ปัจจัยการจัดการค่าตอบแทนและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อด้านแรงงาน ในภาพรวมของประสิทธิภาพการทำงานและความผูกพันในองค์การ : อุตสาหกรรมการผลิตชิ้นส่วนยานยนต์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยการจัดการค่าตอบแทนที่ส่งผลต่อด้านแรงงานในภาพรวมของอุตสาหกรรมการผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ 2) เพื่อศึกษาปัจจัยการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อที่ส่งผลต่อด้านแรงงานในภาพรวมของอุตสาหกรรมการผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ และ 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ปัจจัยการจัดการค่าตอบแทนและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อด้านแรงงานในภาพรวมของประสิทธิภาพการทำงานและความผูกพันในองค์การ : อุตสาหกรรมการผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ ในการศึกษาวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสม ได้แก่ การวิจัยเชิงปริมาณ จำนวน 300 ชุด วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และการวิจัยเชิงคุณภาพจำนวน 15 ราย การรวบรวมข้อมูลโดยจากการสัมภาษณ์เชิงลึก
ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยการจัดการค่าตอบแทน อยู่ในระดับมาก การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ อยู่ในระดับมาก และความสัมพันธ์ที่ส่งผลต่อด้านแรงงานในภาพรวมของประสิทธิภาพการทำงานและความผูกพันในองค์การ อยู่ในระดับมาก 2) ผลการวิเคราะห์สถิติถดถอยพหุคูณ พบว่า ปัจจัยการจัดการค่าตอบแทนและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อด้านแรงงานในภาพรวมของประสิทธิภาพการทำงานและความผูกพันในองค์การ ได้ร้อยละ 79 และมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ พบว่า การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ r=0.789 สูงสุด รองลงมาคือ การจัดการค่าตอบแทน r=0.670 ตามลำดับ และ 3) การจ่ายค่าตอบแทน เป็นการสร้างขวัญและกำลังใจในการปฏิบัติงานทั้งทางตรงและทางอ้อมตามข้อตกลงระหว่างนายจ้างและลูกจ้างและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เป็นกระบวนการที่จะกระตุ้นให้บุคลากรทุกส่วนมีการพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่องให้เกิดความรู้ ความเชี่ยวชาญชำนาญเพิ่มมากขึ้นส่งผลต่อคุณภาพของงานและเป็นการสร้างขวัญกำลังใจในการทำงานได้อีกทางส่งผลต่อผลการดำเนินงานขององค์การที่ก้าวหน้าต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ตลาดแรงงานไทย. (2566). ตลาดแรงงานไทยปี 66 ยังเปราะบาง ปัจจัยเสี่ยง ศก.โลกถดถอยฉุดส่งออก. สืบค้นเมื่อกุมภาพันธ์ 10, 2566 จาก: https://mgronline.com/ business/detail/9650000115540).
Becker,S.W & Neuhauser,D. (1975). The Efficient Organization. New York: Elsevier Scientific Publishing Co.
พิพรรธน์ พิเชฐศิรประภา, ชัยฤทธิ์ ทองรอด, นรินทร สมทอง และวัฒนา พิลาจันทร์. (2564). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการทำงานของภาคอุตสาหกรรมการผลิตในเขตภาคตะวันออกเพื่อรองรับ AEC. วารสารดุษฏีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์, 11(2), 1–15.
กัลยรัศมิ์ ทิณรัตน์. (2559). ผลกระทบของการบริหารค่าตอบแทนที่มีต่อความกระตือรือร้นในการทำงานของบุคลากรสายวิชาการมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตกาฬสินธุ์. วารสารวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย, 8(2), 45–60.
รุ่งอรุณ กระแสร์สินธิ์. (2561). ปัจจัยค่าตอบแทนที่มีผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของพนักงาน :กรณีศึกษาบริษัทผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ในเขตจังหวัสมุทรปราการ.วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 36(2), 67–82.
สุวภัทร ศรีสว่างและ ณัฐพร ฉายประเสริฐ. (2562). สวัสดิการและค่าตอบแทนการปฏิบัติงานของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมในจังหวัดปทุมธานี. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 14(3), 90–105.
สุรารักษ์ สุพัฒนมงคล และ วันทนา เนาว์วัน. (2562). ปัจจัยค่าตอบแทนที่มีผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของพนักงานฝ่ายผลิต บริษัทนิโปร (ประเทศไทย) จำกัด จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. ารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 21(1), 112–128.
Zaleanick, Abraham and other. (1958). Motivation Productivity and Satisfaction of workers. Massachusetts: Division of Research Harvard University Press.
โรงงานอุตสาหกรรมไทย. (2565). [ออนไลน์]. รายชื่อผู้ผลิตชิ้นส่วนยานยนต์. สืบค้นเมื่อ มกราคม, 20 2566 จาก: http://thailandindustry.blogspot.com/2013/09/blog-post_6335.htm.
Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A first course in factor analysis. Hillsdale, NJ: Erlbaum.
Jonsen, K., & Jehn, K. A. (2009). Using triangulation to validate themes in qualitative studies. Qualitative Research in Organizations and Management, 4(2), 123–150.