The Development of Extra-Curricular Activities Package for Enhancing Senior High School Students Public Mind in School under The Secondary Education Service Area office Sakon Nakhon

Main Article Content

Virot Chaloeisuk
Wannika Chalakbang
Phorntap Sathainnopphakaow

Abstract

The purposes of this research were 1) to create and find out effective ness of practical package in extra curriculer, 2) to compare the public minds of students between before and after learned with innovation, 3) to compare the public minds after using innovation, 4) to study the satisfaction of high school students. The sample group is a 4th grade student, Sakon ratchathayanukul school, 40 people. The tools used in the research are public minds measure, public minds behavior observation, evaluation form for teachers and questionnaire of student satisfaction. The statistics used in data analysis include mean, standard deviation and depentent t-test.
The results can be summarized as follows:
The innovation had a high level and the learning activities guide to enhancing of public minds of students with an mean of 2.96 is appropriate / Enhancing of Public Minds, the consistency index (IOC) at the level 1.00 and its effectiveness at 83.15 / 86.73 higher than 80/80.
Public minds and their satis fraction of students between before and after the use innovation was difference in statistical significance at the level of 0.05.

Downloads

Article Details

How to Cite
Chaloeisuk, V., Chalakbang, W., & Sathainnopphakaow, P. (2022). The Development of Extra-Curricular Activities Package for Enhancing Senior High School Students Public Mind in School under The Secondary Education Service Area office Sakon Nakhon. Journal of Education Mahasarakham University, 16(3), 180–199. retrieved from https://so09.tci-thaijo.org/index.php/JOEMSU/article/view/287
Section
Research Articles

References

เสริมสร้างจิตสาธารณะ ชุดกิจกรรมเสริมหลักสูตร

Enhancing of public minds, extra-curricular activities package

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2556.) แนวทางการสรางจิตสาธารณะในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: ม.ป.พ.. กรมวิชาการ. (2547). เอกสารชุดเทคนิคการจัดกระบวนการเรียนรูที่ผูเรียนสำคัญที่สุดแบบโครงงาน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

กฤษณ์ พวงพันธ์. (2552). การพัฒนาจิตสาธารณะของนักเรียนโรงเรียนบานตาอุด อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. (การบริหารการศึกษา). มหาสารคาม: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

เจษฎา หนูรุ่น. (2551). ปัจจัยจิตลักษณะที่ส่งผลต่อจิตสาธารณะของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 โรงเรียนสาธิต ในสังกัดมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต ภาควิชาการวิจัยและสถิติทางการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ฉวีวรรณ คำประไพ. (2554). การศึกษาเปรียบเทียบจิตสาธารณะของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 ในโรงเรียนสังกัดกรุงธนใต ที่มีความสามารถในการคิดวิเคราะห์ต่างกัน. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม., มหาวิทยาลัย

ศรีนครินทรวิโรฒ.

ชัยวัฒน์ ถุงเสน. (2547). การพัฒนาสื่อวีดีทัศน์การสอนสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการไดยิน เรื่อง การอนุรักษ์พลังงานไฟฟ้า. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การมัธยมศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. (ถ่ายเอกสาร).

ธัญญาภัทร์ เลิศจันทรางกูรและจิราภรณ์ พงษ์ศรีทัศน์. (2556). การพัฒนาจิตสาธารณะของนักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ.

ประณต เค้าฉิม. (2549). จิตวิทยาวัยรุ่น. กรุงเทพฯ: ภาควิชาจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ปภาพินท์ รุณธาตุ. (2558). การพัฒนาจิตสาธารณะดวยกระบวนการเรียนรูจากประสบการณ์ของผู้นำนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนตน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนครเขต 3. วิทยานิพนธ์: ปร.ด. สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ผ่องพรรณ ตรัยมงคลกูล และสุภาพ ฉัตรภรณ์. (2545). การออกแบบการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

พรรณีช.เจนจิต. (2528.) จิตวิทยาการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

พิริยา นิลมาตร. (2550). ปัจจัยที่ส่งผลต่อจิตสาธารณะของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ กศ.ม., มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ภัคนุช หมากผิน. (2556). การวิเคราะห์องค์ประกอบจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ลัดดาวัลย์ เกษมเนตร และคณะ. (2546). ผลการใชรูปแบบการพัฒนาจิตสาธารณะที่มีต่อจิตสาธารณะของนักเรียนระดับประถมศึกษาโดยใชตัวแบบที่แสดงพฤติกรรมจิตสาธารณะผ่านนิทาน. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทร วิโรฒ.

วรินทร บุญยิ่ง. (2553). การสังเคราะห์รูปแบบ กระบวนการ และเทคนิควิธีการในการจัดกิจกรรมเพื่อสังคมและสาธารณะประโยชน์ของประเทศเกาหลีใต. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา.

วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2553). สถิติประยุกต์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

วิทวัฒน์ ขัตติยะมาน. (2549). การจัดการเรียนการสอนตามสภาพจริง. สำนักหอสมุดมหาวิทยาลัยทักษิณ, 5(1), 59-60.

วิไล หนูนาค. (2547). การพัฒนาการจัดการเรียนรูแบบบูรณาการโดยผูสอนคนเดียว วิชาวิทยาศาสตร์ เรื่องพื้นที่ผิวและปริมาตร สำหรับันกเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนวิเชียรมาตุ 3 จังหวัดตรัง. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. (หลักสูตรและการสอน). ภูเก็ต: มหาวิทยาลัยราชภัฎภูเก็ต. ถ่ายเอกสาร.

วิโฬมฐ วัฒนานิมิตกูล. (2553.) จิตสานึกสาธารณะ: วิถีที่เป็นจุดเน้นของการปฏิรูปการศึกษา ในทศวรรษที่ 2. วารสารทีทัศน์วัฒนธรรม, 9(1), 25-34.

สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต. (2556). ทฤษฎีและเทคนิคการปรับพฤติกรรม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563). นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ในโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร. online: เข้าถึงวันที่ 27 สิงหาคม 2563.

สำานักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2558). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สุภาภรณ์ ทองใส. (2548). การพัฒนาผลการเรียนรู เรื่อง โจทย์ปัญหาเศษส่วนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โดยวิธีจัดการเรียนรูดวยเทคนิค เค ดับเบิ้ลยู ดี แอล (KWDL) ร่วมกับแนวคิดของ วรรณี. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. (หลักสูตรและวิธีสอน). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร. ถ่ายเอกสาร.

สุวิทย์ มูลคำา. (2549). กลยุทธ์การสอนคิดสังเคราะห์. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ.

อนุชาติ พวงสำาลี และวีรบูรณ์ วิสารทสกุล. (2540). ประชาสังคม: คำความคิดและความหมาย. กรุงเทพฯ: สถาบันชุมชนท้องถิ่นพัฒนา.

อริยา นิลคูหา และสุวิมล นราองอาจ. (2554). จิตสาธารณะและรูปแบบการดำเนินชีวิตของนักศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์วิทยาเขตปตตานี.  วารสารมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 3(2), 81-93.

Corey, G. (2004). Theory and practice of group counseling. 6th ed. California: Thomson Brooks/Cole Inc.

Joyce, B., Weil, M., & Calhoun, E. (2004). Models of teaching. 7th ed. London: Pearson.