EQ ของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคศตวรรษที่ 21

Main Article Content

จิดาภา สวัสดี
มัทนา วังถนอมศักดิ์

บทคัดย่อ

ความฉลาดทางอารมณ์ (EQ) เป็นทักษะที่สำคัญในยุคที่การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของการบริหารสถานศึกษา ผู้บริหารที่มี EQ สูงสามารถรับรู้และจัดการกับอารมณ์ของตนเองและผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งทำให้สามารถตัดสินใจในสถานการณ์ที่ยากลำบากได้ดียิ่งขึ้น การเข้าใจอารมณ์ของทีมงานและนักเรียนช่วยสร้างบรรยากาศการทำงานที่เป็นบวก และช่วยลดความเครียดภายในองค์กร การจัดการกับอารมณ์ในเวลาที่เหมาะสมยังทำให้ผู้บริหารสามารถสร้างความสัมพันธ์ที่ดีและเป็นกันเองในทีมงาน ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาความร่วมมือและความเข้าใจระหว่างกัน ในด้านการศึกษานั้นผู้บริหารที่มี EQ สามารถเห็นคุณค่าของการสร้างสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่เอื้ออำนวย การเข้าใจความต้องการและอารมณ์ของนักเรียนช่วยให้ผู้บริหารสามารถออกแบบหลักสูตรและกิจกรรมที่ตอบโจทย์นักเรียนได้อย่างแท้จริง นอกจากนี้ การใช้ EQ ในการสนทนาและการสื่อสารกับนักเรียนยังช่วยลดช่องว่างระหว่างผู้บริหารและนักเรียน ทำให้เกิดความไว้วางใจและการเปิดใจ ซึ่งส่งผลให้มีการมีส่วนร่วมในกิจกรรมต่างๆ ที่สร้างสรรค์และส่งเสริมการเรียนรู้ที่มีคุณภาพ


            บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการพัฒนา EQ ของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคศตวรรษที่ 21 โดยชี้ให้เห็นว่าผู้บริหารที่มี EQ สูงไม่เพียงแต่สามารถบริหารจัดการสถานศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ยังมีบทบาทสำคัญในการสร้างสังคมการเรียนรู้ที่มีคุณภาพสำหรับนักเรียนและชุมชน การพัฒนา EQ ช่วยเสริมสร้างความสามารถในการตัดสินใจในสถานการณ์ที่ท้าทาย ส่งเสริมความสัมพันธ์เชิงบวกภายในสถานศึกษา และลดความเครียดในที่ทำงาน นอกจากนี้ การพัฒนา EQ ยังถือเป็นการลงทุนที่สำคัญต่ออนาคตของการศึกษา ช่วยยกระดับคุณภาพการบริหารสถานศึกษา และสนับสนุนความสำเร็จในระยะยาวขององค์กรการศึกษาให้สามารถเผชิญกับความเปลี่ยนแปลงในยุคศตวรรษที่ 21

Downloads

Article Details

How to Cite
สวัสดี จ., & วังถนอมศักดิ์ ม. (2025). EQ ของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 19(1), 1–16. สืบค้น จาก https://so09.tci-thaijo.org/index.php/JOEMSU/article/view/5208
บท
บทความวิชาการ

References

บุญชม ศรีสะอาด. (2561). การบริหารและการจัดการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่ง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วีระวัฒน์ ปันนิตามัย. (2551). เชาวน์อารมณ์ (EQ) ดัชนีเพื่อความสุขและความสำเร็จของชีวิต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์การศึกษาไทย.

Bar-On, R. (2000). Emotional and social intelligence: Insights from the emotional quotient inventory.

Brackett, M.A., & Rivers, S.E. (2014). Transforming Students’ Lives with Social and Emotional Learning.

Bradberry, T., & Greaves, J. (2009). Emotional Intelligence 2.0. TalentSmart.

Caruso, D. R., & Salovey, P. (2004). The Emotionally Intelligent Manager. Jossey- Bass.

Goleman, D. (2000). Leadership that gets results. Harvard Business Review.

Salovey, P., & Mayer, J. D. (1990). Emotional intelligence. Imagination, Cognition, and Personality, 9(3), 185-211. https://doi.org/10.2190/DUGG-P24E-52WK-6E20