การพัฒนารูปแบบศักยภาพผู้จัดการฝ่ายผลิตด้านการบริหารจัดการในโรงงานอุตสาหกรรม ยานยนต์ขับเคลื่อนด้วยปัญญาประดิษฐ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบศักยภาพผู้จัดการฝ่ายผลิตด้านการบริหารจัดการในโรงงานอุตสาหกรรมยานยนต์ขับเคลื่อนด้วยปัญญาประดิษฐ์ 2) พัฒนารูปแบบศักยภาพผู้จัดการฝ่ายผลิตด้านการบริหารจัดการในโรงงานอุตสาหกรรมยานยนต์ขับเคลื่อนด้วยปัญญาประดิษฐ์ และ3) สร้างคู่มือแนวทางการพัฒนาศักยภาพผู้จัดการฝ่ายผลิตด้านการบริหารจัดการในโรงงานอุตสาหกรรมยานยนต์ขับเคลื่อนด้วยปัญญาประดิษฐ์ โดยกลุ่มตัวอย่างที่ทำการศึกษาคือ ผู้บริหารโรงงานอุตสาหกรรมยานยนต์ในเขตพื้นที่ภาคตะวันออก จังหวัดชลบุรี ฉะเชิงเทรา และระยอง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกผู้บริหาร จำนวน 14 คน การกำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างจำนวนประชากรโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย ผู้ให้ข้อมูลตอบแบบสอบถาม จำนวน 416 คน และผู้ทรงคุณวุฒิในการประชุมสนทนากลุ่ม จำนวน 16 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วย ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ
สรุปผลการวิจัยได้ดังนี้ องค์ประกอบการพัฒนาศักยภาพผู้จัดการฝ่ายผลิตด้านการบริหารจัดการในโรงงานอุตสาหกรรมยานยนต์ขับเคลื่อนด้วยปัญญาประดิษฐ์ มี 3 องค์ประกอบหลัก ดังนี้ 1) ด้านความรู้ มี 6 องค์ประกอบย่อย ในการพัฒนารูปแบบศักยภาพผู้จัดการฝ่ายผลิต ได้แก่ 1.1) เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ 1.2) นวัตกรรมใหม่ ๆ ในการเชื่อมต่อข้อมูลการผลิต 1.3) การพัฒนาบุคลากรร่วมกับปัญญาประดิษฐ์ 1.4) การวางแผนการผลิต 1.5) การออกแบบกระบวนการผลิตสอดคล้องกับปัญญาประดิษฐ์ 1.6) การประเมินความเสี่ยง และค่าเฉลี่ยความสำคัญด้านความรู้ อยู่ในระดับมาก ด้านทักษะ มี 7 องค์ประกอบย่อย ได้แก่ 2.1) การบริหารจัดการข้อมูลด้วยปัญญาประดิษฐ์ 2.2) การบริหารการเปลี่ยนแปลงกระบวนการผลิต 2.3) การประสานงานสร้างความเข้าใจในการเปลี่ยนแปลง 2.4) การบังคับบัญชาและสั่งการ 2.5) การควบคุมกระบวนการผลิต 2.6) การประยุกต์ใช้ปัญญาประดิษฐ์ในกิจกรรมการผลิต 2.7) การปรับปรุงและพัฒนางานด้วยปัญญาประดิษฐ์ และ ค่าเฉลี่ยความสำคัญด้านทักษะ อยู่ในระดับมาก และ 3) ด้านคุณลักษณะที่พึงประสงค์ มี 5 องค์ประกอบย่อย ได้แก่ 3.1) ผู้นำแห่งการเปลี่ยนแปลงสู่ความสำเร็จ 3.2) ประพฤติตนให้เป็นแบบอย่างที่ดี 3.3) มีคุณธรรมรับฟังความคิดเห็น 3.4) การสร้างความสัมพันธ์ทำงานเป็นทีม 3.5) สำนึกรับผิดชอบต่อหน้าที่ และ ค่าเฉลี่ยความสำคัญด้านคุณลักษณะที่พึงประสงค์ อยู่ในระดับมาก.
ผลการประเมินรูปแบบ พบว่าผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 16 คน เห็นว่ารูปแบบมีความเหมาะสม คิดเป็นร้อยละ 100 เปอร์เซ็นต์ และผลการประเมินคู่มือจากผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 5 คน มีความเห็นเป็นเอกฉันท์ คิดเป็นร้อยละ 100 เปอร์เซ็นต์ ว่ามีความเหมาะและความเป็นไปได้ในการนำไปประยุกต์ใช้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
สำมะโนธุรกิจและอุตสาหกรรมสำนักงานสถิติแห่งชาติ (2555).อุตสาหกรรมการผลิต.[สืบค้นเมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2564]. จาก ttps://www.nso.go.th/sites/2014-2555
ณัฐดนย์ พรรณุเจริญวงษ์. (2562). เจาะโลกอนาคต จับกระแส 6 เทรนด์อุตสาหกรรมยานยนต์. [สืบค้นเมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2564]. จาก https://www.matichon.co.th/prachachuen/prachachuen-scoop/news_1363296
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2564).แนวโน้มการเติบโตรถยนต์ไฟฟ้าประเทศไทย.[สืบค้นเมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม 2564]. จาก https://www.kasikornresearch.com/th/analysis/k-social-media/Pages/xEV-FB-23-04-2021.aspx
สถาบันเทคโนโลยีการผลิตสุมิพล. (2564).วิธีการวางแผนการผลิตเบื้องต้นที่ควรทราบ.[สืบค้นเมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2564]. จาก https://www.sumipol.com/knowledge/how-to-plan-the-production/.
John McCarthy. (1956). A Proposal for the Dartmouth Summer Research Project on Artificial Intelligence, August 31, 1955.
สุภาวัลย์ เชาว์พาณิชย์เจริญ และสถาพร โอภาสานนท์. (2562). การพัฒนาดัชนีชี้วัดประสิทธิภาพเพื่อเตรียมความพร้อมเข้าสู่อุตสาหกรรม 4.0 ของสถานประกอบการชิ้นส่วนยานยนต์ไทยในระดับ First Tier. จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์.
เมธี จันทวิมล และสุรชัย โฆษิตบวรชัย. (2551). การพัฒนาชุดฝึกอบรมแบบ e-Training. เรื่องทักษะการสอนงานสำหรับหัวหน้างาน.(ม.ป.ป.)
McClelland David.C. (1973). Testing for Competency rather than for Intelligence. American Phychologist.
กรมโรงงานอุตสาหกรรมกระทรวงอุตสาหกรรม (2565).บริการข้อมูลหมวดข้อมูลโรงงาน.[สืบค้นเมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม 2564]. จาก https://www.diw.go.th/webdiw/s-data-fac/
Taro Yamane. (1973). Statistics: An Introductory analysis. Third edition. New York Harper and Row Publication.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ.(2550). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. พิมพ์ครั้งที่ 7.กรุงเทพมหานคร: วี. อินเตอร์พริ้น.
สุภมาส อังศุโชติ สมถวิล วิจิตวรรณา และรัชนีกูล ภิญโญภานุวัฒน์. (2552). สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมการศาสตร์ เทคนิคการใช้โปรแกรม Lisrel. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
ฉัตรศิริ ปิยะพิมลสิทธิ. (2559). การใช้ IBM SPSS Statistics เพื่อการวิเคราะห์ข้อมูล. (ม.ป.ป)
พีรยสถ์ อยู่ประพัฒน์และตรีเนตร ตันตระกูล. (2563). การพัฒนา นวัตกรรม เทคโนโลยี เพื่อส่งเสริมความสามารถในการแข่งขันผู้ประกอบการอุตสาหกรรมผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ในประเทศไทย.(ม.ป.ป.)Journal of Suvarnabhumi Institute of Technology (Humanities and Social Sciences).
ชุติเดช มั่นคงธรรม, ประพัฒสอน เปียกสอน
และชาริณี พลวุฒิ. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จ
ในการจัดการของธุรกิจโรงงานเกี่ยวกับอุตสาหกรรมยานยนต์ในเขตนิคมอุตสาหกรรม
ภาคตะวันออก. กรุงเทพมหานครฯ : คณะบริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี.
ฉัตรธีรพล ปรัชญาลภัสศิร. (2562). การศึกษานวัตกรรมปัญญาประดิษฐ์เพื่อการบริหารทุนมนุษย์ในประเทศไทย: กรณีศึกษาองค์กรกลุ่มธุรกิจยานยนต์. มหาวิทยาลัยมหิดล.
Panagiotis Trakadas. (2020). An Artificial Intelligence-Based Collaboration Approach in Industrial IoT Manufacturing: Key Concepts, Architectural Extensions and Potential Applications.
พงษ์ศักดิ์ อังสุพันธุ์. (2563). คู่มือบริหารความเสี่ยง ฉบับปรับปรุง ปี 2563.สำนักพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ.กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
อรพรรณ อาจหาญยิ่ง. (2559). เทคโนโลยีสารสนเทศเบื้องต้น.[สืบค้นเมื่อวันที่ 12 เมษายน 2564].จากhttps://sites.google.com/site/newteamacc2559/kar-cadkar-khxmul.
ชาติชาย คงเพ็ชรดิษฐ์ และธีระวัฒน์ จันทึก. (2559). การบริหารการเปลี่ยนแปลงบทบาทของภาวะผู้นำและ การสื่อสารในองค์การ.วารสารสาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะม,9(1).898-919.
Hughes, Richard L., Ginnett, Robert C. and Curphy, Gordon J. (2002) Leadership : Enhancing the Lessons of Experience. 4th ed. Songapore: McGraw-Hill, 2002.
ธีรวุฒิ บุณยโสภณ, (2556), “Basic Industrial Management: พื้นฐานบริหารงานอุตสาหกรรม”. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร : ศูนย์ผลิตตำราเรียน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
Min Li1 and Zamira Madina. (2021). Artificial Intelligence Assists the Construction of Quantitative Model for the High-Quality Development of Modern Enterprises. Tongda College of Nanjing University of Posts and Telecommunications, Jiangsu 225127, China.
ณัฐสรัฐ สุหุมานันท์. (2560). เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์และการเจาะตลาดโดยกลยุทธ์ส่วนบุคคล. วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
อรอนงค์ โรจน์วัฒนบูลย์. (2554). การพัฒนาตัวแบบผู้นําเชิงนวัตกรรม. วิทยานิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ประภัสสร ไตรลาภวิฒิ, บุษกร วัฒนบุตร, และนันทนา ชวศิริกุลฑล. (2563). แนวทางการพัฒนาทุนมนุษย์ใน การขับเคลื่อนองค์กรสู่ความสำเร็จ. ปริญญานิพนธ์ศิลปศาสตรบัณฑิต คณะศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัย นอร์ทกรุงเทพ.
มุจรินท์ บุรีนอก. (2557). รูปแบบการพัฒนาบุคลากรระดับหัวหน้างานสายการผลิตกลุ่มโรงงานผลิตชิ้นส่วนยานยนต์. วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาธุรกิจ อุตสาหกรรมและทรัพยากรมนุษย์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ทวีวัฒน์ มหาศิริอภิรักษ์. (2561). รูปแบบการพัฒนาศักยภาพหัวหน้างานฝ่ายผลิตเพื่อสร้างสรรค์นวัตกรรมในอุตสาหกรรมผลิตชิ้นส่วนยานยนต์. วิทยานิพนธ์ บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาธุรกิจ อุตสาหกรรมและทรัพยากรมนุษย์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ
สถาบันเทคโนโลยีการผลิตสุมิพล. (2564). วิธีการวางแผนการผลิตเบื้องต้นที่ควรทราบ. [สืบค้นวันที่ 24 มีนาคม 2564]. จาก https://www.sumipol.com/knowledge/how-to-plan-the-production/
สุกัญญา รัศมีธรรมโชติ. (2547). Competency : เครื่องมือการบริหารที่ปฏิเสธไม่ได้. Productivity. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : ศิริวัฒนาอินเตอร์พรินท์จํากัด (มหาชน).
สมชาติ กิจยรรยง และอรจรีย์ ณ ตะกั่วทุ่ง. (2539). เทคนิคการจัดฝึกอบรมอย่างมีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และ มารุต พัฒผล. (2562). การประเมินตามสภาพจริงอิงสมรรถนะ. [สืบค้นวันที่ 24 มีนาคม 2564]. จาก www.curriculumandlearning.com
