การออกแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานบนสภาพแวดล้อมเสมือนจริงแบบปฏิสัมพันธ์ ผ่านจักรวาลนฤมิตเพื่อเสริมสร้างทักษะการสื่อสารทางด้านภาษาอังกฤษ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อสังเคราะห์กรอบแนวคิดการเรียนรู้แบบผสมผสานบนสภาพแวดล้อมเสมือนจริงแบบปฏิสัมพันธ์ผ่านจักรวาลนฤมิตเพื่อเสริมสร้างทักษะการสื่อสารทางด้านภาษาอังกฤษ2)เพื่อพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานบนสภาพแวดล้อมเสมือนจริงแบบปฏิสัมพันธ์ผ่านจักรวาลนฤมิตเพื่อเสริมสร้างทักษะการสื่อสารทางด้านภาษาอังกฤษและ 3)เพื่อศึกษาผลการพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานบนสภาพแวดล้อมเสมือนจริงแบบปฏิสัมพันธ์ผ่านจักรวาลนฤมิตเพื่อเสริมสร้างทักษะการสื่อสารทางด้านภาษาอังกฤษ กลุ่มตัวอย่าง เป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีความรู้ในการออกแบบและพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนรวมทั้งระบบการเรียนการสอนที่มาจากหลากหลายสถาบันในระดับอุดมศึกษาที่คัดเลือกแบบเจาะจงเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย(1)รูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานบนสภาพแวดล้อมเสมือนจริงแบบปฏิสัมพันธ์ผ่านจักรวาลนฤมิต และ (2)แบบประเมินความเหมาะสมรูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานบนสภาพแวดล้อมเสมือนจริงแบบปฏิสัมพันธ์ผ่านจักรวาลนฤมิต
ผลการวิจัย พบว่า ความเหมาะสมในการพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานบนสภาพแวดล้อมเสมือนจริงแบบปฏิสัมพันธ์ผ่านจักรวาลนฤมิตมีค่าเฉลี่ยทุกด้านในระดับมากแสดงให้เห็นว่ารูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานบนสภาพแวดล้อมเสมือนจริงแบบปฏิสัมพันธ์ผ่านจักรวาลนฤมิตเพื่อเสริมสร้างทักษะการสื่อสารทางด้านภาษาอังกฤษ มีองค์ประกอบที่เหมาะสมสามารถนำไปใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาต่อยอดเป็นเครื่องมือในการเสริมสร้างทักษะการสื่อสารทางด้านภาษาอังกฤษด้วยการเรียนรู้บนสภาพแวดล้อมเสมือนจริงแบบปฏิสัมพันธ์ผ่านจักรวาลนฤมิตได้เป็นอย่างดี
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ปรัชญนันท์ นิลสุข และปณิตา วรรณพิรุณ. (2556). การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน : สัดส่วนการผสมผสาน. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา, 25(85), 31-36.
ปณิตา วรรณพิรุณ. (2554). การเรียนรู้แบบผสมผสานจากแนวคิดสู่การปฏิบัติ. วารสารการอาชีวะและเทคนิคศึกษา, 1(2), 43-49.
ภัทรวรรธน์ ไกรปิยเศรษฐ์ และนรีรัตน์ สร้อยศรี. (2559). การพัฒนาบทเรียนอีเลิร์นนิ่งเครือข่ายสังคมออนไลน์แบบผสมผสานวิชาการผลิตรายการโทรทัศน์แบบอีเอ็นจี สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต. วารสารการอาชีวะและเทคนิคศึกษา, 6(11), 1-8.
Wannapiroon, P., Nilsook, P., Kaewrattanapat, N., Wannapiroon, N., & Supa, W. (2021). Augmented Reality Interactive Learning Model, using the Imagineering Process for the SMART Classroom. TEM Journal, 10(3), 1404-1417.
อาคม โพธิ์สุวรรณ, สาโรช โศภีรักข์ และณัฐพล รำไพ. (2564) การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนในสภาพแวดล้อมเสมือนจริงตามแนวคิดคอนสตรัคติวิซึที่มีผลต่อความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 9(1), 380-400.
Duan, H., Li, J., Fan, S., Lin, Z., Wu, X., & Cai, W. (2021). Metaverse for Social Good: A University Campus Prototype. Association for Computing Machinery (ACM). https://doi.org/10.1145/3474085.3479238
Kye, B., Han, N., Kim, E., Park, Y., & Jo, S. (2021). Educational applications of metaverse: Possibilities and limitations. Journal of Educational Evaluation for Health Professions, 18(32), 1-13. https://doi.org/10.3352/jeehp.2021.18.32
Thuratham, W. (2022). Scrutinizing problems and needs of non-formal education students on English communication skills. Journal of Educational Issues, 8(2), 72-94. https://doi.org/10.5296/jei.v8i2.19925
ทิศนา แขมมณี. (2559). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 20). กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สงัด อุทรานันท์. (2525). การจัดการเรียนการสอนอย่างเป็นระบบ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประคอง กรรณสูต. (2538). สถิติเพื่อการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Soutthaboualy, T., Chatwattana, P., & Piriyasurawong, P. (2022). Interactive augmented reality technology via blended instruction lesson on cloud. Higher Education Studies, 12(3),9-18. https://doi.org/10.5539/hes.v12n3p9