Bronze Buddha artisans in the Mae Ing River Basin
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The Mae Ing River Basin is a branch of the Mekong River. There is Kwan Phayao or Nong Iang as the largest water source. Phayao Kwan area is where Phayao City is located. which is the boundary between Chiang Mai, Sukhothai, Nan and Lan Xang. The towns in the Mae Ing River had a lot ofinteraction with Sukhothai. because they are located close together This
relationship affected the works of art, especially the bronze Buddha images. Meanwhile, in the Ing River basin It was born a surname of artisans only during the 21st Buddhist century, such as bronze Buddha images found in Phayao, Lo, Chiang Kham, Thoeng, Chiang Khong, including Lan Xang. In this study, 5 technician surnames could be categorized as Phayao Chang skul, Chang Chun skul, Chiang Kham skulkham, Chang Thoeng skulk and Chiang Khong skulk.
Article Details
References
กรรณิการ์ วิมลเกษม. (2533). “จารึกบ้านห้วยทราย”. ภาษา จารึก คุรุรำลึก เนื่องในวาระฉลองอายุครบ 6 รอบ ของศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ ณ นคร ภาควิชาภาษาตะวันออก และชมรมรวมใจจารึก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดจงเจริญการพิมพ์.
จิตร ภูมิศักดิ์. (2538). “ขุนเจือง: ชาวเสียมแห่งลุ่มแม่น้ำกก” ในท้าวฮุ่ง-ขุนเจือง วีรบุรุษสองฝั่งโขง. กรุงเทพมหานคร: ศิลปวัฒนธรรม.
เทิม มีเต็ม และบุญเลิศ เสนานนท์. (2530). จารึกฐานพระพุทธรูปพระเจ้ายุษธิษฐิระ. ศิลปากร. 31(4), 30.
ประพันธ์ บุญเมือง. (2544). ประวัติบ้านพระเนตร-ห้วยโป่ง อำเภอขุนตาล จังหวัดเชียงราย. เชียงราย: โรงพิมพ์สยามโฆษณาและการพิมพ์.
พระยาประชากิจกรจักร. (2516). พงศาวดารโยนก. กรุงเทพมหานคร: บุรินทร์การพิมพ์.
พิเศษ เจียจันทร์พงษ์. (2538). “ประวัติศาสตร์เมืองพะเยาจากจารึกเมืองพะเยา” ในประชุมจารึกเมืองพะเยา. กรุงเทพมหานคร: ศิลปวัฒนธรรม.
พิเศษ เจียจันทร์พงษ์. (2546). ของชิ้นเอก: หลวงพ่อนาก พระพุทธรูปพระเจ้ายุธิษฐิระ. ศิลปากร. 46(1), 110.
พิษณุ จันทร์วิทัน. แปล. (2546). ล้านนาไทยในแผ่นดินพระพุทธเจ้าหลวง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
ไพฑูรย์ ดอกบัวแก้ว. (2532). พม่ารบไทย. เชียงใหม่: สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วราวุธ ศรีโสภาค. (2538). ชุมชนโบราณที่มีคู-คันดินล้อมรอบในลุ่มน้ำแม่อิง: การศึกษาเชิงภูมิศาสตร์การตั้งถิ่นฐานและความสัมพันธ์ในระบบโครงสร้างสังคมเมือง. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาโบราณคดีสมัยประวัติศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2545). ประวัติศาสตร์โบราณคดีของล้านนาประเทศ. กรุงเทพมหานคร: พิฆเณศ พริ้นติ้ง เซ็นเตอร์ จำกัด.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2547). ศิลปะสุโขทัย: บทวิเคราะห์หลักฐานโบราณคดี จารึกและศิลปกรรม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2551). ศิลปะเมืองเชียงแสน: วิเคราะห์งานศิลปกรรมร่วมกับหลักฐานทางโบราณคดี และเอกสารทางประวัติศาสตร์, กรุงเทพมหานคร: บริษัทรุ่งศิลป์ การพิมพ์.
สรัสวดี อ๋องสกุล. (2546). ประชุมพงศาวดารฉบับราษฎร์ ภาคที่ 4 พื้นเมืองเชียงแสน. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์พับลิชชิ่งจำกัด มหาชน.
สรัสวดี อ๋องสกุล. (2551). ประวัติศาสตร์ล้านนา. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด มหาชน.
สำนักนายกรัฐมนตรี. (2514). ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่. กรุงเทพมหานคร: คณะกรรมการจัดพิมพ์เอกสารทางประวัติศาสตร์ สำนักนายกรัฐมนตรี.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. บรรณาธิการ. (2527). เมืองพะเยา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ พิฆเณศ.
สุรศักดิ์ ศรีสำอาง. (2527). พระพุทธรูปที่สำคัญในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ สวรรควรนายก. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา.
สุรสวัสดิ์ สุขสวัสดิ์ และ ฮันธ์ เพนส์. (2550). พุทธศิลปะในนิกายสีหฬภิกขุ พ.ศ. 1900-2100 (ราว ค.ศ. 1350-1550). เชียงใหม่: สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
แสง มนวิทูร. แปล. พระรัตนปัญญาเถระ. (2501). ชินกาลมาลีปกรณ์. พระนคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัด ศิวพร.
ฮันธ์ เพนธ์ และคณะ. (2540). ประชุมจารึกล้านนา เล่ม 1 จารึกในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ เชียงแสน, เชียงใหม่: คลังข้อมูลจารึกล้านนา สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฮันส์ เพนธ์ และคณะ. (2540). ประชุมจารึกล้านนา เล่ม 1 จารึกในพิพิธภัณฑ์ ฯ เชียงแสน. เชียงใหม่: คลังข้อมูลจารึกล้านนา สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฮันส์ เพนธ์. (2519). คำจารึกที่ฐานพระพุทธรูปในนครเชียงใหม่. กรุงเทพมหานคร: คณะกรรมการจัดพิมพ์เอกสารทางประวัติศาสตร์ สำนักนายกรัฐมนตรี.
A.B. Griwold, DATE BUDDHA IMAGE OF NORTHERN SIAM. Artibus Asiae Supplement XVI. 1957.
