ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้าร่วมระบบทวิภาคีของนักศึกษาสถาบันอาชีวศึกษากับสถานประกอบการธุรกิจอาหารและบริการด้านอาหารภายในโรงแรมแห่งหนึ่ง ในเขตกรุงเทพมหานคร
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของการตัดสินใจเข้าร่วมระบบทวิภาคีของนักศึกษาสถาบันอาชีวศึกษากับสถานประกอบการธุรกิจอาหารและบริการด้านอาหารภายในโรงแรมแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 2) เพื่อศึกษาปัจจัยด้านการรับรู้ข่าวสารที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้าร่วมระบบทวิภาคีของนักศึกษาสถาบันอาชีวศึกษากับสถานประกอบการธุรกิจอาหารและบริการด้านอาหารภายในโรงแรมแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร 3) เพื่อศึกษาปัจจัยด้านความพึงพอใจในการปฏิบัติงานที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้าร่วมระบบทวิภาคีของนักศึกษาสถาบันอาชีวศึกษากับสถานประกอบการธุรกิจอาหารและบริการด้านอาหารภายในโรงแรมแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างที่ในการศึกษาครั้งนี้ คือ นักศึกษาสถาบันอาชีวศึกษาที่เข้าร่วมระบบทวิภาคีกับกลุ่มสถานประกอบการ จำนวน 134 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบความแตกต่างระหว่างคะแนนเฉลี่ยของตัวแปร 2 กลุ่ม ด้วยค่าสถิติ t-test, F-test และการทดสอบค่าความแปรปรวนทางเดียวและการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุคูณ (Multiple Regression) ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05
ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า ปัจจัยด้านการรับรู้ข่าวสาร ด้านการเลือกจดจำ ส่งผลต่อการตัดสินใจเข้าร่วมระบบทวิภาคีของนักศึกษาสถาบันอาชีวศึกษากับสถานประกอบการธุรกิจอาหารและบริการด้านอาหารภายในโรงแรมแห่งหนึ่ง ในเขตกรุงเทพมหานคร ที่ระดับนัยสำคัญตามสถิติ 0.05
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
นิศากร เจริญดี. (2562). การพัฒนามาตรวัดความสุขในการเรียนของนักเรียนอาชีวศึกษา. วารสาร
พัฒนาเทคนิคศึกษา. 32 (112), 125-126.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2554). [ออนไลน์]. การบริหารความเสี่ยงของสำนักงาน
ปลัดกระทรวงศึกษาธิการแผนปฏิบัติราชการ ประจำปี 2554. [สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2562].
จาก http://www. hidtiep.go.th/arlicles/phanll.doc.
ภูวเรศ อับดุลสตา. (2559). ทางเลือกในการจัดการศึกษาระบบทวิภาคีเพื่อยกระดับคุณภาพแรงงาน
ไทย. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี 10 (2), 57-76.
Klapper, J. T. (1960). The Effects of Coomunication. New York: Free Press.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2540). เทคนิคการสร้างเครื่องมือ รวบรวมข้อมูลสำหรับวิจัย.
กรุงเทพมหานคร: งานเจริญพานิชย์.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2555). ระเบียบวิธีการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ยู แอนด์ไอ
อินเตอร์ มีเดีย จำกัด.
ประสพชัย พสุนนท์. (2558). ความเที่ยงตรงของแบบสอบถาม สำหรับงานวิจัยทางสังคมศาสตร์.
วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 18,379-381.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2544). การวิจัยเพื่อการเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร : ทิปพับลิเคชั่น.
นุสรา บูรณะวงศ์. (2558). การรับรู้สื่อโฆษณาที่มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อแชมพู ของผู้บริโภคใน
จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. สาขาวิชาบริหารธุรกิจสำหรับผู้บริหาร. ภาควิชา
บริหารธุรกิจ. บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยบูรพา.