ผลของการสอนแบบสะท้อนคิดต่อการตระหนักรู้การรู้คิดของนักศึกษาวิชาชีพครูในรายวิชาวิธีวิทยาการสอนสังคมศึกษา

Main Article Content

วีรวิชญ์ บุญส่ง
สุนทร อ่อนฤทธิ์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนากิจกรรมการเรียนรู้แบบสะท้อนคิดต่อการตระหนักรู้การรู้คิดของนักศึกษาวิชาชีพครูในรายวิชาวิธีวิทยาการสอนสังคมศึกษา 2) เปรียบเทียบการตระหนักรู้การรู้คิดของนักศึกษาวิชาชีพครูก่อนเรียนและหลังเรียนและ 3) ศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ กลุ่มเป้าหมาย คือ นักศึกษาสาขาวิชาสังคมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 54 คน ที่ลงทะเบียนรายวิชา วิธีวิทยาการสอนสังคมศึกษา เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ จำนวน 15 แผน แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน จำนวน 40 ข้อ และแบบวัดการตระหนักรู้การรู้คิดของตนเอง จำนวน 52 ข้อ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน


ผลการวิจัย


  1. การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ พบว่า ได้กิจกรรมการเรียนรู้ จำนวน 15 กิจกรรม กิจกรรมละ 4 ชั่วโมง รวม 60 ชั่วโมง มีค่าการประเมินความเหมาะสมได้ค่าระหว่าง 0.80 –1.00

  2. การเปรียบเทียบระดับการตระหนักรู้การรู้คิดของตนเองในองค์ประกอบด้านความรู้เกี่ยวกับการรู้คิด พบว่า หลังเรียนมีค่าเฉลี่ยสูงกว่าก่อนเรียน มีค่าผลต่างเท่ากับ +1.10 ในองค์ประกอบด้านการควบคุมการรู้คิดหลังเรียนมีค่าเฉลี่ยสูงกว่าก่อนเรียน มีค่าผลต่างเท่ากับ +0.62

  3. การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียน พบว่า ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาหลังเรียน (equation=32.55 ,equation= 2.22) สูงกว่าก่อนเรียน (equation =21.50 ,equation= 2.44) มีค่าผลต่างเท่ากับ +11.05

Downloads

Article Details

How to Cite
บุญส่ง ว., & อ่อนฤทธิ์ ส. . (2025). ผลของการสอนแบบสะท้อนคิดต่อการตระหนักรู้การรู้คิดของนักศึกษาวิชาชีพครูในรายวิชาวิธีวิทยาการสอนสังคมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 19(1), 135–150. สืบค้น จาก https://so09.tci-thaijo.org/index.php/JOEMSU/article/view/5157
บท
บทความวิจัย

References

กมลวรรณ บัณฑิตสาธิสรรค์. (2561). การสะท้อนคิดของนักศึกษาสหกิจศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี. วิทยานิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต, สาขาวิชาสหกิจศึกษา สำนักวิชาเทคโนโลยีสังคม, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.

กัตตกมล พิศแลงาม. (2562). ผลการจัดการเรียนรู้ด้วยวิธีการสะท้อนคิดโดยใช้รูปแบบวงจรของกิ๊บส์ที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในรายวิชาภาษา การสื่อสาร และเทคโนโลยีสารสนเทศ หมวดวิชาศึกษาทั่วไป. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 13(2), 1-13.

กัลยา ศรีมหันต์, และจิริยา อินทนา. (2559). รายงานการวิจัยเรื่อง การศึกษาผลการจัดการเรียน การ สอนแบบบูรณาการตามสภาพจริงร่วมกับการสะท้อนคิดเพื่อให้ผู้เรียนให้การดูแล ด้วยหัวใจ ความเป็นมนุษย์. ราชบุรี: วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี ราชบุรี สถาบันพระบรมราชชนก.

คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี. (2562). หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศึกษา (4 ปี) (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2562). ลพบุรี: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.

ปิยานี ณ นคร, และคณะ. (2559). การศึกษาแนวทางการจัดการเรียนรู้ผ่านการสะท้อนคิด เพื่อพัฒนากระบวนการคิดอย่างมีวิจารณญาณในนักศึกษาพยาบาล. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 22(2), 206-221.

พิมพ์พิรัญ ปัญโญ, และชาตรี ฝ่ายคำตา. (2559). การพัฒนาความเข้าใจธรรมชาติของวิทยาศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยการจัดการเรียนรู้แบบชัดแจ้งร่วมกับการอภิปราย สะท้อนความคิดเรื่อง ของแข็ง ของเหลว และแก๊ส. วารสารหน่วยวิจัยวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อมเพื่อการเรียนรู้, 7(2), 265-284.

ศิริพร สว่างจิตร, กุสุมา กังหลี, และนันทิกานต์ กลิ่นเชตุ. (2562). ผลของการใช้รูปแบบการเรียน การสอนแบบกระบวนการกลุ่มผ่านการสะท้อนคิดเพื่อเสริมสร้างผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะด้านการคิดอย่างมีวิจารณญาณและการแก้ปัญหา สำหรับนักเรียนพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลกองทัพบก. วารสารพยาบาลทหารบก, 20(3), 333–342.

สังวรณ์ งัดกระโทก, นลินี ณ นคร, ศศิธร ชุตินันทกุล, ปรารถนา พลอภิชาติ, และปิยนาฏ สิทธิฤทธิ์. (2560). รายงานการวิจัย เรื่อง การพัฒนาเครื่องมือวัดและประเมินเมตาคอคนิชั่นของนักเรียนระดับประถมศึกษา และมัธยมศึกษา (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน).

สุพรรณิการ์ ชนะนิล. (2559). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ของนักศึกษาครูด้วยกิจกรรมสะท้อนคิด โดยใช้รูปแบบ 3-R ในรายวิชาการวัดผลและประเมินผลทางคณิตศาสตร์. วารสาร มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 11(2), 239-249.

ไหมไทย ไชยพันธุ์. (2562). การพัฒนาพฤติกรรมมนุษย์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์วิทยาลัย.

เอกชัย วิเศษศรี, และวรรณี แกมเกตุ. (2558). โมเดลเชิงสาเหตุของทักษะการสะท้อนคิดและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่มีการสอนแบบสะท้อนคิดของครูเป็นตัวแปรปรับ: การวิจัยเชิงทดลอง. An Online Journal of Education, 10(4), 333–344.

Anderson, N. J. (2002). The Role of Metacognition in L2 Teaching and Learning. ERIC Digest. t. Retrieved April 15, 2024, from http://www/-ericdigests.org/.

Dewey. (1933). How We Think, In Mental Discipline in Modern Education. Madison:University of Wisconsin Press.

Flavell, J. H. (1976). Metacognition and cognitive monitoring: A new area of cognitive-developmental inquiry. American Psychologist, 34(10), 906-911.

Gibbs, G. (1988). Learning by Doing: A Guide to Teaching and Learning Methods. Oxford Further Education Unit.

Schraw, G., & Dennison, R. S. (1994). Assessing Metacognitive Awareness. Contemporary Educational Psychology, 19(4), 460-475.