamran, Dove James. (2017). Learning about the scale of the solar system using digital planetarium visualizations. American Journal of Physics. 85(7). 550-556.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2561). การเรียนรู้เชิงรุกแบบรวมพลังกับ PLC เพื่อการพัฒนา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภัณนภัทร บางประอินทร์. (2557). ผลของบทเรียนบนเครือข่ายที่ใช้การเรียนรู้แบบร่วมมือด้วยวิธีบูรณาการสาระการเรียนรู้เรื่องปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงที่ส่งเสริมการคิดวิเคราะห์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. รายงานการศึกษาอิสระปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต.สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา.คณะศึกษาศาสตร์.มหาวิทยาลัยขอนแก่น.(สำเนา)
เสาวนีย์ ไชยปาน. (2557). ผลของบทเรียนบนเว็บที่ใช้การเรียนรู้แบบร่วมมือเทคนิคการสืบสวนสอบสวนเป็นกลุ่มเรื่องภาวะโลกร้อนที่ส่งเสริมการคิดแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. รายงานการศึกษาอิสระปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต.สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา.คณะศึกษาศาสตร์.มหาวิทยาลัยขอนแก่น. (สำเนา).
วรางคณา พับโพธิ์. (2560). ผลของโปรแกรมการเรียนรู้แบบร่วมมือต่อการส่งเสริมการเห็นคุณค่าในตนเองและแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 5.วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรบัณฑิต.สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตร์. วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร. (สำเนา).
รัตนา ลีรุ่งนาวารัตน์ และ ดวงกมล โพธิ์นาค. (2561). การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนวิชาการเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุเพื่อใช้ในกิจกรรมการเรียนรู้ร่วมกันผ่านสื่อสังคมออนไลน์. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรมพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. 9 (2), 22–29.
จินตนา จ่าเห็ม. (2557). ผลของบทเรียนบนเว็บที่ใช้วิธีการเรียนรู้แบบร่วมมือด้วยเทคนิคการแบ่งกลุ่มผลสัมฤทธิ์เรื่องการสร้างสรรค์ชิ้นงานโดยใช้คอมพิวเตอร์ที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. รายงานการศึกษาอิสระปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต.สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา.คณะศึกษาศาสตร์.มหาวิทยาลัยของแก่น.(สำเนา)
ภาสกร เรืองรอง. (2557). การพัฒนาบทเรียนบนเครือข่ายรูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือเทคนิค STAD เรื่องการประยุกต์โปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษาสำหรับนิสิตการศึกษามหาบัณฑิตสาขาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษาแขนงคอมพิวเตอร์ศึกษาคณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร. วารสารวิชาการ
ครุศาสตร์อุตสาหกรรมพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. 5 (1),153 – 160.
อนุรักษ์ เมฆพะโยม สุรพันธ์ ตันศรีวงษ์ และสมศักดิ์ อรรคทิมากูล. (2560). ผลการพัฒนารูปแบบการเรียนการสอน เรื่องการพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบ P-CSDE เรื่องระบบการสื่อสารดิจิทัลสำหรับการศึกษาด้านวิศวกรรมโทรคมนาคม. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรมพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. 8 (1),222 – 230.