Digital Citizenship Development Model for Teachers in Local Administrative Organizations in the Northeastern Region of Thailand
Keywords:
Development Model for Teachers, Digital Citizenship, Local Administrative Organizations in the Northeastern Region of ThailandAbstract
This study aims to 1) examine the components, current status, desired conditions, and essential needs of teachers’ digital citizenship; 2) develop and validate a digital citizenship development model; 3) implement the model in practice and (4) evaluate the feasibility and benefits of the developed model for teachers in schools under local administrative organizations in the northeastern region of Thailand. The sample consists of 313 teachers from municipal schools in the northeastern region, selected from a population of 1,429 teachers through stratified proportional sampling. Additionally, a group of 15 volunteer teachers participated in the model implementation. Research instruments include questionnaires, tests, interviews, and satisfaction evaluation form. Data were analyzed using content analysis, mean, standard deviation, percentage, t-test and the Priority Needs Index (PNI).
The research findings indicate that teachers' digital citizenship comprises four key dimensions: 1) digital knowledge creation, 2) the use of digital technology for education, 3) communication and collaboration in the digital world, and
4) digital ethics, encompassing a total of 22 indicators. The current state of digital citizenship is at a moderate level, while the desired state is at the highest level.
The dimension with the highest necessity is the use of digital technology for education. The development model includes principles, objectives, operational methods (4 learning units based on the 70:20:10 development approach), evaluation, and success conditions. The experimental results showed that post-development knowledge scores were significantly higher than pre-development scores at the .05 statistical level. Pre-development behaviors were at a moderate level, while post-development behaviors were at a high level. Overall, participants demonstrated highly positive attitudes and the highest level of satisfaction.
The evaluation results indicated that the model is highly appropriate, feasible,
and beneficial.
References
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2565). รายงานการศึกษาวิเคราะห์ผลการประเมินประสิทธิภาพขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (LPA). กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น.
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2560). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560 - 2579). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
กาญจนา เดชสม และรุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. (2564). การพัฒนาความเป็นพลเมืองดิจิทัลของนักเรียนในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 1(3), 154.
ชานนท์ คำปิวทา. (2565). รูปแบบการบริหารเพื่อส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลของครูโรงเรียนมัธยมศึกษา. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
บุญชม ศรีสะอาด. (2543). การวิจัยเชิงคุณภาพ: แนวคิดและวิธีการ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พิชิต สนั่นเอื้อ. (2563). รูปแบบการพัฒนาครูผู้สอนในการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการจัดการเรียนรู้สำหรับผู้เรียนที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษของศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดอุดรธานี. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
วนิดา เขจรรักษ์. (2562). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมครูโดยใช้การบูรณาการภาษาอังกฤษกับวิชาคณิตศาสตร์ ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง. (2561). คู่มือพลเมืองดิจิทัล. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
วรยุทธ วิลามาศ. (2563). ความต้องการจำเป็นในการเป็นพลเมืองดิจิทัลของครูและบุคลากรทางการศึกษา จังหวัดสระบุรี. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, ปทุมธานี.
ศิริพงษ์ กลั่นไพฑูรย์. (2564). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
สมาน อัศวภูมิ. (2551). การใช้วิจัยพัฒนารูปแบบในวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอก. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 2(2), 76-85.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2563). การพัฒนาคุณภาพการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การประเมินความต้องการจำเป็น. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Buckingham, D. (2007). Digital generations? Media education and the challenge of new technology. Policy Futures in Education, 5(2), 148–166.
Mishra, P., & Koehler, M. J. (2006). Technological Pedagogical Content Knowledge:
A Framework for Teacher Knowledge. Teachers College Record, 108(6), 1017–1054.
Ribble, M. (2011). Digital Citizenship in Schools. 2nd ed. United States of America: Intl Society for Technology in educ.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis. Harper & Row.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Journal of Peace Periscope
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
