การออกแบบการเรียนรู้แบบไฮบริดผ่านจักรวาลนฤมิตบนชุมชนการเรียนรู้บนโลกเสมือนผสานไมโครเลิร์นนิงเพื่อส่งเสริมทักษะการรู้ดิจิทัลและเทคโนโลยี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสังเคราะห์กรอบแนวคิดการเรียนรู้แบบไฮบริดผ่านจักรวาลนฤมิตบนชุมชนการเรียนรู้บนโลกเสมือนผสานไมโครเลิร์นนิงเพื่อส่งเสริมทักษะการรู้ดิจิทัลและเทคโนโลยี 2) เพื่อออกแบบการเรียนรู้แบบไฮบริดผ่านจักรวาลนฤมิตบนชุมชนการเรียนรู้บนโลกเสมือนผสานไมโครเลิร์นนิงเพื่อส่งเสริมทักษะการรู้ดิจิทัลและเทคโนโลยี 3) เพื่อประเมินความเหมาะสมของการออกแบบการเรียนรู้แบบไฮบริดผ่านจักรวาลนฤมิตบนชุมชนการเรียนรู้บนโลกเสมือนผสานไมโครเลิร์นนิงเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) รูปแบบการเรียนรู้แบบไฮบริดผ่านจักรวาลนฤมิตบนชุมชนการเรียนรู้บนโลกเสมือนผสานไมโครเลิร์นนิงเพื่อส่งเสริมทักษะการรู้ดิจิทัลและเทคโนโลยี และ 2) แบบประเมินความเหมาะสมของการออกแบบการเรียนรู้แบบไฮบริดผ่านจักรวาลนฤมิตบนชุมชนการเรียนรู้บนโลกเสมือนผสานไมโครเลิร์นนิงเพื่อส่งเสริมทักษะการรู้ดิจิทัลและเทคโนโลยี
จากผลการวิจัย พบว่า 1) องค์ประกอบรวมของการออกแบบการเรียนรู้แบบไฮบริดผ่านจักรวาลนฤมิตบนชุมชนการเรียนรู้บนโลกเสมือนผสานไมโครเลิร์นนิงเพื่อส่งเสริมทักษะการรู้ดิจิทัลและเทคโนโลยี มีค่าเฉลี่ยรวมอยู่ในระดับมากที่สุดและ 2) ความเหมาะสมในการออกแบบรูปแบบการเรียนรู้แบบไฮบริดผ่านจักรวาลนฤมิตบนชุมชนการเรียนรู้บนโลกเสมือนผสานไมโครเลิร์นนิงเพื่อส่งเสริมทักษะการรู้ดิจิทัลและเทคโนโลยีมีค่าเฉลี่ยทุกด้านอยู่ในระดับมากที่สุดตามลำดับ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
สุทธิวรรณ ตันติรจนาวงศ์. (2560). ทิศทางการจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 10(2), 2843-2854.
Cheerapakorn, P., & Chatwattana, P. (2023). The virtual learning environment model on cloud using hybrid learning. Higher Education Studies, 13(1), 42-49.
สรลักษณ์ ลีลา. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบจุลภาคด้วยหนังสือมีชีวิตเพื่อส่งเสริมการคิดเชิงประมวลผล. หลักสูตรวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต.มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
Kongpha, R., & Chatwattana, P. (2023). The Virtual Interactive Learning Model using Imagineering Process via Metaverse. Higher Education Studies, 13(1), 35-40.
Chookusol, C., & Wannapiroon, P. (2021). Virtual Learning Environment via Smart Coworking Space. Journal of Education and Innovative Learning, 1(1), 97-110.
สรัญญา จันทร์ชูสกุล, อัจศรา ประเสริฐสิน และพินดา วราสุนันท์. (2560). การพัฒนามาตรวัดการรู้เท่าทันสื่อและสารสนเทศสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษา. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 23(2), 183-198.
ทิศนา แขมมณี. (2559). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 20). กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สงัด อุทรานันท์. (2525). การจัดการเรียนการสอนอย่างเป็นระบบ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Roberta, M.R., Alan, D., & Barbara, H.W. (2013). System Analysis and Design. Hoboken : John Wiley & Sons.
ประคอง กรรณสูต. (2538). สถิติเพื่อการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Chatwattana, P. (2022). Learning in the world of new normal on virtual world under virtual learning environment. RMUTSB Academic Journal (HUMANITIES AND SOCIAL SCIENCES), 7(2), 261-273.
Chatwattana, P. (2021). Massive open online courses model with self-directed learning to enhance digital literacy skills. International Journal of Engineering Pedagogy, 11(5), 122–137.